چرا غش می کنیم

در صورت کم شدن جریان خون مغز و از دست دادن کنترل روی اعضای بدن فرد قدرت و هوشیاری خود را از دست داده و سقوط می کند و دچار حالت غش یا سنکوپ می شود.عموماً پس از چند ثانیه یا چند دقیقه …

در صورت کم شدن جریان خون مغز و از دست دادن کنترل روی اعضای بدن فرد قدرت و هوشیاری خود را از دست داده و سقوط می کند و دچار حالت غش یا سنکوپ می شود.عموماً پس از چند ثانیه یا چند دقیقه فرد دوباره هوشیاری خود را بازمی یابد اما اگر سنکوپ با یک ناراحتی جدی پزشکی همراه باشد بیهوشی نیم ساعت یا بیشتر طول می کشد.

علائم اخطاردهنده

۱) بدحالی، سستی و سرگیجه

۲) رنگ پریدگی و پوست سرد و عرقدار

۳) تهوع و استفراغ

۴) گزگز دست و پاها

۵) نبض ضعیف، تنفس سطحی و افت فشار خون

۶) سیاهی رفتن چشم، سوت کشیدن گوش

۷) از دست دادن تعادل، سقوط، بیهوش شدن

علل غش

ممکن است علل غش شوک هیجانی، خستگی مفرط، ایستادن طولانی، گرما، برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده، سوء تغذیه، کم خونی،

فقدان هوای تازه و ... باشد.

غش در یک فرد کاملاً سالم نتیجه یک عکس العمل عاطفی طبیعی یا در نتیجه بازتاب اختلال تنظیم فشار خون است.

شنیدن اخبار ناگهانی خوب یا بد و افت ناگهانی فشار خون یا قند خون باعث کاهش جریان خون در مغز شده و فرد به طور موقت غش می کند.

سنکوپ یا غش واقعی طی یکسری بیماری های قلبی و عروقی علت عصبی بیهوشی (صرع) یا افت قند خون دیده می شود.

شل شدن ناگهانی عروق بدن در اثر محرک های داخلی یا خارجی از شایع ترین علل غش است. مثل سنکوپ سینوس کاروتید، سنکوپ دفع ادرار، سنکوپ سرفه و سنکوپ عصبی و قلبی.

غش قلبی

علل قلبی و عروقی از مهم ترین علل غش هستند. کاهش ناگهانی برون ده قلب در اثر سکته قلبی، بیماری دریچه قلب، تومورهای دهلیزهای چپ و آریتمی های قلبی (افزایش یا کاهش تعداد ضربان) علت این مساله است. اگر ضربان قلب به کمتر از ۳۵ و بیشتر از ۱۸۰ ضربان در دقیقه برسد فرد سنکوپ می کند.در هر صورت اگر شک به قلبی بودن علت غش مطرح شد فرد حتماً باید توسط متخصص قلب و عروق بررسی شده و یک نوار قلبی از او گرفته شود تا در صورت وجود آریتمی های قلبی (اختلالات ضربان قلب) مورد درمان قرار گیرد.

اقدامات اولیه در غش

بیمار در وضعیت درازکش قرار گرفته و پاهایش بالاتر از سرش باشد تا جریان خون مغز برقرار شود.

اگر امکان دراز کشیدن وجود ندارد در حالت نشسته سر بیمار را خم کرده و وسط دو زانویش قرار دهید.با پاشیدن آب سرد یا محرک دردناکی (مانند نیشگون) می توان عروق به اصطلاح وارفته را بار دیگر منقبض کرد.سر بیمار را به عقب خم کنید تا زبان او راه تنفسی اش را نبندد و به یک طرف منحرف شود و استفراغ به داخل ریه اش نرود.

تا موقع هوشیار شدن کامل بیمار مایعات یا خوراکی دیگر به او داده نشود زیرا مواد وارد ریه های او می شود.

اگر فرد هنگام غش سقوط کرده مطمئن شوید که جایی از بدنش آسیب ندیده است، اگر هوشیاری بازنگشت ارزیابی

علائم حیاتی را انجام دهید و در صورت لزوم اقدام به احیای قلبی و ریوی کنید و بیمار را به مراکز درمانی برسانید.