تحت هر شرایطی «بازیكن سالاری» محكوم است

كعبی به خاطر آنكه در جام جهانی بازی كرده و چندروزی نیز هست كه با لسترسیتی قراردادی به امضاء رسانده, حق ندارد با صراحت هرچه تمامتر به سرمربی تیم حالا هر كه هست بتازد و كلمات زهردارش را پشت سر هم قطار كند

درمورد اتفاقاتی كه در روزهای اخیر در مالزی افتاده، تفسیرهای مختلفی ارائه می شود. یكسری می گویند امیر قلعه نویی نباید با برخی رفتارها،حاشیه را به تیم ملی دعوت كند و عده ای نیز عنوان می دارند چنین برخوردهایی لازم است چرا كه هركس باید حد و حدود خود را بداند. طی روزهای اخیر ۲ اتفاق مهمحول و حوش تیم ملی در كوالالامپور رخ داده است؛ یكی اظهارنظر آتشین حسین كعبی و اعتراض وی به نیمكت نشینی در بازیبا ازبكستان كه درنهایت به حضور او در تركیب ثابت دیدار با چین انجامید و دیگری اخراج صادقی از تمرینات توسط سرمربی تیم كه البته مثل خیلی از خبرهای دیگر تكذیب شد.

این ۲ رویداد را می توان به پدیده «بازیكن سالاری» در فوتبال ایران مرتبط كرد و درپایان از آن نتیجه مطلوبی حاصل نمود. اعتراض یك بازیكن جوان به نیمكت نشینی، آن هم با استناد به این موضوع كه طی ۳ ، ۴ سال اخیر بازیكن اصلی تیم ملی بوده و حالا باید تحتهر شرایطی در تركیب ۱۱ نفره حضورداشته باشد، به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست.

گرچه صحبت های انتقاد گونه حسین كعبی، باعث خوشحالی منتقدان امیر قلعه نویی شد اما اگر به كنه مطلب واقف گردیم، آیا جایی برای دفاع از عملكرد این بازیكن باقی می ماند؟اگر قرار بر اعتراضهای اینچنینی باشد، در تیم ملی برزیل كه نیمكت نشینانش هر یك ستاره های تیم های مطرح اروپایی به حساب می آیند باید هر روز جنگ و دعوا و گله و گلایه به وجود آید و حاشیه، ریشه این تیم را بخشكاند.

كعبی به خاطر آنكه در جام جهانی بازی كرده و چندروزی نیز هست كه با لسترسیتی قراردادی به امضاء رسانده، حق ندارد با صراحت هرچه تمامتر به سرمربی تیم - حالا هر كه هست- بتازد و كلمات زهردارش را پشت سر هم قطار كند.

گرچه این روزها بازار انتقاد از قلعه نویی داغ داغ است و خیلی ها به اشتباه از حركت بازیكن معترض تیم ملی استقبال و طرفداری كرده اند اما نباید از این مهم غافل شد كه دامن زدن به این اتفاقات و دادن عرصه به جماعت فوتبالیست برای جولان دادن، كمك به گسترش و نفوذ پدیده «بازیكن سالاری» در پیكره فوتبال ایران می كند.

همان طور كه در یك خانواده، همواره از تصمیمات والدین در قبال فرزندان به سبب جلوگیری از شكست حرمتها و كنار رفتن پرده حیا، حمایت می شود و تجربه آنها بر هر چیز دیگری چربش پیدا می كند، لازم است در چنین شرایطی با پرخاشگری ها و اعتراضات بازیكنان جوان به كادرفنی مقابله شود چرا كه مهر تأیید زدن پای برگه عملكرد امثال كعبی، ضربه زدن به ریشه فوتبال این مملكت با تیشه ای خودساخته است.

اعتقاد ما به عنوان یكی از میلیونها هوادار فوتبال ایران، این است كه نه تنها نباید از اعتراضات، انتقادات و تهدیدهای بازیكنان - در هر رده و با هر شرایطی - جانبداری كرد بلكه می خواهیم به امیر قلعه نویی، به عنوان فردی كه همیشه از حركات مثبتش حمایت و تعریف كرده و او را همیشه در نقش یك مبارز مصمم در راه نابود كردن بازیكن سالاری دیده و می بینیم، بگوییم كه درمورد حسین كعبی اشتباه كرده است.

دوست نداریم در چنین روزهایی كه سرمربی تیم ملی را از هرطرف تحت فشار قرار داده اند، با انتقادی متفاوت از سایرین، نمك به زخم هایش پاشیده باشیم، اما عقیده داریم قلعه نویی می بایست بعد از انتشار آن مصاحبه صریح و انتقادی حسین كعبی، بلافاصله دستور اخراجش از اردو و بازگشتش به تهران را صادر می كرد، آن هم فارغ از اینكه چقدر این موضوع سر و صدا به پا می كند و سرنوشت این بازیكن در لیگ قهرمانی انگلستان چگونه تحت تأثیر قرار می گیرد.آنهایی كه امروز شهر را شلوغ كرده و با قاطی كردن همه چیز با هم، حتی از برخورد قلعه نویی با صادقی انتقاد می كنند و آن را عاملی برای به حاشیه بردن تیم ملی می دانند، باید به این مهم توجه نشان دهند كه اگر قلعه نویی اشتباهی در این بین مرتكب شده باشد، مربوط به جریان كعبی است و نه صادقی.

هر ۲ بازیكن یادشده كه نسبت به شرایط - بخوانید عدم حضور در معادلات اصلی تیم ملی - اعتراض داشته و جنجال به پا كردند، مستحق شدیدترین برخوردها بودند و اگر این وسط انتقادی، جایز الورود باشد، همانی است كه می گوید آقای قلعه نویی،چرا با كعبی برخورد نكردی، نه اینكه چرا صادقی را اخراجی لقب دادی و با بازیكن سالاری مقابله كردی؟

اگر با درگیری شرم آور رحمان رضایی و علی بداوی در دوره قبلی جام ملتها هیچ برخوردی مناسب و قاطعی صورت نگرفت و شرایط بر ضوابط و قانونها ترجیح داده شد، دلیل نمی شود كه حساسیت و وضعیت خاص كنونی تیم ملی، وسیله ای شود برای گذر از پافراتر از حد گذاشتنها و سركشی ها.

البته این اعتقاد ماست و به دوستان هم می گوییم كه اجازه ندهید اختلافهای شخصی و دلچركینی ها از امیر قلعه نویی، جریان مبارزه با پدیده سالاری را تحت تأثیر قرار دهد. اگر هم می خواهند از سرمربی تیم ملی انتقاد كنند،علت عدم برخورد باكعبی را جویا شوند نه اینكه برخوردهای قاطع قلعه نویی با بازیكنان - از جمله لژیونرها كه آنها را وادار به اطاعت از فرامین او درسیستم موردنظرش - را زیر سؤال ببرند... .

حامد فرضعلی‌بیک