از تپه صهیون تا فرمان دهم

در این مقاله می خواهم به بررسی ماهیت صهیونیسم و رژیم صهیونیستی بطور خلاصه و فهرست وار بپردازم تا با توجه به شناختی كه از این جهت پیدا می كنیم، بتوانیم به تحلیل بهتری از وضعیت فلسطین و اهداف رژیم صهیونیستی در منطقه دست یابیم.

●مفهوم صهیونیسم

برای درك ماهیت صهیونیسم ابتدا باید به ریشه یابی عنوان صهیونیزم و مشخصات فكری آن بپردازیم. معنای بسیار ساده واژه صهیونیسم، یهودیت سیاسی است.در ادبیات سیاسی جهان، از اسلام سیاسی با عنوان بنیادگرایی اسلامی یاد می شود، در برخی كشورها نیز مسیحیت سیاسی وجود دارد. هنگامی كه پسوند سیاسی در كنار یك دین قرار می گیرد به این معناست كه پیروان آئین مذكور مترصد تشكیل حكومت و دولتی بر مبنای دیدگاه مذهبی خویش هستند.

زمانی كه از اسلام سیاسی و یا به عبارتی بنیادگرایی اسلامی سخن به میان می آید چنین است كه عده ای از مسلمانان به منظور تشكیل حكومتی برگرفته از احكام شریعت اسلامی تلاش می كنند.

جمعی از یهودیان نیز ایجاد ساختار حكومتی بر اساس تعالیم كتاب آسمانی تورات و اصول عقاید دین یهود را رسالت خویش می دانند.

حال این سوال مطرح است كه چرا از یهودیت سیاسی به نام صهیونیسم یاد می شود ؟

عنوان صهیونیسم از نام تپه ای در نزدیكی شهر بیت المقدس معروف به صهیون اخذ شده است .تپه صهیون یكی از اماكن مقدس یهودیان جهان است كه بسیاری از آثار مذهبی و تاریخی دین یهود در آن واقع شده است ؛ این كوه سمبل یهودیت است، همانگونه كه كعبه سمبل اسلام است.

یكی از دلایل نامگذاری مكتب سیاسی یهود بر منبای نام تپه صهیون اعتقاد به ظهور منجی آخر الزمان بر بلندای كوه صهیون و تشكیل حكومت جهانی توسط اوست. گروهی از یهودیان با سوء استفاده از این سمبل تلاش می كنند به نظام خویش مشروعیت بخشند.

اعتقاد به ظهور منجی آخر الزمان یكی از نقاط اشتراك همه ادیان الهی و حتی برخی از ادیان غیر آسمانی است. این ادیان معتقدند كه در آخر الزمان فردی ظهور خواهد كرد و جهان را از ظلم و جور رهایی می بخشد. البته نظریات در مورد این كه این شخص كیست و در چه زمانی ظهور می كند متفاوت است.

مسیحیان عالم معتقدند كه حضرت عیسی بن مریم (ع) زنده شده و باز می گردد ومسلمانان جهان اعم از شیعه و سنی به ظهور مهدی (عج) در نهایت تاریخ ایمان دارند.

البته مهدی شیعه، مهدی فاطمه( س)واز نسل پاك حسین (ع) است. اهل سنت صرفاً به ذكر نام مهدی كفایت كرده اند. به همین د لیل درمیان اهل سنت هرازگاهی شخصی قیام می كند و نام خود را مهدی می نهد و نجات مسلمانان را بشارت می دهد. معتقدان دین یهود نیز به آمدن شخصی در نهایت تاریخ ایمان دارند و او را منجی خویش می دانند. در آیین زرتشت و نیز بسیاری از ادیان غیر آسمانی نیز وجود یك منجی مشهود است.

●پیشینه قوم یهود

به منظور آشنایی با ریشه های تفكر یهودیت سیاسی و اندیشه تشكیل دولت متمركز یهودی، ناچار باید به بررسی اجمالی پیشینه قوم یهود پرداخت.حضرت موسی در آغاز رسالت خویش، مأموریت یافت تا بنی اسرائیل را برای رهایی از ظلم فرعون از مصر خارج كند. مطابق آیات قرآن بنی اسرائیل پس از عبور از نیل در سرزمین كنعان سكنی گزیدند. هنگامی كه موسی (ع) برای عبادت به كوه طور رفته بود، در همین مكان ده فرمان از جانب خداوند بر او نازل گردید و بنی اسرائیل با فتنه انگیزی شخصی به نام سامری از پرستش خداوند غافل شدند و به گوساله پرستی روی آوردند.

همین امر، خشم و قهر الهی را بر بنی اسرائیل نازل كرد و آن قوم به مدت ۴۰ سال در صحرای سینا سرگردان شدند. پس از این مدت خداوند بنی اسرائیل را مورد عفو خویش قرار داد و آنها را بسوی سرزمین فلسطین رهنمون شد.

حكومت یهودیان بر فلسطین تا زمان حمله امپراطوری روم به این كشور ادامه داشت. با حمله رومیان بسیاری از یهودیان از فلسطین مهاجرت كرده و در نقاط مختلف دنیا پراكنده شدند و آوارگان یهودی در سراسر دنیا سكنی گزیدند.این پراكندگی یهودیان در مناطق مختلف موجب گردید كه در تمامی جوامع، پیروان آئین یهود در شمار اقلیت قرار گیرند و به گمان ایشان سرچشمه تمامی مشكلات و مرارتهای ملت یهود به همین امر برمی گردد. با شروع رسالت حضرت عیسی (ع)، یهودیان به مخالفت با آن حضرت برخاستند و بنا به نظر پیروان مسیح عامل اصلی به صلیب كشیده شدن ایشان قوم یهود بوده است. این دیدگاه زمینه ایجاد دشمنی تاریخی بین یهودیان و مسیحیان را وجود آورده است.

علت اصلی مخالفت یهودیان با حضرت عیسی (ع) هراس علمای یهود از ایستادگی آن حضرت در مقابل دنیا طلبی آنها بود، لیكن این ترس خویش را در قالب دغدغه های مذهبی مطرح كردند و در این راه تا آنجا پیش رفتند كه حضرت عیسی را به امپراطوری روم تسلیم كردند.نمونه هایی از كینه و دشمنی پیروان مسیح (ع) نسبت به یهودیان در دوره جنگهای صلیبی به وضوح دیده می شود. در فرازی دیگری از تاریخ می بینیم كه مسیحیان پس از بازپس گیری اندلس از مسلمانان، یهودیان ساكن اندلس را نیز به همراه مسلمانان از آن سرزمین بیرون كردند و یهودیان به ناچار به جهان اسلام و امپراطوری عثمانی پناهنده شدند.

اگرچه در صدر اسلام، یهودیان در قضایای بنی قریظه و خیبر شكست سختی را در برابر مسلمانان متحمل شدند لكن این رویدادها به كینه و عداوت در میان پیروان یهود و مسلمین منجر نگشت و یهودیان در كنار پیروان دیگر ادیان همواره در كمال آسایش در جوامع اسلامی بسر برده اند.

در اروپا اذیت و آزار در حق یهودیان چنان بود كه اصطلاح یهود ستیزی و یهود آزاری توسط یهودیان بنیان نهاده شد. ادعای یهودیان چنان است كه خود را به صورت مظلومترین قوم تمامی ادوار تاریخ مطرح می كنند كه بخشی از این گفته ها مقرون به حقیقت و بخشی به كلی داستان پردازی است.در جهان اسلام هیچگاه پدیده ای به نام یهود آزاری وجود نداشته است. این پدیده در میان مسیحیان اروپا دیده می شود، لیكن تاوان كینه ها و عقده های یهودیان را امروز مسلمانان فلسطین می پردازند.

اگر چه یهودیان در جوامع خویش به عنوان یك اقلیت دینی مطرح بوده اند، لیكن همواره از نظر اقتصادی بسیار قوی بوده اند كه در اكثر مواقع این قوت از طریق رباخواری بدست آ مده است .در جامعه ایران قبل از انقلاب نیز یهودیان عمده ثروت خویش را از طریق رباخواری و واسطه گری در معاملات اندوخته بودند . بنابراین مسیحیان علاوه بر كینه مذهبی و تاریخی نسبت به قوم یهود مشكلات اقتصادی خود را نیز معلول سلطه اقتصادی یهودیان می دانستند.

در قرن ۱۹ با افزایش فشار تزارهای روس به یهودیان، ایشان وادار به مهاجرت دسته جمعی به فلسطین شدند. افزایش مشكلات یهودیان در كشورهای اروپایی و مهاجرت دسته جمعی آنها از روسیه به فلسطین، روشنفكران یهود را به تلاش برای تشكیل كشوری با اكثریت یهود رهنمون ساخت وبر این اساس و مبنا، صهیونیسم در قرن ۱۹ شكل گرفت.

در این زمان یك روزنامه نگار یهودی مجاری الاصل مقیم اتریش به نام "تئودور هرتسل" كتابی با عنوان "دولت یهود" را منتشر ساخت كه در این كتاب مسئله تشكیل دولت یهودی به گونه ای سیستماتیك مطرح شده بودو تشكیل كشوری یهودی تنها راه نجات قوم یهود از رنج تاریخی خویش بر شمرده بود. بازتاب گسترده این كتاب در بین یهودیان جهان، مشوق هرتسل در تشكیل كنگره صهیونیسم در شهر وال سوئیس بود.

●فرمان ده گانه صهیونیزم

صهیونیست ها با بهره گیری از قداست ده فرمان الهی كه بر موسی (ع) در كوه تور نازل شده بود فرمان ده گانه ای را تدوین نمودند.

▪فرمان اول

در فرمان اول آمده است كه یهودیت جریانی دینی نیست بلكه جریانی قومی است یعنی از دیدگاه صهیونیسم ماهیت دینی یهود به ماهیت نژادی تغییر یافته است. یهودیان بر خلاف پیروان دیگر ادیان، برای پیوستن به دین خویش هیچگونه تبلیغی انجام نمی دهند؛ چرا كه از نظر یهودیان تنها فردی یهودی به حساب می آید كه اجداد او در طول تاریخ یهودی بوده اند. سخت گیری در این زمینه تا حدی است كه معتقدند اگر مردی یهودی با زن غیر یهودی ازدواج كند، فرزند آنها یهودی نیست.

در كشور اسرائیل به شخصی كه مادرش یهودی نیست تابعیت این كشور داده نمی شود. یهودیان با اتخاذ این سیستم بسته نژادی خود را امت ممتازی می دانند كه بر تمامی اهل كتاب فضیلت دارند. ایشان معتقدند كه خداوند متعال تنها متعلق به قوم یهود است و این قوم در نزد خداوند از جایگاهی بلند مرتبه برخورداراست.بنابر این، قوم گرایی در دین یهود حاصلی جز نژادپرستی به همراه نداشته كه البته با روح دین آسمانی در تضاد است.

▪فرمان دوم

فرمان دوم صهیونیسم بیان می دارد كه هر فرد یهودی در هر نقطه دنیا باید از ستم و فقر و محرومیت نجات یابد و تنها راه نجات یهودیان مهاجرت به سرزمین موعود است .بنابر فرمان اول و دوم صهیونیسم، تمامی اقوام خدمتگزاران یهودیان هستند و آوارگی شان از سرزمین خویش در مقابل تشكیل حكومت یهود بسیار كم ارزش است. علت اصلی توصیه مذهبی انتخاب فلسطین برای تشكیل دولت یهود، در این است كه فلسطین خاستگاه تمام ادیان الهی است. یهودیت و مسیحیت از این سرزمین پاك برخاسته اند. از آنجا كه جد گرامی پیامبر اكرم (ص) حضرت اسماعیل و پدر بزرگوارش ابراهیم در این سرزمین مبعوث شده اند می توان فلسطین را خاستگاه اسلام نیز دانست. شهر بیت المقدس محل اجتماع تمامی ادیان الهی است و كلیسا و مسجد و كنیسه در كنار یكدیگر قرار دارند. قبل از روی كار آمدن دولت صهیونیسم شهر بیت المقدس نمونه ای از همزیستی مسالت آمیز پیروان ادیان الهی در كنار یكدیگر بود.