خداحافظی گلادیاتور

فرانچسكو توتی ۱۵ فصل برای رم بازی كرده و برای اولین بار در ۱۰ اكتبر ۱۹۹۸ و در بازی ایتالیا مقابل سوییس كه با نتیجه صفر ۲ به نفع ایتالیا تمام شد پیراهن آتزوری را برتن كرد

چشم های تیزبین اش فقط توپ را می بیند و دروازه را. گویی مسحور این لحظه است. نه چیزی می شنود و نه حرفی می زند. همه نگاه ها به پاهای او دوخته شده. كسی جرأت نفس كشیدن ندارد سرمربی می خواهد فریاد بزند: «به خاطر خدا چیپ نزن» اما دهان او هم قفل شده. لحظه حساسی است دقیقه ۹۳ یكی از حساس ترین و حیثیتی ترین بازیهای جام جهانی. روی نیمكت حریف، مردی نشسته كه داغ انتقام را از جام قبلی بر دل او و ملت اش نهاده و حال فقط اوست و همه بغض یك ملت. جام طلایی قهرمانی جهان هنوز گرمی بوسه هایش را حس می كند و هیچ كس یك لحظه شادی و هیجان مردی را كه با تمام وجود برای پیراهن آتزوری حتی مصدومیت را هم دریبل كرد فراموش نمی كند.

اما امروز مردی كه در سالن كنفرانس مطبوعاتی مقابل خبرنگاران نشسته نشانی از ستاره سابق ندارد. وجه اشتراك توتی كه جمعه شب درباره تیم ملی صحبت كرد با توتی كه یك سال پیش برای آتزوری بازی كرد همان نگاه مصمم است نگاهی كه یك سال پیش از موفقیت خبر می داد و امسال از خداحافظی.

فرانچسكو توتی جمعه شب مقابل خبرنگاران نشست و به یك سال بحث و صحبت كه گاه جنبه خواهش و درخواست داشت و گاه جنبه یك انتقاد تند و آتشین را به خود می گرفت پایان داد: «پایان هرگز لغت خوبی نیست اما من تصمیم گرفتم از تیم ملی خداحافظی كنم تا دیگر برای تیم و كادر مربیگری مشكل ساز نباشم. من این تصمیم دشوار را به دلایل فیزیكی گرفته ام و نه تكنیكی. من شرایط را یك سال پس از جام جهانی بررسی كردم و تصمیم گرفتم خداحافظی كنم. برای من تصمیم خداحافظی سخت ترین و مهمترین تصمیم بود. تصمیمی كه برای خود سخت تر از هر كس دیگری بود. با مصدومیت هایی كه در زانو، ران و شانه دارم نمی توانم هم برای رم بازی كنم و هم برای تیم ملی.»

توتی معتقد است كارنامه مثبتی در تیم ملی دارد: «یك قهرمانی جهان، یك رتبه دوم و یك قهرمانی با تیم زیر ۲۱ ساله ها.» توتی درباره دلایل این تصمیم می گوید: «هیچ كس در تیم ملی مرا مجبور به این كار نكرد. همسرم ایلاری دوست نداشت دیگر بازی كنم و با جانی ریوا، آبه ته و دونادونی هم صحبت كردم. سرمربی به من تلفن كرد اما هرگز سعی نكرد مرا از تصمیم ام منصرف كند او دلایل مرا پذیرفت هر چند با تأسف.

این تصمیمی است كه از یك ماه و نیم پیش گرفته ام و امروز آن را اعلام كردم.» توتی درباره صحبت های فابیو كاناوارو، كاپیتان تیم ملی و انتقاداتش از تصمیم او گفت: «من و او ۲ روش مختلف برای برخورد با مسائل داریم. من صحبت هایم را مستقیم به خود شخص می گویم نه مثل او كه حرف هایش را از طریق مطبوعات به گوش دیگران برساند.» كاپیتان درباره سایر انتقادها هم می گوید: «همه اینها دلیل اش این است كه من یك رمی هستم وگرنه وقتی مالدینی یا باجو از تیم خداحافظی كردند چنین اتفاقی روی نداد. اگر یك شمالی بودم این همه انتقاد نوشته نمی شد.» كاپیتان رم درباره برگزاری بازی خداحافظی می گوید: «نه، بازی خداحافظی را وقتی از رم خداحافظی كنم برگزار می كنیم.»

● ۹ گل ملی

فرانچسكو توتی ۱۵ فصل برای رم بازی كرده و برای اولین بار در ۱۰ اكتبر ۱۹۹۸ و در بازی ایتالیا مقابل سوییس كه با نتیجه صفر - ۲ به نفع ایتالیا تمام شد پیراهن آتزوری را برتن كرد. او در جمع در ۵۸ مسابقه برای ایتالیا به میدان رفت و ۹ گل به ثمر رساند و تنها مقابل بلاروس در ۱۳ اكتبر ۲۰۰۴ توانست ۲ گل در یك مسابقه به ثمر برساند.

اولین گل ملی او هم در ۲۶ آوریل ۲۰۰۰ مقابل پرتغال به دست آمد. بزرگترین رقابت او با دل پیرو بود و در رقابت های یورو ۲۰۰۰ كه بالاخره توتی ۲۴ ساله توانست قابلیت های خود را به نمایش بگذارد و مقابل رومانی و بلژیك نیز گلزنی كرد. در نیمه نهایی آن مسابقات و مقابل هلند میزبان برای اولین بار پنالتی را با ضربه چیپ مقابل چشم هزاران هوادار هلندی وارد دروازه فان درسار كرد و از آن پس ضربات چیپ به شیوه خاص توتی در ضربات پنالتی تبدیل شد.

تنها خاطره تلخ ملی از او به پرتاب آب دهان در رقابت های یورو ۲۰۰۴ به روی بازیكن دانماركی كریستین پولسن و محرومیت ۳ جلسه ای در آن رقابت ها باز می گردد و در نهایت شب رؤیایی برلین كه در واقع شب خداحافظی كاپیتان محسوب می شود.

ندا كاظمی