زوایای تاریخی سرگیجه

قدیمی‌ترین نسخه‌یی که به دست آمده و به گونه‌یی دلالت بر بیماری منییر داشته است مربوط به نوشته‌های جالینوس(Galen) و دانشمندان همزمان او همچون (Archigen of Apamena) بود. جالینوس به این واقعیت توجه …

قدیمی‌ترین نسخه‌یی که به دست آمده و به گونه‌یی دلالت بر بیماری منییر داشته است مربوط به نوشته‌های جالینوس(Galen) و دانشمندان همزمان او همچون (Archigen of Apamena) بود. جالینوس به این واقعیت توجه داشت که این حملات ممکن است در اثر هرگونه حرکت چرخشی برانگیخته و تشدید شود و نیز وقتی که «سر به هر دلیلی داغ شد» واین اشاره ممکن است کهن‌ترین استنباط از رابطه‌ی عوامل عاطفی در بیداری سرگیجه بوده باشد.

داروین (۱۷۲۱ تا ۱۸۰۲) اندیشه‌ی تکامل را تقویت نمود او سرگیجه را طبقه‌بندی کرد که جزئیات آن درکتاب نامگذاری حیوانات Zoonomia آمده است. در این کتاب پدیده‌ی سرگیجه ناشی از سر و صدا را توصیف کرد (که بعداً به نام پدیده تولیو Tullio خوانده شد) و سرگیجه نیز همراه با وزوز گوش و کم شنوایی بود.

او اولین کسی بود که برق درمانی (Electrotherapy) را با استفاده از پیل ولتا به کار گرفت.

بارانی (Barany) در سال ۱۹۰۶ در شهر وین اولین قسمت از کار تاریخی خود را در دستگاه دهلیزی گزارش داد.

او در سال ۱۹۱۴ جایزه نوبل را برای این کار تصاحب کرد و پژوهش‌های خود را در شهر آپسالا کشور سوئد پس از توقف جنگ اول جهانی دنبال نمود.

در اثر ممارست‌های او درسال ۱۹۱۱ جهت درمان فیستولی درلابیرنت پدید آوردند تا فشار آن را مرتفع سازند (Decompression) و بارانی به ‌رغم آنکه اغلب اوقات خود را در آزمایشگاه سپری می‌کرد ولی اصالتاً یک گوش پزشک بالینی بود. در سال ۱۹۱۳ جنکینز (Jenkins) و در سال ۱۹۱۸ هولمگرن تجربیات خود را بر یافته‌های او نهایتاً در دانشگاه استکهلم ادامه دادند و در مجاری نیمدایره‌ برای رفع فشار فیستول ایجاد کردند. پورتمن نیز از روی بررسی‌های بارانی در کشور فرانسه فشار کیسه‌ی آندولنفاتیک را از طریق جراحی مرتفع ساخت.

دندی(Dandy) در شهر بالتیمور برطرف شدن نشانه‌های بیماری منییر را با قطع عصب زوج هشتم آغاز کرد (که بعداً در عمل تجدید نظر به عمل آمد و مشمول قطع تنهای شاخه‌ی‌ دهلیزی با حفظ شنوایی شد). به خاطر این که عمل مزبور از نظر تکنیکی دشوار بود به طور عام گسترش نیافت. ولی دندی خود شخصاً این عمل را در متجاوز از چهار صد مورد با موفقیت انجام داد.

شیوه‌های لابیرنتکتومی توسط شوکنکت در سال ۱۹۵۶ و کارترون درسال ۱۹۵۷ انجام پذیرفت.

ارسلان (Arselan) انرژی وراء صوت را در بعضی از مقاصد به کارگرفت.

با این وجود سرهوگ کرنس (Sir Hugh Crairns) و هالپیک (Hallpike) مقالاتی منتشر کردند که هیدروپس آندولنفاوتیک همراه با بیماری منییر بوده است.

منبع در دفترنشریه می‌باشد.

دکتر عبدالحمید حسین نیا