جمعه, ۲۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 10 May, 2024
موثرتر و کارسازتر از درمان
سازمان بهداشت جهانی (WHO)، چهارم فوریه هر سال، برابر با پانزدهم بهمن را روز جهانی سرطان نامگذاری کرده است و هرساله کارشناسان نهاد بینالمللی مبارزه با سرطان، در چنین روزی با بررسی نتایج حاصل از اقدامات صورتگرفته در سالهای قبل و آمارهای موجود، راهکارهای جدیدی را برای مقابله با این خطر بزرگ، به متخصصان و متولیان امور سلامت کشورهای مختلف ارایه میدهند. در همین راستا چند سالی است که جمله طلایی «پیشگیری همواره از درمان، موثرتر و کارسازتر است» سرلوحه کار این سازمان قرار گرفت و آموزش تمام سطوح سنی، چه در مرحله پیشگیری و چه در زمان ابتلا پررنگتر و اساسیتر از گذشته مد نظر و مورد تاکید این نهاد است.
همانطور که آگاه هستید، تشخیص به موقع و شروع سریع فرآیند درمان این بیماری از راههای مختلفی که وجود دارد، در کاهش مرگ و میر ناشی از پیشرفت و متاستاز احتمالی (گسترده شدن بیماری به دیگر اعضای بدن) بسیار مهم و موثر است، تمرکز اولیه متخصصان نیز بر آموزش افراد، پیرامون آشنایی با نشانههای اولیه ابتلا به این بیماری و تاکید بر مراجعه به موقع و فوری بیماران به پزشک متخصص بود. اما در چند سال اخیر، با توجه به هزینههای سرسامآور درمان این بیماری و مصایب گوناگون آن، جوامع گوناگون پزشکی به سمت عملیتر کردن جمله اصولی و کاملا موجه فوق، گرایش بیشتری پیدا کرده و در راستای نیل به آن، یعنی در جهت تقویت روشهای پیشگیری از ابتلا به انواع سرطان، تمرکز اصلی خود را بر پایه دو هدف اصلی قرار داده اند.
هدف اول کم کردن یا حذف کردن عاملهای شناختهشده سرطانزای محیطی موجود در جوامع و کشورهای مختلف و هدف دوم اشاعه هرچه بیشتر آموزشهای متنوع و مداوم برای افزایش آگاهیها و بالا بردن سطح دانش عمومی جامعه نسبت به آشنایی با آلایندههای گوناگون، چگونگی احتراز از برخورد با فاکتورهای محیطی سرطانزا یا شناخت و جلوگیری از انجام رفتارهای پرخطر در این زمینه است. مسلم است که دستیابی به این اهداف کلان و پراهمیت، جز با کمک ارگانها، سازمانها و حتی وزارتخانههای مختلف و همکاری آنها با یکدیگر به هیچوجه امکانپذیر نیست. نقص یا ضعف در هر کدام از دو هدف یادشده نیز میتواند دستیابی صددرصدی به هدف دیگر را تحتالشعاع خود قرار دهد و آن را بیارزش کند. بسیار سادهاندیشانه است اگر گمان بریم که با چند مقاله در روزنامه یا آگاهی قشر محدودی از جامعه پیرامون مواد سرطانزا یا حتی در بهترین شرایط غیرمحتمل، یعنی آگاهی تکتک افراد جامعه از تمامی مطالب اساسی، بدون فراهم بودن محیط یا غذای سالم به هدف خود برسیم.
آنچه در وهله اول باعث شد بحث این هفته را به این موضوع اختصاص دهیم و در نظر اول از بحث اصلی خود کمی دور شویم، آمارهای رو به رشد ارایهشده در روزهای اخیر است حاکی از بالا رفتن میزان ابتلا به این بیماری در ایران، همگام با برخی دیگر از کشورهای توسعهنیافته (!) و البته برخلاف نرم جهانی (که حاکی از نزولی شدن چندینساله و در برخی موارد چنددههای این آمار در بسیاری از کشورهای توسعهیافته یا رو به توسعه است) در کنار ناظر بودن صرف متولیان امر (به معنای واقعی کلمه) و بیتوجهی حیرتآور در زمینه مسایلی است که تاثیر آنها در بالا رفتن احتمال ابتلا به انواع سرطان، امری است اثباتشده. میدانیم که یکی از مهمترین و اساسیترین عاملها در زمینه ابتلا به انواع سرطان، نوع تغذیه است. البته این مساله بارها هم در خلال بحثهای مختلف این ستون و هم به طور مستقل، قبلا بحث و بررسی شد اما لازم به یادآوری است که اهمیت این عامل در پیشگیری از سرطان، به قدری است که میتوانیم آن را بعد از ژنتیک، به عنوان یکی از دو یا سه عامل اصلی ابتلا به سرطان بدانیم. در نتیجه تغذیه سالم همواره به عنوان یکی از رئوس کاری سازمان بهداشت جهانی و انجمن مبارزه با سرطان مطرح است. چقدر جای افسوس دارد که در ایران فقط چند نفر انگشتشمار از شعار اصلی این نهاد در سال ۲۰۰۹ باخبر باشند و نه تمام جامعه آموزشی و بهویژه دوستان آموزشوپرورشی یا مربیان محترم بهداشت مدارس.
محور اصلی هدف سال ۲۰۰۹ این نهاد با شعار «من دوران پویا و تندرستی کودکی خود را دوست دارم» بر پایه آموزش و آشنایی والدین و مربیان مدارس با تغذیه سالم و انتقال اطلاعات از این طریق به کودکان در جهت اصلاح انحراف احتمالی ذایقه از سمت خوراکیهای مضر به سمت غذاهای سالم، از سنین پایین است و همین مساله یکی دیگر از عللی است که بحث این هفته را با مبحث همیشگی این ستون همراستا میکند، یعنی اهمیت آموزش تغذیه سالم از کودکی. البته واضح است تا زمانی که دغدغه اصلی ما در آموزشوپرورش بحث بر سر تبدیل دوران ابتدایی از پنج سال به شش سال باشد، یا به عنوان مثال ببینیم که تعداد موافقان یا مخالفان طرح جابهجایی پنجشنبهها با جمعهها (! ) چند نفرند، نباید هم انتظار داشته باشیم که وقت این عزیزان برای پرداختن به مطالب پیشپاافتاده و بیاهمیتی همچون تغذیه دوران کودکی تلف شود! یا وقتی تمام هم و غم بزرگواران مسوول در حیطه بهداشت و درمان کشور در جهت یافتن راهی برای تامین ارز به نرخ مرجع در سر و کله زدن با بانکهای مختلف، برای واردات مواد اولیه دارویی شرکتهای سازنده دارو یا افتتاح طرحهای مختلف اقتصادی متمرکز است، چطور وقتی پیدا میشود برای مصوب کردن یک برنامه مدون و راهبردی در زمینه آموزشهای پیشگیرانه در این زمینه؟ بله، به درستی دلیل اصلی بالا رفتن این آمار را باید بیتوجهی به دو هدف ذکرشده از جانب مسوولان دانست و نه ضعف ناشی از ناآگاهی مردم عامی در هنگام خرید سوسیس و کالباس یا عدم اطلاع کودک دبستانی از مفید بودن مصرف سبزی از کودکی.
حمید خواجهپور
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات مجلس انتخابات انتخابات مجلس دوازدهم ایران مجلس شورای اسلامی رهبر انقلاب دولت سیزدهم دولت سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور رئیسی مجلس
سیل کارت سوخت معلمان تهران هواشناسی پلیس قتل شهرداری تهران فضای مجازی بارش باران آموزش و پرورش شهرداری
قیمت خودرو قیمت طلا چین گاز نمایشگاه نفت بانک مرکزی پالایش و پتروشیمی قیمت دلار مالیات خودرو مسکن حقوق بازنشستگان
نمایشگاه کتاب کتاب نمایشگاه کتاب تهران تلویزیون سینمای ایران حضرت معصومه (س) سریال سینما دفاع مقدس
رژیم صهیونیستی غزه فلسطین روسیه ولادیمیر پوتین رفح اوکراین طالبان طوفان الاقصی حمله به رفح مصر نوار غزه
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ لیگ برتر بازی باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس سردار آزمون دورتموند
هوش مصنوعی فناوری ناسا مرگ فیبرنوری اپل ایلان ماسک سامسونگ گوگل آب
کاهش وزن هندوانه کبد چرب چاقی ناباروری سنگ کلیه