تنها پس از اینکه هیتلر از صفحه روزگار محو شد، فهمیدم چقدر تحت‌تاثیر او قرار داشته‌ام. پس از جنگ بود که گزارش‌هایی درباره اردوگاه‌های مرگ و دادگاه‌های نورنبرگ خواندم و دریافتم که در زمانه یک جنایتکار زندگی می‌کردم.

دستور بازداشت بنجامین (بنیامین) نتانیاهو که با اتهامات جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت، توسط دادستان دیوان بین‌المللی کیفری و بر‌اساس ماده 58 اساسنامه رم صادر شد، یادآور کیفرخواست آدولف آیشمن است که دقیقا با همین عناوین اتهامی، در سال 1962 توسط دادگاه اسرائیل محاکمه و به مجازات اعدام با طناب‌دار محکوم …

آدولف آیشمن مسئول سازماندهی و مدیریت حمل‌ونقل یهودیان و دیگر اقلیت‌های مورد هدف رژیم نازی به اردوگاه‌های کار اجباری و مرگ بود.

همه ما جزیی از سیستم هستیم که اعمالمان در خروجی‌های سیستم تاثیرگذار است. ما می‌توانیم با آگاهی و تفکر نقادانه، پرسش‌گری درباره پیامدها، مسئولیت‌پذیری فردی، پرهیز از سکوت در برابر بی‌عدالتی، در نظر داشتن وجدان و اخلاق در محیط کار و بهبود مستمر و یادگیری از گذشته، به شکلی موثر عمل کنیم تا محیطی عادلانه‌تر، …

اگر سرنوشت آلمان طور دیگری معین می‌شد و پیروزی از آن ما می‌گردید آیا امروزه وضع غیر از این نبود و به جای من فرماندهان متفقین و روسای کشورهای متفق به عنوان جنایتکاران جنگ تحت تعقیب قرار نمی‌گرفتند؟

به زنم گفتم: «این کپسول‌های زهردار را بگیرد یکی مال خودت است و بقیه هم مال سایر بچه‌ها. اگر شما به چنگ روس‌ها افتادید بدون معطلی با خوردن محتوای آمپول خودکشی کنید

امریه از طرف شخص هیملر رسید. هیملر در امریه‌ی خود نوشته بود: «... به هیچ وجه به روی آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها تیراندازی نکنید.»

تعداد یهودیان که پیاده کوچه داده شدند به‌قدری در نظرم بی‌اهمیت بود که فراموش کرده‌ام؛ ولی به هر حال تعدادشان از ۲۰ هزار نفر کمتر بود.

هیملر می‌دانست که به‌زودی پست نظامی مهمی را به عهده خواهد گرفت از این رو برای تحویل گرفتن کامیون‌ها عجله به خرج می‌داد. در آن شرایط در نظر او ارزش کامیون‌ها خیلی مهم‌تر از جان چند صد هزار نفر یهودی بود.

بشر به دستور مستقیم هیملر یهودیان را در برابر ابزار و جنس معاوضه می‌کرد. کورت بشر یکی از مغزهای متفکر و اقتصادی اس.‌اس بود و به مجارستان آمده بود تا برای اس.اس بنیان مالی مستحکمی برقرر کند.

اولین باری که او مرا با خودش در ارودگاه آشویتس به گردش برد خوب به خاطر دارم... مرا به کنار گورستانی برد که سطحی از آهن‌های مشبک داشت. بر روی این سطح مشبک اجساد هزاران یهودی که در اتاق‌های گاز مسموم شده بودند چون کوهی روی هم انباشته شده بود.

قطارهای حامل یهودیان سرپوشیده بود. آن‌ها را توی واگن‌ها می‌ریختند، سپس درِ واگن‌ها را بسته مهر و موم می‌کردند... این قطارها نه مستراح داشتند نه حتی آب خوردن. غذا هم بسیار بسیار بد بود و یا اصلا غذا نبود.

بین راه چندین بار آژیر خطر هوایی کشیده شد ناگهان حرکت ستون متوقف شد. البته نه برای این‌که مانعی پیش آمده بود، بلکه برای این‌که سی‌وهشتمین سال تولد مرا همان‌جا بین راه جشن بگیرند.

من وقتی آن عکس‌ها را تماشا می‌کردم هرگز نمی‌توانستم به خودم بقبولانم که عده‌ای یهودی ساکن یک گتو بتوانند آن‌قدر همبستگی، دلیری، فداکاری و قدرت مقاومت و مبارزه داشته باشند

مناظری که دیدم مرا سخت تکان داد. بعد از آن‌که اتوبوس از مسافرین تخلیه می‌شد یک لهستانی با چنگکی که به دست داشت داخل گودال به روی مرده می‌پرید دهان یکی‌یکی را می‌گشود تا اگر دندان طلایی داشته باشند با گازانبر بیرون بکشد.

مولر شنیده بود که در اطراف مینسک عده‌ای از یهودیان را تیرباران کرده‌اند، مرا مامور کرده بود تا گزارشی از این حقیقت برایش تهیه نمایم.

قسمت ما با قتل‌عام یهودیان کاری نداشت، ما فقط مامور سوار کردن و حمل یهودیان به سوی اردوگاه‌های مرگ بودیم. نمایندگان و فرستادگان من در سراسر مناطق اشغالی اروپا فعالیت می‌کردند...

ادامه‌ی جنگ نظر ما را نسبت به ادامه‌ی تبعید یهودیان تغییر داد. به سال ۱۹۴۱ پیشوا شخصا یهودیان را دشمن نژاد آریایی معرفی کرد و دستور نابودی آنان را صادر نمود.

من و سایر «اس‌اس»‌های همکارم دست به خشونت‌های ناروا می‌زدیم، کنیسه‌های یهودیان را آتش می‌زدیم، مغازه‌های یهودی‌ها را غارت می‌کردیم و در خیابان‌ها و اماکن عمومی یهودیان را مورد تحقیر و توهین قرار می‌دادیم. در برابر ما هیچ‌گونه مقاومتی ابراز نمی‌شد.

اعتراف می‌کنم که آشویتس را دیده و حتی سه بار به آن‌جا رفته بودم، آن هم برای تایید یک دستور صریح ولی وقتی جنایاتی که در آن‌جا به وقوع می‌پیوست و من به چشم دیدم برابر نظرم مجسم می‌کنم حالت دل‌به‌هم‌خوردگی به من دست می‌دهد.

بالاخره روزی به من یک بطری شراب قرمز نوشاندند. نوارچسب روی چشم‌هایم را برداشتند، سرم را از ته تراشیدند و عینکی به چشم‌هایم آویختند؛ عینکی که به جای شیشه صفحه‌های مدوری از لاستیک داشت.

کافه‌ای که اقامت داشتم شبی مورد محاصره‌ی پلیس قرار گرفت. زن کافه‌چی که خود یکی از رابط‌ها بود به موقع خبردار شد و مرا لابه‌لای (خرت و خورت)های انبار مخفی کرد... یک هفته‌ی تمام در آن‌جا ماندم تا بالاخره یکی از مشتریان کافه مرا همراه خودش از مرز گذرانید.

از زنی به نام خانم «لیند هورست» هزار متر مربع زمین خریدم و برای ساختن مرغ‌دانی از جنگل‌بان نیز اجازه‌ی انداختن چند درخت جوان را گرفتم. سپس به کار مشغول شدم. مرغ‌دانی تمیز و گرم و راحتی ساختم تا مرغ‌ها در آن برای من تخم‌های گنده بگذارند.

در آن ایام برای این‌که چهره‌ام در استتار بماند و کسی نتواند مرا بشناسد یک ریش «بالبویی» [پرفسوری] گذاشته بودم. اوایل زبری ریش ناراحتم می‌کرد ولی بعدها به قشنگی‌اش دل بستم و عادت کردم. تصمیم داشتم لحظه‌ای قبل از فرار آن را بتراشم.

کسانی که آلت شر می شوند، همرنگان با جماعت و افراد مبتذل هستند. نه تنها آیشمن و همکاران او که مستقیما در جنایات دست داشتند، بلکه همچنین مردمی که به  قول کانت هرگز نخواستند از صغارت و عدم بلوغ فکری  بیرون بیایند و خوداندیش شوند، مستقل فکر کنند، همه باید در جایگاه متهمان بنشینند

خطر بالای سر من به پرواز درآمده بود و دیگر بیش از آن نمی‌شد برای فرار ثانیه‌شماری و وقت‌کشی کرد. اندیشه‌ی فرار دائما در مغز من جولان می‌داد. فرار از کمپ زحمتی نداشت ولی از کجا می‌توانستم موفق به تهیه‌ی لباس شخصی و مقداری پولی و خواربار بشوم؟

احتمالا دنیا و ساکنین آن می‌دانند که من می‌بایست مدت‌ها پیش دست به خودکشی زده باشم ولی من زنده ماندم تا تمام کوششم را صرف کشف حقایق کنم، حقایقی که رخ داده‌ی زمان ناسیونال‌سوسیالیست‌ها می‌باشد و با سرنوشت من عجین شده است.

نمی‌توانستم و نمی‌خواستم اعتراف کنم از موقعی که پیشوای من خودکشی کرد و بی‌پایگی ایدئولوژی او نقش بر آب گردید من هم مردم و از آن به بعد مثل مرده‌ای فقط روی دو پا به زندگی خود ادامه داده‌ام.

روزی که هواپیما عازم تل‌آویو بود مرد لاغراندامی که دو نفر از ماموران اسرائیلی همراه او بودند بدون انجام تشریفات کنترل ماموران پلیس و گمرک سوار هواپیما شد. این مرد همان آدولف آیشمن جنایتکار معروف نازی بود.

اعتراف می‌کنم که داوطلبانه حاضر به ساختن کوره‌های آدم‌سوزی در جهنم شدم، ولی هرگز اعتراف نمی‌کنم در رژیمی که به آن ایمان داشتم بیش از یک مامور معذور یا یک فرمان‌بردار کور ارزش دیگری داشته‌ام.

از زمانی که حکم اعدام شاه سابق، اطرافیان وی و سایر تبهکاران را صادر کرده‌ام، دشمنان زیادی پیدا نموده‌ام دشمنانم این روزها عناوین مختلف بر من داده‌اند و در روزنامه‌های خارج نوشته‌اند که خلخالی آیشمن است. اطلاعات: در نیمه‌ی دوم خرداد ۱۳۵۸ خبرنگار اطلاعات در اهواز با صادق خلخالی حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب …

از زمانی که حکم اعدام شاه سابق، اطرافیان وی و سایر تبهکاران را صادر کرده‌ام، دشمنان زیادی پیدا نموده‌ام... دشمنانم این روزها عناوین مختلف بر من داده‌اند و در روزنامه‌های خارج نوشته‌اند که خلخالی آیشمن است.

«من با رضایت خاطر و با وجدان آسوده آماده‌ی مردن هستم زیرا احساس می‌کنم آن‌چه کرده‌ام درست بوده است.»/ در حالی که تبسم بی‌رمقی داشت... به جلادش گفت: «ما بار دیگر در آن دنیا و در روز قیامت به یکدیگر خواهیم رسید مرگ سرنوشت نهایی تمام انسان‌های دنیاست. من در حالی می‌میرم که به خداوند ایمان دارم و با ایمان …

دقیقاً ۶۴ سال قبل در چنین روزهایی، نیرو‌های اطلاعاتی اسرائیل در عملیاتی مخفیانه یکی از افسران آلمان نازی به نام آدولف آیشمن را در آرژانتین ربودند و در نهایت هم او را اعدام کردند، اما آدولف آیشمن که بود و چرا برای اسرائیل مهم بود.

خبر رسیده که باشگاه پرسپولیس با گزینه مورد نظر اوسمار به توافق رسیده است.

«دراکولای ایران»، «قصاب بی رحم» یا «جلاد نظامی» از جمله القابی هستند که در رژیم گذشته مردم برای نشان دادن بی‌رحمی‌هایی که سپهبد حسین آزموده دادستان نظامی و رئیس دادرسی ارتش شاهنشاهی به زندانیان سیاسی روا می‌داشت به او داده بودند. با وجود این صفت‌ها در سال ۱۳۴۰ نورالدین الموتی، وزیر دادگستری دولت علی …