گردهمایی بزرگ ورزش

تا پانزدهمین دوره بازی های آسیایی دوحه تنها ۹ ماه وقت باقی مانده است بازی های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه بدون تردید مهمترین رویداد ورزشی پیش روی ورزش و کمیته ملی المپیک ایران در چند ماه آینده خواهد بود

گردهمایی بزرگ ورزش قاره از سال ۱۹۵۱ میلادی تاکنون هر چهار سال یک بار با مشارکت قریب به اتفاق کشورهای آسیایی تمامی رویدادهای دیگر را تحت الشعاع قرار می دهد. بازی هایی که حتی مرزهای سیاسی و عقیدتی را هم درنوردیده و همه کشورها را وامی دارد تا با بسیج تمامی امکانات در خدمت ورزش بتوانند در سایه این پدیده مهم موفقیت های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی خود را به نوعی به رخ بکشند. آغاز حرکت کشورها برای رسیدن به موفقیت درست پس از پایان هر دوره از بازی های آسیایی آغاز می شود و هر کدام از کشورها سعی می کنند تا با ترسیم یک برنامه ریزی دقیق و زمان بندی شده بتوانند در دوره بعدی رتبه و جایگاه خود را ارتقاء دهند. در ۹ ماه مانده به شروع پانزدهمین دوره بازی های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه نگاهی داریم به فعالیت های کمیته ملی المپیک کشورمان در سازماندهی رشته های مختلف ورزشی برای این بازیها که می خوانید.

شروع دیرهنگام

در ورزش ایران کمتر شاهد بودیم که در پایان یک دوره از بازی های آسیایی جمع بندی کارشناسی از ماحصل حضور در یک رویداد مهم صورت گرفته باشد و همواره رسم بر این بود که در یک سال مانده به آغاز این گردهمایی بزرگ آستین ها به طور جدی بالا زده شود، اگر چه از مدتها پیش ستاد بازی های آسیایی دوحه شکل گرفته است، اما فعالیت های اصلی این ستاد از همین چند ماه پیش شروع شده که حضور کاروان ورزشی ایران در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی، غرب آسیا و بازی های سالنی قاره را می توان در راستای حضور در میدان اصلی یعنی بازی های آسیایی دوحه ارزیابی کرد. بی تردید مسئولان کمیته ملی المپیک ایران با تجارب حاصل شده از سه رویداد منطقه ای بهتر می توانند برای کسب موفقیت در بازی های آسیایی پیش رو برنامه ریزی کنند. اعلام حضور و چگونگی شرکت کاروان ورزشی ایران از سوی علی کفاشیان دبیر کل کمیته ملی المپیک نخستین قدم بود.

معیارهای اعزام

پس از تعیین ناظرانی که از سوی کمیته ملی المپیک برای رشته های اعزامی در نظر گرفته شد و با اعلام دو فاکتور مدال آوری و میزان پیشرفت از سوی دکتر قراخانلو رئیس کل کمیته ملی المپیک برای تیم های اعزامی علی کفاشیان دبیر کمیته ملی المپیک طی گفت وگویی گفت: ایران با ۲۲۰ ورزشکار مرد و زن در ۲۴ رشته ورزشی در بازی های آسیایی ۲۰۰۶ دوحه شرکت خواهد کرد.

کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو(مردان و زنان)، جودو، کاراته (زنان و مردان)، فوتبال، والیبال، ووشو(زنان و مردان)، دوومیدانی (زنان و مردان)، دوچرخه سواری، وزنه برداری ، تیراندازی و تیراندازی با کمان (زنان و مردان)، قایقرانی (زنان و مردان)، شمشیربازی(زنان و مردان) بوکس، هندبال، بسکتبال ، کبدی، پرورش اندام، سپک تاکرا، واترپلو، شنا و شیرجه ۲۴ رشته ورزشی در نظر گرفته شده برای دوره پانزدهم هستند که به زودی وارد فاز جدی عملیاتی برای شرکت در این بازی ها خواهند شد.

رشته های جدید

در میان رشته های اعلام شده به اسامی چند رشته جدید برخورد می کنیم که در دوره های گذشته در زمره رشته های اعزامی نبودند. سپک تاکرا، کبدی، تیراندازی با کمان و پرورش اندام از آن جمله اند.

اقبال بیشتر به ورزش های پایه و پرمدال

به نظر می رسد نوع نگاه ورزش ایران نسبت به ورزش های پایه و پرمدال بیشتر از دوره های گذشته است. موفقیت های نسبی ورزش هایی چون شنا، دوومیدانی، تیراندازی و تیراندازی با کمان در رویدادهای منطقه ای باعث شده تا در دوره پانزدهم این رشته ها با کمیت قابل توجهی حضور پیدا کنند. واقعیت آن که ورزش ایران به دلیل ضعف ساختار پایه ای و بی تفاوت بودن نسبت به ورزش های مادر در تمام دوران حضورش در بازی های قاره ای به جز تک مدال های دوومیدانی هرگز از مدال آوری این رشته ها بهره مند نشده اگر چه این تغییر نگرش را باید به فال نیک گرفت، اما هنوز هم در ورزش های پایه در شرایطی نیستیم که بتوانیم نمایش بایسته ای همانند رقبا داشته باشیم. به عنوان مثال کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در این زمینه الگوهای مناسبی محسوب می شوند که با رویکرد جدی به ورزش های پایه با وجود کمیت شرکت کنندگان در عرصه بازی های آسیایی نتایج قابل قبول گرفته اند. در آخرین دوره بازی های آسیایی ۲۰۰۲ بوسان عربستان با چند شرکت کننده برجسته در دوومیدانی صاحب چندین مدال شد و ایران در این ورزش ها در دوومیدانی و تیراندازی به تک مدال ها قانع شد. خوشبختانه دوومیدانی ایران در چند سال اخیر با ظهور چهره های مستعد در ورزش های پرتابی و میدانی در دوحه می تواند خاطره مدال های زیاد را در بازی های آسیایی ۱۹۷۴ تهران دوباره تکرار کند و یا در شمشیربازی با توجه به روند روبه رشد این بار می توان سهم بیشتری از مدال را از قهرمانانش سراغ گرفت. در تیراندازی با کمان و تیراندازی هم وضعیت کاملاً نسبت به گذشته تغییر کرده است. در رشته های تازه ای چون سپک تاکر و کبدی هم می توان امیدوارهایی را داشت.

بار روی دوش ورزش های سنتی

با همه این اوصاف و براساس عملکرد دوره های قبل بار ورزش ایران بیشتر روی دوش ورزش های سنتی چون کشتی آزاد و فرنگی ، وزنه برداری و مشت زنی سنگینی می کند. در ورزش های گروهی همچنان چشم به فوتبال، والیبال دوخته ایم، هر چند که بسکتبال، هندبال و واترپلو هم در مسیر پیشرفت در اندیشه سنت شکنی اند در چند دوره آخر با موفقیت هایی که در وزش های رزمی داشته ایم، تکواندو، کاراته و ووشو نیز نقشی مؤثر در کسب مدال برای کاروان ورزشی ایران داشته اند که در این دوره از جایگاه و منزلت زیادی در میان رشته های مختلف اعزامی برخوردارند.

مشکل بودجه و قول مساعد رئیس جمهور

طبیعی است با حجم عظیم فعالیت این ۲۴ رشته اعزامی نیاز به بودجه مناسبی است، مشکلی که دبیر کل کمیته ملی المپیک را واداشته است تا در اظهار نظر صریحی عنوان دارد که اگر بودجه مناسب در اختیار این کمیته قرار نگیرد کاروان ورزشی ایران در این بازی ها با دشواری روبه رو خواهد شد. در حالی که جمع کل اعتبارات درخواستی کمیته ملی المپیک ۲۹ میلیارد و پانصد و بیست میلیون تومان برای حضور قدرتمند در بازیهای آسیایی ۲۰۰۶ برآورد شده این کمیته برای تحقق خواسته های خود ۲۰ میلیارد و پانصد و پنج میلیون تومان کسر اعتبار دارد. البته مهندس علی آبادی معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی در این زمینه اعلام کرد که هیأت دولت با اختصاص کمک ویژه برای بازیهای آسیایی به یاری کمیته ملی المپیک می آید که این مطلب تا حدودی نگرانی ها را کاهش داده است. در گزارش کمیته ملی المپیک که در تاریخ ۱۵ آبان ماه امسال منتشر شده است این ۲۹ میلیارد تومان اعتبار مورد نیاز البته برای ۳۴ رشته که اکنون به ۲۴ رشته کاهش پیدا کرده در هفت بخش به شرح زیر اعلام شد.

حقوق مربیان (۳۰۶ مربی ایرانی و ۷۴ مربی خارجی) پنج میلیارد و پانصد میلیون تومان، دستمزد ورزشکاران (۲ میلیارد و ۸۵۶ میلیون تومان)، بازیهای تدارکاتی (یک میلیارد و ۸۹۵ میلیون تومان)، تجهیزات (۲ میلیارد و ۸۵۰ میلیون تومان) و برای هزینه های متفرقه هزینه ای بالغ بر یک میلیارد و ۸۹۵ میلیون تومان برآورد شده است.

---