اسکیزوفرنی درمان دارد؟

بیماری اسکیزوفرنی به دلیل وجود ژن‌های معیوب به وجود می‌آید؛ ژن‌هایی که باید واسطه‌های شیمیایی‌ای که در مغز تولید می‌شود را به صورت متعادل تولید کنند، بعضی از این مواد شیمیایی …

بیماری اسکیزوفرنی به دلیل وجود ژن‌های معیوب به وجود می‌آید؛ ژن‌هایی که باید واسطه‌های شیمیایی‌ای که در مغز تولید می‌شود را به صورت متعادل تولید کنند، بعضی از این مواد شیمیایی مانند دوپامین را زیاد تولید می‌کنند و این مساله باعث بروز علایم مثبت بیماری اسکیزوفرنی می‌شود و در طول زمان به دلیل صدمات مغزی علایم منفی به وجود خواهد آمد...

هرچه درمان زودتر آغاز شود از بروز علایم منفی پیشگیری می‌شود. داروهای ضد دوپامین، علایم مثبت بیماری را از بین می‌برند اما عوارض دارند. خوشبختانه داروهای جدیدی که در دو دهه اخیر به بازار آمدند نه‌تنها بر دوپامین بلکه بر سرتونین مغز نیز تاثیر می‌گذارند و عوارض کمتری نیز دارند. علاوه بر درمان‌های دارویی، درمان‌های الکتروشوک، روان‌درمانی، اصلاح شرایط محیطی و آموزش خانواده نقش مهمی در بهبود بیماری دارد. نکته بسیار مهم این است که شاید بیمار اسکیزوفرنی بیرون مخوف و ترسناکی داشته باشد اما درون او بسیار حساس است که باید درکش کنید و راه ورود به درونش را پیدا کنید. باور دیگری که در مورد بیماری اسکیزوفرنی وجود دارد این است که این بیماران تا پایان عمر خود باید دارو مصرف کنند اما مصرف دارو به شدت بیماری و پاسخی که بیمار به دارو می‌دهد، بستگی دارد بنابراین حتی اگر بیماری تا پایان عمرش هم دارو مصرف کند به این معنا نیست که تا آخر عمر بیمار باقی می‌ماند. بیماران اسکیزوفرنی به درمان ۳ نوع واکنش نشان می‌دهند؛

گروه اول افرادی هستند که به دارو پاسخ می‌دهند و دارو آثار قابل‌توجهی روی آنها ندارد و تنها کنترل نسبی نسبت به رفتارهایشان ایجاد خواهد شد.

گروه دوم بیمارانی هستند که به درمان پاسخ می‌دهند و با درمان‌های دارویی و روان‌شناختی مستمر درمانشان به خوبی انجام می‌شود، اما عملکرد ندارند.

گروه سوم بیمارانی هستند که به درمان پاسخ می‌دهند، عملکرد پیدا می‌کنند و بهبود می‌یابند و به زندگی عادی بازمی‌گردند. به‌طور کلی درمان اسکیزوفرنی ترکیب دارودرمانی، روان‌درمانی، کاردرمانی، تفریح‌درمانی و آموزش است که در کنار آن باید بیمار را درک کنیم.