رقابت زمستانی با مرگ

۴ تراژدی در ۹۰ سال

ضریب خطر ورزش‌های زمستانی در مقایسه با دیگر ورزش‌هایی که در المپیک تابستانی حضور دارند، بیشتر است. پرش از لبه‌های بلند، حرکات مارپیچ، سرعت زیاد و سراشیبی تند و موارد دیگر دلیلی برای این است که چرا در دوره‌های گذشته المپیک زمستانی ورزشکارانی قربانی شده‌ و با مرگ خود رقابت‌ها را تحت تاثیر قرار داده‌اند. در تاریخ نود ساله المپیک زمستانی چهار اتفاق بسیار تلخ و فراموش نشدنی افتاده است که هر چهار مورد به مرگ یک ورزشکار المپیکی ختم شده است. این چهار اتفاق مرگبار در سه المپیک افتاده است و دو تای آن در یک المپیک ثبت شده است. با هم چهار برگ سیاه از تاریخ نود ساله المپیک زمستانی را مرور می‌کنیم:

● درختی که جان اسکی‌باز را گرفت

۴۰ سال از عمر المپیک زمستانی سپری شده بود که نخستین تراژدی مرگبار رقم خورد. این اتفاق تلخ در المپیک زمستانی ۱۹۶۴ اتریش ثبت شد. قربانی یک اسکی‌باز استرالیایی به نام راس میلنه بود که هنگام مرگ ۲۰ سال داشت.

او در اینسبروک، شهر محل برگزاری المپیک زمستانی و در یک دره مشغول تمرین پیش از مسابقه بود که تعادل خود را از دست داد و با سر سقوط کرد. این اسکی‌باز بشدت با یک درخت برخورد کرد و در دم جان سپرد.

پس از این اتفاق تلخ، مسئولان برگزاری رقابت‌ها بشدت مورد انتقاد قرار گرفتند. مرگ این اسکی‌باز جوان به سهل‌انگاری آنها در ارتباط با تخصیص یک مکان مناسب برای تمرین اسکی‌بازان ارتباط یافت.

● تکرار دوباره یک تراژدی در ونکوور

آخرین فاجعه در المپیک قبلی اتفاق افتاد، یعنی المپیک زمستانی ۲۰۱۰ ونکوور کانادا. قربانی باز هم یک لژسوار بود؛ البته لژسواری اهل کشور گرجستان. نودار کوماریتشاویلی بیست و یک ساله یک ساعت قبل از افتتاحیه رسمی این دوره از رقابت‌ها جان خود را از دست داد.

او که قرار بود در رقابت‌های لژسواری شرکت کند به همان دلیلی جان خود را از دست داد که در المپیک ۱۹۶۴ کازیمیرز کای اسکرزپکی به دلیل آن کشته شد؛ یعنی تمرین لژسواری و خارج شدن از پیست لژسواران. مرگ این لژسوار گرجی افتتاحیه رقابت‌ها را تحت تاثیر خود قرار داد.

المپیک زمستانی ۲۰۱۰ در حالی در ورزشگاه بی‌سی‌پلیس این شهر افتتاح شد که پرچم‌ها به احترام درگذشت کوماریتشاویلی نیمه‌افراشته بود. هنگام ورود تیم گرجستان در مراسم افتتاحیه که همگی بازوبند مشکی بسته بودند، بیش از ۶۰ هزار شرکت‌کننده در مراسم آنان را بشدت تشویق کردند.

● مرگ با ماشین برف‌روبی

رقابت‌های المپیک زمستانی ۱۹۹۲ آلبرتوینه فرانسه سومین المپیک زمستانی مرگبار تاریخ لقب گرفت.

فاجعه مرگبار صبح روزی افتاد که قرار بود فینال رقابت‌های اسکی سرعت برگزار شود. نیکولاس بوچاتای بیست و هشت ساله و اهل کشور سوئیس، قربانی این حادثه بود.

این اسکی‌باز رشته اسکی‌سرعت به فینال رقابت‌ها رسیده بود و صبح همان روزی که مسابقه داشت حین تمرین با یک ماشین برف‌روبی برخورد کرد تا تراژدی بزرگی را رقم‌زده و در دم جان بسپارد.

در واقع شدت جراحات وارده به بدن این اسکی‌باز بیشتر از آن بود که بتوان حتی او را به بیمارستان منتقل کرد. روز بعد از این اتفاق اختتامیه رقابت‌ها برگزار شد.

● فاجعه ۳ روز پس از فاجعه

فاجعه المپیک زمستانی ۱۹۶۴ به مرگ راس میلنه، اسکی‌باز استرالیایی خلاصه نشد. کازیمیرز کای اسکرزپکی اهل بریتانیا قربانی بعدی این المپیک در اتریش بود. این ورزشکار لهستانی الاصل که تابعیت بریتانیایی داشت، قرار بود در رشته لژسواری مسابقه بدهد. کای اسکرزپکی پیش از این که لژسوار شود، خلبان ارتش سلطنتی بریتانیا بود. او با تمرینات زیاد به اتریش اعزام شد تا در رقابت‌های لژسواری شرکت کند، اما حین تمرین پیش از مسابقه تعادل خود را در پیست لژسواری از دست داد و از مسیر خارج شد. برخورد شدید او با زمین و کناره‌های زمین باعث شد در دم جان خود را از دست بدهد. این فاجعه سه روز پس از مرگ راس میلنه استرالیایی اتفاق افتاد. این لژسوار بریتانیایی در حالی جان خود را از دست داد که روز بعد برای نخستین‌بار در تاریخ المپیک زمستانی رقابت‌های لژسواری برگزار شد.