فراموشی حافظ قرآن

روزی، قاری قرآنی که حافظ هم بود، می‌خواست برای جمعی، از حفظ قرآن بخواند.
جمعیت مشتاقانه و سراپا گوش، دل به آیات روحبخش کتاب خدا سپردند.
... و آن قاری حافظ شروع به تلاوت قرآن عظیم …

روزی، قاری قرآنی که حافظ هم بود، می‌خواست برای جمعی، از حفظ قرآن بخواند.

جمعیت مشتاقانه و سراپا گوش، دل به آیات روحبخش کتاب خدا سپردند.

... و آن قاری حافظ شروع به تلاوت قرآن عظیم کرد: «بسم‌الله الرحمن الرحیم یس ...»

و هرچه جمعیت منتظر ماندند از قاری، آیه‌ای دیگر نشنیدند.

حقیقت داستان، این بود که بقیه آیات را فراموش کرده بود و مدتی ساکت ماند تا بلکه یادش بیاید ... که البته این سکوت، دردی دوا نکرد و همان جا در جای خود نشست.

یکی از حاضران، لب به سخن گشود و اینگونه گفت: اگر «والقرآن الحکیم» را فراموش کرده‌ای، «صدق‌الله العلی العظیم» را که فراموش نکرده‌ای!