کیفیت آب آبسردکن‌ها باید بررسی شود

آبسردکن‌های موجود در کشور به دو نوع عمده تقسیم می‌شوند.
اول آبسردکن‌هایی که به صورت دستی و سنتی پر می‌شوند و دوم آبسردکن‌هایی که به سیستم آب شهری اتصال دارند. نوع اول این دستگاه‌ها …

آبسردکن‌های موجود در کشور به دو نوع عمده تقسیم می‌شوند.

اول آبسردکن‌هایی که به صورت دستی و سنتی پر می‌شوند و دوم آبسردکن‌هایی که به سیستم آب شهری اتصال دارند. نوع اول این دستگاه‌ها که متشکل از یک منبع بزرگ بود و با آب و یخ پر می‌شد، در حال حاضر کاربرد زیادی ندارد. این آبسردکن‌ها که اساس کارشان شبیه کولمن‌های خانگی بود می‌توانستند به دلیل تماس مستقیم فرد با آب و یخ در هنگام پر کردن منبع آن، منشأ آلودگی‌های فراوانی باشند. ولی آبسردکن‌هایی که امروزه بیشتر از آنها استفاده می‌شود، مستقیما به سیستم آب شهری اتصال دارند و دسترسی دستی به مخزن آنها از بیرون وجود ندارد. به همین دلیل نیز امکان وجود آلودگی در آنها کمتر است.

آلودگی‌هایی که می‌تواند برای این آبسردکن‌ها مفروض باشد، آلودگی‌هایی است که از آب شرب شهری وارد منبع آبسردکن‌ شده باشد که این بیشتر به کیفیت تصفیه آب بستگی دارد تا کیفیت دستگاه. میکروارگانیسم‌هایی می‌توانند در این محیط رشد کنند که در شرایط بدون نور قابلیت ماندگاری داشته باشند بنابراین مخازن آبسردکن‌ها می‌توانند بیش از همه در معرض آلودگی‌های جلبکی و قارچی باشند.

میکروارگانیسم‌هایی که در این محیط‌ها رشد می‌کنند معمولا قابلیت تولید توکسین (سم) داخلی یا خارجی را دارند و به همین دلیل می‌توانند مصرف‌کننده آب آلوده را دچار عوارضی بکنند.

آنچه مسلم است تاکنون آمار مشخصی از آبسردکن‌ها و بررسی کیفیت آب آنها وجود نداشته است و بنابراین نمی‌توان آماری نیز از کسانی که دچار عوارض مصرف آب آلوده از آبسردکن‌ها شده‌اند ارایه داد.

راه‌حل عملی‌ای که شاید بتواند در این زمینه به ما کمک کند این است که بررسی کیفیت آب در آبسردکن‌های سطح شهر را به صورت یک طرح دانشگاهی پیگیری کنیم تا بتوانیم به نتایج درستی در این زمینه برسیم.

دکتر میترا غلامی

مدیر گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ایران