آشنایی با سوریه

جمهوری عربی سوریه کشوری است در منطقه خاورمیانه که پیش از این بخش عمده‌ای از سرزمین شام بود.
این کشور با کشورهای لبنان، قبرس، فلسطین اشغالی، اردن، عراق و ترکیه هم‌مرز است. کشور …

جمهوری عربی سوریه کشوری است در منطقه خاورمیانه که پیش از این بخش عمده‌ای از سرزمین شام بود.

این کشور با کشورهای لبنان، قبرس، فلسطین اشغالی، اردن، عراق و ترکیه هم‌مرز است. کشور امروزی سوریه در سال ۱۹۲۰ میلادی مستعمره فرانسه شد اما در سال ۱۹۶۴ اعلام استقلال کرد.

نام سوریه را فرانسوی‌ها پس از اشغال این کشور بر آن نهادند که به تاریخ کهن این سرزمین و استقرار آشوریان در آن اشاره دارد.

در سال ۱۹۶۳ میلادی در سوریه حزب بعث بر سر کار آمد و از سال ۱۹۷۰ تاکنون رئیس حکومت در این کشور یکی از افراد خاندان اسد است.

در حال حاضر بشار اسد، رئیس جمهور سوریه است. او فرزند حافظ اسد است که از سال ۱۹۷۰ تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۰ این کشور را اداره می‌کرد.

سوریه در سال‌های گذشته درگیری‌های زیادی را با رژیم اشغالگر صهیونیستی داشته است و در این مدت بخشی از خاکش را هم از دست داده است. بلندی‌های جولان بخشی از سوریه است که از زمان جنگ شش روزه دو کشور در سال ۱۹۶۷ تحت اشغال اسرائیل در آمده است.

آب و هوای سوریه در کناره‌ها و نواحی جنوب غربی معتدل و مرطوب (مدیترانه‌ای) و در سایر نقاط گرم و خشک است. بلندترین نقطه آن از دریا، جبل شیخ با دو هزار و ۸۱۴ متر ارتفاع است.

مهمترین رودهای آن دجله و فرات است که رود فرات، با ۲/۶۹۶کیلومتر طولانی‌ترین رود این کشور است و حدود نیمی از آن در ترکیه و عراق جاری است. بندرهای مهم سوریه عبارتند از لاذقیه، طرطوس و بانیاس که در کنار دریای مدیترانه واقع شده‌اند.

سیاست در سوریه

در کشور سوریه بالاترین‌ مقام‌ رسمی‌ رئیس‌جمهور است که توسط‌ مجلس‌ خلق‌ و بنا به‌ پیشنهاد دبیرکل‌ حزب‌ بعث‌ کاندیدا می‌شود و در یک رفراندوم توسط مردم انتخاب می‌شود.

این‌ رفراندم‌ به‌ درخواست‌ رئیس‌ مجلس‌ خلق‌ برگزار و رئیس‌جمهور برای‌ یک‌ دوره‌ هفت‌ ساله‌ انتخاب‌ می‌شود. رئیس‌جمهور سوریه باید مسلمان‌ و از شهروندان‌ عرب‌ سوریه‌ باشد.

بنابر قانون‌ اساسی‌ سوریه‌، نخست‌وزیر سومین‌ مقام‌ رسمی‌ کشور پس‌ از رئیس‌جمهور و معاون‌ اول‌ او است. نخست‌ وزیر بر فعالیت‌های‌ وزرا نظارت‌ دارد. هیات دولت موظف است هر سال به مجلس گزارش عملکرد ارائه دهد.

سابقه‌ مجلس‌ در این‌ کشور به‌ سال‌ ۱۹۱۹ یعنی‌ قبل‌ از استعمار فرانسه‌ برمی‌گردد و سوریه‌ اولین‌ کشور عربی‌ است‌ که‌ در آن‌ مجلس‌ تأ‌سیس‌ شد.‌

نام‌ اولین‌ مجلس‌ سوریه‌ "کنفرانس‌ سوریه‌ بزرگ" بود که‌ اعضایی‌ از دیگر کشورها‌ مانند لبنان، اردن‌ و فلسطین‌ نیز در آن‌ حضور داشتند. در دوران‌ استعمار فرانسه‌ در سال‌ ۱۹۲۳ دومین‌ مجلس‌ سوریه‌ تشکیل‌ شد که‌ ۳۰ عضو داشت.

پس‌ از پایان‌ دوره‌ استعمار بار دیگر مجلس‌ با ساختاری جدید شکل‌ گرفت‌ و از سال‌ ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۷ مجلس‌ با ۱۲۴ عضو تشکیل‌ شد. بعد از جنبش‌ اصلاحی‌ حافظ‌ اسد، قانون‌ جدید مجلس‌ نوشته‌ شد.

تعداد نمایندگان‌ مجلس‌ ۲۵۰ نفر است که‌ از این‌ تعداد ۱۲۷ کرسی‌ به‌ کارگران، کارمندان‌ دولت‌ و کشاورزان‌ اختصاص دارد و ۱۲۳ کرسی‌ دیگر متعلق‌ به‌ باقی‌ اقشار جامعه‌ مانند صاحبان‌ صنایع، تجار، پزشکان‌ و وکلا است.

از این ۲۵۰ کرسی‌ ۱۳۱ کرسی متعلق به حزب بعث و ۳۲ کرسی متعلق به باقی احزاب است.

حزب بعث که حزب حاکم در سوریه است با ادغام‌ حزب‌ بعث‌ به‌ رهبری‌ میشل‌ عفلق و حزب‌ سوسیالیست‌ عرب‌ به‌ ریاست‌ اکرم‌ حورانی در اواخر سال‌ ۱۹۵۲ به‌وجود آمد.

این حزب‌ در جریان جدایی‌ میان‌ مصر و سوریه‌ (از سال‌ ۱۹۵۹) نقش‌ فعالی‌ ایفا کرد و در کودتای‌ هشتم‌ مارس‌ توانست‌ زمام‌ امور را به ‌دست‌ گیرد.

اقتصاد در سوریه

اقتصاد سوریه زیر سایه نفت و کشاورزی است که نیمی از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۰۶ میلادی این کشور شاهد رشد اقتصادی ۹/۲ درصدی بود.

تولید ناخالص داخلی سوریه در سال ۲۰۰۶ میلادی۰۴/۷۸ میلیارد دلار بود.۲۷۶/۵ نفر نیروی کارآن را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن ۵/۱۲ درصد است. ۹/۱۱ درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

رونق گردشگری در سال‌های اخیر در این کشور به ویژه گردشگری زیارتی، سبب شده است ۶۰ درصد از نیروی کار این کشور در بخش خدمات فعال باشند.

این کشور روزانه ۴۰۵ هزار بشکه نفت تولید می‌کند که ۱۷۵ هزار بشکه آن به دیگر کشورها صادر می‌شود. در سوریه منابع گاز طبیعی هم موجود است که اغلب آن صرف مصارف داخلی می‌شود.

صادرات سوریه شامل نفت خام، محصولات پتروشیمی، میوه و سبزیجات، نخ پنبه، البسه، گوشت و حیوانات زنده و گندم است که به کشورهای عراق (۳/۲۷ درصد)، آلمان (۲/۱۲درصد)، لبنان (۵/۹ درصد)، ایتالیا (۶/۶ درصد)، مصر (۳/۵درصد) و عربستان سعودی (۷/۴ درصد) صادر می‌شود.

واردات به این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات حمل‌ونقل، ماشین‌آلات الکتریکی، غذا و چهارپایان، آهن‌آلات، مواد شیمیایی، پلاستیک، الیاف و کاغذ است که از کشورهای عربستان سعودی (۳/۱۲ درصد)، چین (۹/۷درصد)، مصر (۲/۶درصد)، امارات متحده عربی (۶ درصد)، ایتالیا (۹/۴ درصد)، اوکراین (۸/۴درصد)، آلمان (۷/۴ درصد) و ایران (۵/۴ درصد) وارد می‌شود.

مردم سوریه

جمعیت این کشور ۱۹ میلیون و ۳۱۴ هزار و ۷۴۷ نفر است که میانگین سنی آنها ۱/۲۱سال است. امید به زندگی در آن ۶/۷۰ سال است.

بر اساس آمارهای سال ۲۰۰۱ میلادی کمتر از ۱/۰ درصد از مردم آن به ویروس HIV‌ مبتلا هستند. در سال ۲۰۰۳ میلادی اعلام شد که کمتر از ۵۰۰ نفر در این کشور به ایدز مبتلا هستند.

مسلمانان این کشور ۸۶ درصد کل جمعیت را تشکیل می‌دهند و مسیحیان ۵/۱۳درصد از جمعیت را. حدود پنج هزار یهودی نیز در دمشق و اطراف آن زندگی می‌کنند.

مسلمانان سنی بیشترین بخش جمعیتی سوریه را تشکیل داده‌اند. دروزی‌ها گروهی از مسلمانان هستند که حدود یک میلیون نفر از جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند. اغلب دروزی‌ها در استان سویدا و «جبل دروز» واقع در جنوب لاذقیه ساکن هستند.

علویان که شیعه اثنی عشری‌اند نزدیک به دو میلیون نفر هستند و اکثر در کوه‌های شمال غرب سوریه به موازات ساحل طرطوس تا انطاکیه پراکنده‌اند. علویان پست‌های حساس در سوریه را بر عهده داشته و گفته می‌شود حافظ اسد نیز خود یک علوی است.

شیعه امامیه یا اثنی عشریه بین دویست تا سیصد هزار نفر هستند. آنان در غرب «بابتوما» در دمشق و قریه داریا زندگی می‌کنند و اکنون نیز روستای راویه و اطراف مرقد مطهر حضرت زینب سلام الله علیها محل سکونت بیشتر آنان شده است.

ارتباطات در سوریه

دو میلیون و ۹۰۳ هزار خط تلفن ثابت در سوریه وجود دارد و ۴ میلیون و ۶۷۵ هزار خط تلفن همراه.

نخستین رادیوی خصوصی این کشور با نام المدینه اف.ام در ماه مارس سال ۲۰۰۵ میلادی کار خود را آغاز کرد. مهمترین روزنامه‌های این کشور البعث، الثوره و تشرین هستند.

۱۱۹ میزبان اینترنتی در این کشور فعال است و ۵/۱ میلیون کاربر اینترنتی در این کشور وجود دارد.