چشمانی كه همیشه می خندید

وقتی كسی از دنیا می رود خیلی ها تلاش می كنند او را یك انسان استثنایی جلوه دهند اما در این مورد هیچ نیازی به این كار نیست چون با هیچ كلمه ای نمی توان محبوبیت فاكتی را توصیف كرد

●● بیوگرافی

● تولد: ۱۸ جولای ۱۹۴۲ ترولیو برگامو

● اولین بازی سری A: ۲۱ مه ۱۹۶۱: رم صفر اینتر ۲

● اولین بازی ملی: ۲۷ مارس ۱۹۶۳: تركیه صفرایتالیا یك

● افتخارات: ۴ اسكودتو۷۱ ۶۶ ۶۵ ۱۹۶۳

▪ ۲ قهرمانی جام باشگاه های اروپا ۶۵۱۹۶۴

▪ ۲ قهرمانی باشگاه های جهان ۶۵ ۱۹۶۴

▪ كوپا ایتالیا ۱۹۷۸

▪ جام ملت های اروپا ۱۹۶۸

▪ نایب قهرمان جام جهانی ۱۹۷۰

آخرین بازمانده سرشناس «اینتر بزرگ» به تاریخ این تیم پیوست تا هواداران نرآتزوری باز هم دلمشغولی برای افسردگی و ناراحتی هرچند بسیار موقتی داشته باشند. خنده ای كه از لب ماسیمو موراتی هیچ وقت دور نمی شود از دوشنبه در چهره رئیس دیده نمی شود. دهه ۶۰ اوج اقتدار و بزرگی اینتر در ایتالیا و اروپا بود با محوریت سه نام بزرگ آنجلو موراتی غول نفتی ایتالیا، هلینو هره را آرژانتینی كه با نظم خاص خود «كاتناچو» را به فوتبال جهان معرفی كرد و جاچینتو فاكتی. قدبلند و جنگنده با خصوصیات یك ورزشكار بزرگ و كامل.

افتخارات یكی پس از دیگری می رسیدند. دوران باشكوهی كه هیچ گاه پس از آن به طور كامل برای تیم و هوادارانش تكرار نشد. فاكتی در حالی درگذشت كه فوتبال ایتالیا در این شرایط و پس از پشت سر گذاشتن یك دوره بسیار توفانی كه انواع رسوایی های مدیریتی حیثیت آن را به بازی گرفت نیاز شدیدی به او داشت. یك جنتلمن واقعی كه سخت می شد او را دوست نداشت. تا قبل از اینكه تسلیم بیماری شود در چهره مقتدرش كوچكترین نشانی از ضعف دیده نمی شد و موراتی كه سال ها است بار سنگین مسئولیت را از پدر تحویل گرفته است در كنار او به نوستالژی سال های قبل باز می گشت.

اینتر برای بازگشت به دوران شكوه به بازماندگان آن نسل طلایی احتیاج داشت اما فاكتی در جدال با سرنوشت دنیای دیگری را انتخاب كرد. دیدن یادداشت سراسر احساسی ماسیمو موراتی كه بخش اصلی وب سایت اینتر را به خود اختصاص داده بود اوج ناراحتی او را در از دست دادن دوست قدیمی اش نشان می داد. «متاسفانه این بار نمی توانستم دركت كنم. بسیار متاسفم اما بیش از آن باید تشكر كنم به خاطر صبور بودنت در تمام اوقات. در تمام لحظاتی كه كنارم بودی. از چشمانت كه همیشه و حتی تا آخرین روز می خندید و كمك می كرد در سخت ترین شرایط انگیزه ای برای ادامه كار داشته باشم. چند روز قبل با صدایی قاطع از آینده صحبت می كردی و افتخارات پیش رو مثل همیشه فروتنانه. صداقت بی مانندت را بسیار سخت بتوان توصیف كرد و فقط می توانیم تشكر كنیم به خاطر نام اینتر كه آن را سرشار از افتخار كردی.»

‌● پدیده ای استثنایی

فاكتی یكی از بزرگترین چهره های تاریخ فوتبال در ۶۴ سالگی درگذشت تا ایتالیا یك چهره كاملا ویژه را از دست بدهد. سال ۱۹۴۲ در ترولیو برگامو متولد شد و خیلی سریع فوتبالش را با تیم های محلی شروع كرد. اوایل دهه شصت اینتر توانست با هدایت موراتی به عنوان رئیس و هره را آرژانتینی به قدرت بی بدیل فوتبال ایتالیا تبدیل شود. فاكتی به تیم جوانان راه یافت و خیلی سریع جلوی چشمان تیزبین هره را به نمایش پرداخت.

هره را در خاطراتش در خصوص اولین برخوردها با فاكتی گفت: «مجذوب اندام تنومند او شدم. قدبلند و در عین حال سرعتی. دید بسیار خوبی در زمین داشت و تصمیم گرفتم در دفاع چپ از او استفاده كنم.» و این شروع افسانه بازیكنی بود كه بعدها نه فقط به خاطر توانایی های فنی بلكه در عین حال به دلایل رفتاری و شخصیتی به یك الگوی بزرگ تبدیل شد. پس از تبدیل شدن به عضو ثابت تركیب اینتر نبوغ خار ق العاده خود را نشان داد مدافع و در عین حال گلزن. شاید در ظاهر چندان عجیب نباشد اما این مدافع گلزن در تیم هره را بود. دفاع و ساختن یك دیوار نفوذناپذیر در بین حریفان اولویت اول هره را بود با این وجود فاكتی توانست علاوه بر ایفای نقش در تفكرات خاص مربی اش بسیار فراتر از آن گام بردارد.

فصل ۶۶ ۱۹۶۵ ده گل در طول فصل به ثمر رساند بدون اینكه حتی یك بار پنالتی گل كند تا به یكی از ستون های بی بدیل این تیم تبدیل شود. آمار، بهترین گواه پدیده بودن این چهره بزرگ است. ۱۸ فصل حضور در اینتر، ۴۷۶ بازی در سری A، ۹۴ بازی در تیم ملی ایتالیا كه در هفتاد بازی به عنوان كاپیتان وارد زمین شد. دو قهرمانی اروپا و چهار عنوان سری A كلكسیون فاكتی را تكمیل كرد. از سال ۱۹۸۵ به عنوان مدیر به موراتی پسر كمك كرد و در سال ۲۰۰۴ به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد. برخی داستان ها بیشتر به افسانه شبیه هستند.

به رغم قدرت بدنی بسیار بالا و حضور در پست دفاع در طول دوران حرفه ای در سری A تنها یك بار كارت قرمز دریافت كرد كه آن هم به خاطر اعتراض شدید به داور مسابقه بود منشی كه شاید هیچ گاه در تاریخ فوتبال تكرار نشود. ساندرو ماتزولا همبازی فاكتی در اینتر و تیم ملی ایتالیا با تاسف بسیار زیاد دفتر خاطراتش را ورق می زند. «او در داخل و خارج از زمین فوتبال یك مرد استثنایی بود. از نظر فنی همیشه آماده جنگیدن برای موفقیت اینتر بود، اما هیچ گاه مسائل اخلاقی را فراموش نمی كرد. چه روزهای خوبی با هم داشتیم... گاهی اوقات گذشته ها بسیار زنده و حقیقی به نظر می رسند و در زندگی فوتبالی ام یكی از دلایل آن حضور فاكتی بود.» شوك پس از این خبر ایتالیا را تحت الشعاع خود قرار داد.

در بازی امشب ایتالیا برابر فرانسه بازیكنان آتزوری با بازوبند مشكی وارد زمین می شوند و قبل از شروع بازی یك دقیقه سكوت می كنند. در بازی های هفته اول سری A نیز همین برنامه به احترام جنتلمن فوتبال ایتالیا انجام می شود.

● فراتر از محبوبیت

«وقتی كسی از دنیا می رود خیلی ها تلاش می كنند او را یك انسان استثنایی جلوه دهند. اما در این مورد هیچ نیازی به این كار نیست. چون با هیچ كلمه ای نمی توان محبوبیت فاكتی را توصیف كرد.» جوزپه برگومی كه سال ها پس از فاكتی قدم جای او گذاشت و یكی دیگر از بزرگان خط دفاع اینتر شد، با این جمله پرونده جدیدی را باز می كند.

چرا فاكتی در تمامی محافل تا این حد چهره موجهی داشت شاید در فوتبال ایتالیا كه زد و بند بین مدیران طی سال های اخیر به یك روند رایج تبدیل شده است و ارتباطات پشت پرده تعیین كننده بسیاری از مسائل است، رفتار صادقانه یك فرد در این آشفته بازار او را تا حد یك چهره بسیار محبوب بالا ببرد.

سرسه كوزمی به این نكته اشاره می كند: «فاكتی نشان داد می توان با صداقت و جوانمردی در یك باشگاه بزرگ مدیریت كرد. مرگ او ضربه سختی به پیكره فوتبال ایتالیا وارد كرد به خصوص در این برهه بسیار حساس از زمان كه نیاز به او شدیدا احساس می شد.» رفتار فاكتی همه را مجذوب خود می كرد. اظهارات اعضای رقیب همشهری كوچك ترین نشانی از كلیشه های رایج در این شرایط ندارد. جانی ریورا در سال هایی كه اینتر قدرت نمایی می كرد بهترین بازیكن میلان بود. «فاكتی بسیار بزرگ بود.

به خصوص از جنبه های غیرورزشی و زندگی اجتماعی. در بهترین دوران حرفه ای با هم رقیب بودیم و پس از خداحافظی سال های زیادی را در كنار هم سپری كردیم. این ارتباط خوب همیشه ادامه داشت.» گتوزو ادامه می دهد: «هواداران میلان همیشه به فاكتی احترام می گذاشتند. مردی كه فوتبال را می شناخت و یكی از قهرمانان ایتالیا در این زمینه محسوب می شود.» خاویر زانتی از رابطه بسیار نزدیكش با بازیكنان اینتر می گوید: «با همه مدیران فرق داشت. رفتار صمیمانه ای با بازیكنان داشت و این احساس حس احترام به او را بیشتر می كرد.

متاسفانه در آستانه شروع فصل یكی از بزرگترین چهره های تیم را از دست دادیم.»پیام های تسلیت به دفتر موراتی و باشگاه سرازیر می شود. میلان، یوونتوس، رم، مدیر فنی یوفا و... عكس بزرگی از فاكتی در باشگاه خودنمایی می كند كه البته كوچكترین نشانی از مرگ ندارد. كراوات آبی رنگ با صورتی خندان و نگاهی آرامش بخش.

شاید نرآتزوری این فصل پس از مدت ها طلسم ناكامی را بشكند و اسكودتو را تصاحب كند اما فاكتی از دیدن چنین لحظه رویایی ای بی بهره خواهد بود. چشمان او كه به خاطر اینتر می خندید برای همیشه بسته شده است.