ترانسفرهای بی سرانجام فوتبال

سال در فصل جا به جایی بازیکنان فوتبال در جهان اتفاق های بزرگ و کوچک بسیاری رقم می خورد

سال در فصل جا به جایی بازیکنان فوتبال در جهان اتفاق های بزرگ و کوچک بسیاری رقم می خورد. بازیکنانی با سر و صدای فراوان باشگاهشان را تغییر می دهند و بازیکنانی که بی سر و صدا راهی باشگاهی دیگر می شوند. "ترانسفر" بازیکنان بخشی از فوتبال است. اما در این میان هستند بازیکنانی که به باشگاه خود وفادار می مانند و اسطوره می شوند. از پائولو مالدینی گرفته تا فرانچسکو توتی و ...

هستند بازیکنانی که نمی توانند به باشگاه مورد نظرشان بروند و به همین خاطر خبرساز می شوند. این نوشته ‌١٠ جا به جایی بزرگ انجام نشده در فوتبال را مورد بازبینی قرار می دهد.

● رافائل فان در فارت: هامبورگ - والنسیا

هلندی‌ها مردمان عجیب و غریبی هستند. سرزمین کوچک و از نظر جغرافیایی پست آنها در همسایگی آلمان قرار گرفته است. با این حال بازیکنان نارنجی‌پوش در سرتاسر دنیا برای استعدادهای فراوان شان دردنیای توپ گرد زبانزد هستند. هامبورگ برای سه فصل این امکان را یافت تا از این استعدادها برخوردار باشد. ازآنجا که رافائل در آن روزها پاس‌های طلایی را به همبازیانش می‌فرستاد و گل‌های زیبایی را هم برای HSV به ثمر می رساند، تیم‌های بزرگ اروپایی سخت در پی به خدمت گرفتنش بودند. رافائل هم دیگر در آلمان احساس غریبی می‌کرد.

فان درفارت برهمین اساس تصمیم گرفت تا در فصل ‌٢٠٠٨ - ‌٢٠٠٧ به هر قیمت ممکن راهی والنسیا شود. با همه این ها ‌١٥ میلیون یورو برای هامبورگ بیش از اندازه اندک بود که بخواهد بازیکن با ارزش خود را واگذار کند. دیتمار بایرسدورفر،‌ مدیر ورزشی وقت هامبورگ هم به هیچ عنوان حاضرنبود تا فان درفارت را به تیمی دیگر بفرستد. نمایش رافا – والنسیا در تابستان بعدی هم ادامه پیدا کرد. عکس رافائل دوست داشتنی با پیراهن والنسیا در یکی از مجله‌های اسپانیایی چاپ شد. این کاراو توصیف ناشدنی بود ولی حقیقت داشت. او با غرور تمام پیراهن باشگاه اسپانیایی را درمقابل خود گرفته بود، هامبورگی‌ها از این عکس او هرگز خوششان نیامد و با سوت‌های ممتد بی رحمانه از بازیکن محبوب خود انتقاد کردند. از این پس تنها سیلوی، همسر رافائل که او هم فردی محبوب در میان هواداران بندر شمالی آلمان به شمار می‌آمد، خواستار ادامه حضور فان در فارت ها در بندرهامبورگ بود.

"رافا" هم این موضوع را پذیرفت و با این بهانه که والنسیا تیم رویایی‌اش بوده و برای همین هم با پیراهنش عکس یادگاری گرفته، همه سر و صداها را خواباند. البته بعدها هیچ چیز نشان نداد که او از گرفتن عکس با پیراهن والنسیا پشیمان شده باشد. در هر حال رافائل راهی والنسیا نشد و به جای آن به رئال مادرید رفت. در آنجا تنها در نیمکت بازیکنان حضوری ثابت دارد. بنابراین باید گفت: «رافائل عزیز اول فکر کن، بعد تصمیم بگیر!»

● کاکا: میلان - منچسترسیتی

شیخ سلیمان الفهیم از سال ‌٢٠٠٨ مالک باشگاه منچسترسیتی است. رییسی با علاقه فراوان به ستارگان گرانقیمت و از آنجا که تنها بهترین‌ها در حلقه بازیکنان مورد علاقه شیخ اماراتی قرار دارند، او در اوت ‌٢٠٠٨ روبینیوی برزیلی را در ازای ‌٤٣ میلیون یورو از رئال مادرید به خدمت گرفت و او را به ورزشگاه شهر منچستر برد. قرار بود کاکا ماهی بزرگ بعدی باشد که به تور الفهیم می‌افتد. سران فیروزه‌ای ها برای این بازیکن ‌٢٦ ساله رقم باور نکردنی ‌١٢٠ میلیون یورویی را ارایه کردند و قصد داشتند به او دستمزد سالانه ‌١٥ میلیون یورویی را نیز بپردازند.

با این حال کاکا نخواست هواداران روسونری را برنجاند و خیلی زود به سیلویو برلوسکونی این پیغام را فرستاد که نمی‌خواهد به منچستر برود. آقای رییس هم پس از آ‌ن درباره بازیکن برزیلی‌اش با تمجید فراوان عنوان کرد: «او در زمین قهرمان بزرگی است و همچنین انسانی بزرگ. مردی با ایمان فراوان. کاکا فروشی نیست و رقمی برای او وجود ندارد. هیچ‌گونه جابه‌جایی در این باره وجود ندارد.»

آقای نخست‌وزیر در گفت‌وگویی تلویزیونی این سخنان را به زبان آورد. بدون تردید دلایلی ورزشی در کار بود که این جابه‌جایی انجام نگرفت. کاکا دوست نداشت با میانه‌های جدول و دوری از رقابت‌های اروپایی بسازد و با آنها کنار بیاید.

شاید هم از دردسرهای روبینیو در شمال انگلیس چیزهایی به گوشش رسیده بود. هموطن او هیچگاه در منچستر خوشحال نبود و در پی ترک دوباره این تیم بود. آنچه در این میان به خوبی روشن است، این حقیقت است که پیروزی را تنها زمانی می‌توان خرید که از نظر ورزشی و برنامه‌ریزی همه چیز روبه راه باشد. همانند آنچه در رئال مادرید رخ داد. اکنون کاکا در آنجا توپ می‌زند، آن هم در ازای رقمی کمتر از آنچه که الفهیم زمانی پیشنهاد داده بود.

● داوید ویا: والنسیا - رئال مادرید

آقای گل یورو ‌٢٠٠٨خیلی دوست داشت به مادرید نقل مکان کند اما، مانوئل لیورنه نوزدهم ژوئن امسال در نشستی خبری درباره او گفت: «ما پس از تفکر فراوان تصمیم گرفتیم که به ویا اجازه رفتن را ندهیم. ما به بهترین مهاجم اروپا نیاز داریم.»

تنها یک روز پیش ازآن فلورنتینو پرس، رییس باشگاه رئال پیوستن ویارئال به مادرید را به سپری شدن زمان وابسته دانسته بود. خود ویا هم گفته بود که تصمیمش را گرفته و آشکارا خواهان پیوستن به رئال مادرید است. البته پیشنهاد ‌٤٢ میلیون یورویی از نظر والنسیای به شدت بدهکار (با بدهی تقریبی ‌٥٠٠ میلیون یورو) بیش از اندازه اندک بود، که بخواهد بهترین مهاجمش را راهی برنابئو کند. بارسلونا هم علاقه‌مند ویا بود ولی پس از معاوضه اتوئو – ایبرا به نظر می‌آید از خرید "ویا" کوتاه آمده باشد. به این ترتیب ویا در حال حاضر در والنسیا ماندگار است، بخواهد یا نخواهد.

● گنارو گاتوزو: میلان – بایرن مونیخ

توپ جمع کن ایتالیایی در مه ‌٢٠٠٨ بازیکن مورد علاقه بایرن مونیخ برای حضور در قلب خط میانی این تیم بود. اولی هوینس به جنگجوی روسونری قراردادی چهار ساله را پیشنهاد داد و می‌خواست او را به فرمانده جدید کادرش تبدیل کند، چه این که بایرن اولی کان را هم از دست داد. گاتوزو قرار بود در میلان شش میلیون یورو خالص را در سال دریافت کند. خود این بازیکن هم از تلاش قهرمان سنتی آلمان برای خرید او بسیار تعریف و تمجید کرد و از حضورش در بوندسلیگا هم صحبت کرد. میلان هم از این جابه‌جایی ‌١٥ تا ‌١٥ میلیون یورو دریافت می‌کرد ولی این کارلو آنچلوتی بود که با رفتن قهرمان جام جهانی ‌٢٠٠٦ به مونیخ موافقت نکرد. کارلتو گفت: «گنارو برای میلان بی‌اندازه با اهمیت است. او یکی از اعضای هسته اصلی میلان است و نقشی همانند کاکا دارد. او فروشی نیست و می‌ماند.»

کمتر از یک سال بعد کاکا با رئال مادرید قرارداد بست و گاتوزو؟ او همچنان در میلان توپ می‌زند. اگر چه در سال ‌١٩٩٨ به همسرش گفته بود: «همیشه گفته‌ام از بازی برای بایرن خوشم می‌آید و این رویای من بوده و هست.» شانس تحقق رویای این بازیکن ‌٣١ ساله با حضور آناتولی تیموشچوک در بایرن به وضوح کاهش یافته است.

● دیدیه دروگبا: چلسی – اینتر

مهاجم چلسی در مه ‌٢٠٠٨ می‌خواست به ژوزه مورینیو، مربی سابقش در اینتر بپیوندد؛ اما، آبراموویچ مالک باشگاه کوتاه نیامد و قرارداد دروگبا با چلسی را فسخ نکرد. مهاجم ساحل عاجی هم از کوره دررفت و با برخی ژست‌های ناخوشایند و برخی حرف‌ها به جنگ هواداران و رهبران چلسی رفت. اکنون یک سال پس از آن رخدادها "آقای خاص" در تلاش است تا مهاجم محبوبش را به قهرمان ایتالیا ببرد. به نوشته "دیلی استار" سران "نراتزوری" حاضرند برای مهاجم درخواستی‌شان ‌٢٤ میلیون یورو بپردازند.

هر چند بخت نهایی شدن این "ترانسفر" از نظر سرمربی موفق پرتغالی ناچیز به نظر می‌رسد. بنابراین باید این طور گفت که دروگبا همچنان باید صبور باشد.

● میلان یووانوویچ / کلاس یان هونته‌لار: استاندارد لیژ/ رئال مادرید - اشتوتگارت

اشتوتگارت در تعطیلات تابستانی پیش فصل ‌٢٠١٠ - ‌٢٠٠٩ یکی از بازیکنان بزرگ بازار جابه‌جایی بازیکنان بود. پس از آن که بایرن مونیخ با یوروهای فراوان ماهی بزرگی را از تور اشتوتگارتی‌ها درآورد (ماریو گومس)، هورست هلدت، پول کافی برای بردن ماهی بزرگ جایگزین را به تیمش داشت. حرف از عمل ساده‌تر است. نخست‌ قرار بود میلان یووانوویچ این ماهی بزرگ باشد. او بازیکن تیم ملی صربستان است و مرد سال بلژیک در فصل ‌٢٠٠٨-۲۰۰۷. استاندارد لیژ بلژیک ابتدا پیشنهاد آلمانی‌ها را مهربانانه شنید ولی بعد سرسختانه نگذاشت بازیکنش برود.

آنها به مدیراشتوتگارت در آخرین دقایق گفتند: «ما دیگر دیوانگی نخواهیم کرد.» این گونه بود که ژرمن‌ها به دنبال گزینه بعدی و جایگزین رفتند. حراج رئال مادرید از راه رسید و یک هلندی به نام کلاس یان هونته‌لار. بازیکنی که در هلند از او به عنوان استعدادی بزرگ یاد می‌شود. نمایش اشتوتگارت – هونته‌لار یک هفته روی پرده بود. مهاجم هلندی در ابتدا هیچ موضعی نمی‌گرفت و تنها این روزنامه‌ها بودند که به جای او به اظهارنظر مشغول بودند. در نهایت هم صدای اشتوتگارتی‌ها در آمد: «ما حاضر نیستیم بازیچه شویم.»

هورست هلدت به مهاجم هلندی جواب رد داد و در نتیجه پیگیری اشتوتگارتی‌ها برای مهاجم ستاره بعدی ادامه دارد....

● دیگو: وردربرمن – بایرن مونیخ

دیگو ریباس داکونیا، بازیکن با کلاس، تکنیکی و کانون توجه بسیاری از باشگاه‌های بزرگ اروپایی بود. خداحافظی او از برمن پس از پایان فصل ‌٢٠٠٩- ‌٢٠٠٨ قطعی بود. ولی این که مقصد بازیکن تیم ملی برزیل کجاست را از قرار معلوم تنها خود او می‌دانست. هواداران و رسانه‌ها چاره‌ای نداشتند که به خبرهای هر روزه درباره او تن بدهند. یوونتوس تورین، جیاکومو پترولیتو، مدیر برنامه‌های دیگو و خود بازیکن قرارداد همکاری را امضا کرده بودند. این حرفی بود که مدیر برنامه‌های دیگو بعدها نجوا کنان در گوش خبرنگاران و روزنامه‌ها عنوان کرد.

روزنامه‌ها خبر می‌دادند که او به بایرن خواهد رفت. این خبر تیتر بزرگ روزنامه‌ها بود. پدر دیگو در مونیخ با سران بایرن در حال خوردن ناهار دیده شد. به هر حال برای همه این پرسش مطرح است که دیگو چگونه به جای مونیخ از تورین سردرآورد.

● لیلیان تورام: بارسلونا – پاری‌سن‌ژرمن

تاکنون ترانسفرهای بی‌سرانجام و شکست خورده فراوانی وجود داشته است. همین طور بازیکنانی که عمر فوتبال‌شان روبه پایان است. با این حال آنچه که برای یکی از موفق‌ترین فوتبالیست‌های فرانسوی رخ داد، هیچ کس حتی برای خونی‌ترین دشمن خودش هم آرزو نمی‌کند. قهرمان جهان و اروپا می‌خواست دوران درخشان فوتبالش را در وطنش و در پاری سن‌ژرمن به پایان ببرد. قرارداد تورام با بارسلونا به پایان رسیده بود و تنها مانع میان تورام و قرارداد یک ساله پاریسی‌ها معاینه‌های پزشکی در قلب سیاسی فرانسه بود.

و بعد شوک ناگهانی: در آزمایش‌های روتین پزشکی از این بازیکن با ‌١٤٢ بازی ملی برای "خروس‌ها" معلوم شد او دچار نارسایی قلبی است. پایان فوتبال پس از ‌١٨ سال موفق. پیش‌تر برادرش در جریان یک مسابقه بسکتبال به دلیل ابتلا به همین بیماری درگذشته بود. بیماری یکی است و رویای تورام دست نیافتنی: «می‌خواستم پائولو مالدینی پاریس باشم اما، متاسفانه این کار شدنی نیست.»

● زین‌الدین زیدان: رئال مادرید – بایرن مونیخ

زیزو یکی از بهترین بازیکنان فوتبال شمرده می‌شود که تاکنون پا به توپ شده‌اند. زیزو به توپ لگد نمی‌زد، بلکه آن را نوازش می‌کرد. موفقیت‌های او بی‌نظیر است: قهرمانی جهان و اروپا، قهرمانی در لیگ قهرمانانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان، دو قهرمانی در سری A با یوونتوس تورین و قهرمانی در اسپانیا با رئال مادرید. به اینها اضافه کنید، عنوان‌های مرد سال فوتبال جهان و اروپا و فرانسه و همچنین عنوان برترین ورزشکار سال.

زیزو در ‌١٨ سال عمر فوتبالش همواره به باشگاهش وفادار بود و باشگاه فروشی نکرد. او تنها چهار باشگاه متفاوت را از سر گذراند: کن، بوردو، یووه و رئال مادرید. البته خیلی‌ها نمی‌دانند که زیدان می‌خواست پیراهن سرخ بایرن مونیخ را به تن کند. او گفته بود: «بایرن یکی از پنج باشگاه بزرگ اروپاست. خیلی دوست داشتم زمانی در مونیخ بازی کنم، متاسفانه تنها این اولی هوینس بود که هیچ وقت با من تماس نگرفت.»

چه ترانسفری برای بایرن و اولی؟! آن وقت پیرمرد ژرمن مشکلی با فرانک [ریبری] نداشت و قوانین برای تعیین جانشین هوینس هم به گونه‌ای دیگر نوشته می‌شد.

● میلان باروش: لیورپول – شالکه

تمام گلزن کرشن در تابستان ‌٢٠٠٥ امیدوار بودند، جابه‌جایی بزرگی در این تیم صورت بگیرد. رودی آساوئر تور بزرگش را پهن کرده بود و می‌خواست "میلان باروش" را به شالکه ببرد. آقای گل یورو ‌٢٠٠٤ به تازگی با لیورپول در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسیده بود.

اما، راه او در "مرسی ساید" به آخر رسیده بود. و از آ‌نجا که بوندسلیگا برای رسیدن به مهاجمی ستاره بی‌تاب بود، باروش می‌توانست همانی باشد که شالکه می‌خواست. مسیر به نظر هموار بود و مدیر برنامه‌هایش هم از انجام گفت‌وگوهای خوب صحبت می‌کرد.

اما، در فاصله کوتاهی مانده به امضای قرارداد اوضاع عوض شد. ‌٩ میلیون یورو برای شالکه رقمی بیش از اندازه بزرگ بود، تیمی که از دهه‌ها پیش منتظر قهرمانی بود و هنوز هم هست. رودی در آن زمان گفته بود:«شالکه تنها زمانی می‌تواند از این پول‌ها خرج کند که سه بار پیاپی بتواند در لیگ قهرمانان اروپا بازی کند. هیچ کس به ما چنین تضمیمی نمی‌دهد.»

گذشت زمان هم نشان داد، حق با این مدیر با تجربه بوده است. شالکه فصل بعد در لیگ قهرمانان اروپا جایی نداشت.

خبرگزاری دانشجویان ایران - ایسنا