پاتو نابغه, با استعداد, سریع و بی مانند

پدیده جدید برزیل در گوئرین اسپورتیوو

ویژه نامه هفتگی گوئرین اسپورتیوو در شماره اخیر خود گفت وگوی ویژه ای با آلکساندر پاتو، مهاجم ۱۸ ساله میلان منتشر کرده است و از زبان بازیکنان سرشناس این تیم به تمجید از توانایی های فنی این بازیکن پرداخته است. متئو مارانی نویسنده گوئرین اسپورتیوو در آغاز گزارشی که بر اساس همین مصاحبه تهیه کرده پاتو را بازیکنی معرفی می کند که کاکا، ستاره سرشناس برزیلی و مرد سال فوتبال جهان او را پدیده جدید فوتبال می خواند. Diavolo که به ایتالیایی معنی شیطان می دهد و همانند منچستریونایتد، لقب میلان در ایتالیاست بهترین واژه ای است که می توان در مورد این ستاره ۱۸ ساله نام برد. بازیکنی که هنگام دویدن با توپ سرعت زیادی دارد و به خوبی خود را در موقعیت های گلزنی قرار می دهد. مارانی، پاتو را در کنار کاکا، اینزاگی، سیدورف، گتوسو و پیرلو وارث آن مشخصه هایی می داند که ستاره های بزرگی در گذشته به عنوان بهترین بازیکنان جهان آن را در خود داشته اند و حالا پاتو قدم به دنیای کریستیانو رونالدو و لیونل مسی گذاشته است.

● آرام اما پرهیاهو

متئو مارانی می نویسد: پاتو خارج از زمین با جثه ای کوچک و چهره ای ساده فردی کاملاً عادی است اما برق نگاهش و بدن آماده ای که دارد او را از دیگران متمایز می کند. در رختکن میلان در سن سیرو که روزی به جای او ستارگان صاحبنام جهان مثل جانی ریورا، مارکو ، روبرتو باجو، رود گولیت، آندری شوچنکو و حتی ریوالدو در آن خود را برای ورود به زمین آماده می کردند، پاتو با ظاهری ساده، کفش های ورزشی قرمز رنگ ، بدون هیچ خالکوبی یا گوشواره، با موهایی که به تازگی دست آرایشگر به آن خورده و مدلش را تغییر داده، آماده گفت وگو است.امروز که من اینجا هستم میلان نه بازی دارد و نه تمرین و چون خود پاتو خواسته تا در ورزشگاه باشکوه سن سیرو ملاقاتش کنم به اینجا آمده ام. او دقیقاً نقطه مقابل رونالدینیو است اما بسیاری وی را با ستاره برزیلی بارسلونا مقایسه می کنند. بازیکنی که فقط ۱۸ سال دارد، از کودکی عاشق فوتبال بوده و صبح، بعد از ظهر و شب داخل و خارج خانه فوتبال بازی می کرد. پاتو گفت: «من با توپ رابطه خیلی خوبی دارم و هرجا که توپی ببینم باید آن را لمس کنم چون نمی توانم این دوستی را از بین ببرم.» او در ۱۷ سالگی با رقمی ۲۰ میلیون یورویی از اینتر ناسیونال به میلان آمده که برای بازیکنی به سن پاتو یک رقم زیاد و رکورد محسوب می شود. با این حال او توجهی به این اعداد و ارقام ندارد و می خواهد در سن سیرو رقص سامبا کند. «سن سیرو» یکی از زیباترین ورزشگاه های دنیا است و زمانی که در زمین چمن آن صاحب توپ می شوید مثل این است که دوست دارید آن را با خود به هر جای زمین ببرید و گل بزنید.

● استعداد فوق العاده

گوئرین اسپورتیوو اشاره دارد به وضعیت جسمانی آلکساندر پاتو که هنوز توان کافی برای انجام بازی های بزرگ را ندارد و باشگاه میلان برنامه های زیادی برای بیشتر کردن توان این جوان برزیلی در نظر گرفته است. نویسنده از اولین حضور پاتو می نویسد: زمانی که او به همراه گالیانی قدم به میلانلو برای انجام تست های پزشکی گذاشت، دستگاه های کامپیوتری استعداد فوق العاده او را به ثبت رساندند و پاتو با بالاترین امتیاز جواز امضای قرارداد را دریافت کرد. جثه او قابل قبول بود اما برای افزایش توان بدنی و قدرتی که ساق های او هنوز آن را کم دارد باید باز هم سخت کوش باشد و این خیلی دشوار نیست چرا که او فرصت زیادی دارد تا تبدیل به شماره یک شود. پاتو باید خیلی خوشحال باشد که فوتبالش را در اروپا با تیمی بزرگ آغاز کرده و در این تیم هموطنانی مثل کاکا، رونالدو، دیدا، کافو و سرجینیو دارد و یکی از مدیران آن هم لئوناردو ستاره پیشین فوتبال برزیل است.

● برنامه های میلان

مارانی از قول پاتو گفت برنامه های میلان برای پرورش جوانان و استفاده آن در ترکیب بزرگسالان تیم قابل ستایش است مثل پالوفسکی که از آکادمی فوتبال میلان به تیم اصلی راه یافته است. او گفت: « در این جا این فرصت را به من داده اند تا در کنار ستاره ای چون پائولو مالدینی که سمبل میلان است بازی کنم. او بعد از هر گلی که به ثمر می رسانم به سرعت خود را به من می رساند و مرا در آغوش می گیرد، این لحظه غرور برانگیز است. میلان به من امکان رشد دادن قابلیت ها و مهارت ها را می دهد و آنچلوتی این فرصت را برایم فراهم می کند.

به همین دلیل برخلاف تیم قبلی ام من نیز تاکتیک پذیر می شوم و یاد می گیرم که هر روز چه تمریناتی با توپ داشته باشم و چگونه موقعیت گلزنی را برای سایر اعضای تیم مهیا کنم.» پاتو در سن ۱۸ سالگی اولین بازی رسمی اش را برای میلان مقابل ناپولی انجام داد و در کنار کاکا و رونالدو در خط حمله جای گرفت. در ساعت ۱۲ و ۳۹ دقیقه بامداد روز چهاردهم ژانویه ۲۰۰۸ او توانست اولین گل خود و پنجمین گل میلان را وارد دروازه ناپولی کند و این آغاز کار بود. او به گوئرین اسپورتیوو گفت: «در آن بازی بود که مردم مرا شناختند و از بودن خانواده ام در استادیوم فهمیدم که به آرزوهایم نزدیک می شوم.» مارانی می نویسد: او مثل خیلی از برزیلی ها مادرزاد فوتبالیست است. نابغه، با استعداد، سریع و صاحب استعدادی بی مانند در پشت سر گذاشتن رقیبان. پاتو گفت: «من می خواهم خودم باشم و دوست ندارم حرکات کسی را تقلید کنم. کاری که من می خواهم انجام دهم باید باعث شود همتیمی هایم مثل حریفان سردرگم شوند. جای پیشرفت زیادی دارم. اول باید قدرت بدنی ام را افزایش دهم و مثل پیرلو در حرکت و ضربات ایستگاهی گل های زیبایی بزنم. خدا را به خاطر این استعداد و توانایی هایم و به خاطر شانسی که برای بازی کردن در کنار همتیمی های استثنایی دارم، هم در میلان و هم در تیم ملی برزیل شکر می کنم.»