داربی تهدید نیست

شرایط خیلی ویژه بود در فاصله یک ماه تا سالروز اتفاقات کوی دانشگاه تمام گروه های ضدانقلاب داخل و خارج کشور, درصدد به هم ریختن شرایط بودند و تمام توان خود را معطوف داربی تهران کرده بودند

● ۲۳ خرداد ۱۳۸۲

شرایط خیلی ویژه بود. در فاصله یک ماه تا سالروز اتفاقات کوی دانشگاه تمام گروه های ضدانقلاب داخل و خارج کشور، درصدد به هم ریختن شرایط بودند و تمام توان خود را معطوف داربی تهران کرده بودند. تصور می کردند از ازدحام جمعیتی که پیش و پس از بازی ایجاد می شود، می توانند سوءاستفاده کنند و حتی در شبکه های ماهواره یی شعارهایی ساخته بودند که محوریت آشوب طلبی را مسابقه پرسپولیس - استقلال قرار می داد.

در این شرایط نظرات مختلفی درباره برگزاری داربی مطرح می شد، برخی مخالف برگزاری بازی بودند چرا که شرایط را غیرقابل پیش بینی توصیف می کردند اما ما صراحتاً اعلام کردیم توان برگزاری بازی را داریم و نظرمان این بود که لغو مسابقه پرسپولیس - استقلال به مفهوم عقب نشینی و تقویت دشمنان نظام است که ما را آسیب پذیر می دانستند.

وقتی با برگزاری داربی در روز ۲۳ خرداد موافقت شد، برنامه های ویژه یی در نظر گرفتیم. تاکتیک ما برخلاف آنچه رسانه های ضدانقلاب تبلیغ می کردند، ترغیب مردم به حضور در ورزشگاه آزادی بود و حتی چند بار از طریق رسانه ها تماشاگران را دعوت به تماشای بازی کردیم. داربی ساعت ۳۰/۱۵ شروع می شد و با توجه به آنکه می دانستیم از ساعت ۳۰/۸ صبح تماشاگران وارد ورزشگاه می شوند، ۷ ساعت برنامه سرگرم کننده برای آنها در نظر گرفتیم.

سازمان تربیت بدنی حدود ۱۵ میلیون تومان برای این برنامه ها هزینه کرد و با همکاری نیروی انتظامی یک روز فراموش نشدنی برای تماشاگران داربی و فوتبال ایران ساختیم. ما تماشاگران را روانشناسی کرده بودیم، لیدرهای هواداران دو تیم را تحت کنترل داشتیم و بارها از رادیو و تلویزیون اعلام کردیم با دوربین های مداربسته همه چیز را زیر نظر داریم تا جایی که روز بازی، همشهری از تیتر «پرنده در هوا هم در کنترل ماست» برای «گزارش مصاحبه» با من استفاده کرد.

همین دوربین های مداربسته و کنترل ویژه بود که خرابکاران را از حضور در ورزشگاه منصرف کرد و روش «انرژی گیر» ما برای سرگرم کردن تماشاگران موجب شد با وجود برتری دو بر یک پرسپولیس، کمترین خسارت در طول تاریخ رویارویی دو تیم به سازمان اتوبوسرانی وارد شود. در واقع هیچ اتفاقی پس از آن بازی رخ نداد و سردار قالیباف در اظهارنظری جالب اعلام کرد؛ «بازی پرسپولیس فینال درگیری ها بود.»

● ۲۰ تیر ۱۳۷۸

وضعیت از خرداد ۸۲ سخت تر بود چه این بازی دو روز پس از حوادث کوی دانشگاه و در اوج اتفاقات برگزار می شد. در آن شرایط تقریباً همه مخالف برگزاری فینال جام حذفی بودند. مسابقه یی که از تقابل پرسپولیس و استقلال در لیگ هم اهمیت بیشتری داشت. سازمان اما موافق برگزاری بازی بود و ارگان های دیگر هم کمک کردند تا مسابقه بدون هیچ مشکلی انجام شود.

در آن دوران هنوز ورزش به عنوان یک منبع حساس مورد نگاه ویژه اپوزیسیون قرار نگرفته بود. اگر هم برنامه یی بود، بدون فکر بود و مثل سال ۸۲ با سرمایه گذاری مالی و فکری همراه نبود. این بازی که با پیروزی پرسپولیس همراه شد، از شبکه های خارج کشور هم پخش می شد و خوشبختانه همه دیدند حساس ترین بازی فوتبال ایران هم بدون هیچ مشکلی برگزار می شود.

● ۲۲ مهر ۱۳۸۶

خوشبختانه ورزش هیچ گاه ابزار خواسته های شوم قرار نگرفته است. خاصیت سیاسی ورزش این است که در هر شرایطی «زلال» و «پاک» باقی می ماند و استفاده ناپذیر و سوءاستفاده ناپذیر است.داربی تهران نه تنها «تهدید» محسوب نمی شود بلکه یک فرصت بزرگ و جشن ورزشی ویژه است که تصویری زیبا از ایران می سازد. اگر نصف خسارت احتمالی به اتوبوسرانی را صرف سرگرمی و پذیرایی تماشاگران کنیم، داربی هیچ پیامد بدی نخواهد داشت.

در برخورد با تماشاگران آنچه همیشه جواب داده «احترام» است و این احترام حتی واکنش های عصبی هواداران تیم بازنده را هم خنثی می کند. معتقدم داربی ۶۳ هم با تدابیر خوب نیروی انتظامی، مسوولان برگزاری مسابقه و البته سازمان تربیت بدنی بدون هیچ مشکلی برگزار خواهد شد و در یک «جشن ویژه» دیگر شرکت خواهیم کرد.

بهزاد کتیرایی

مدیرکل سابق حراست سازمان تربیت بدنی