۱۶مرد بارسا زیر ذره بین یوهان كرویف

فرانك ریكارد
رایكارد در این قهرمانی نقش غیرقابل انكاری داشت به این خاطر كه در تیمی چون بارسا با چنین ستاره های رنگارنگی اداره كردن تیم و تسلط داشتن روی بازیكنان از مهمترین عواملی است كه می تواند مجموعه را در راه رسیدن به هدفش كه همانا قهرمانی است یاری كند

رابطه او با ستاره هایش ارتباطی محترمانه و توام با دوستی بود.فرانك خوب می داند كه چگونه باید با فشار و استرس مبارزه كرد زیرا برای آسولگرانا تیمی كه ۵ سال در حسرت یك قهرمانی بی تابی می كرد بسیار عذاب آور بود كه دوباره در راه رسیدن به این مهم ناكام شود.اما او این نكات حیاتی را مو به مو به اجرا گذاشت و البته نتیجه اش را نیز دریافت كرد!

ویكتور والدس

از دیرباز یكی از دلمشغولی های همیشگی بارسا دروازه این تیم بوده، ولی والدس با وجود جوانی توانست به خوبی خود را به رایكارد تحمیل كند. نگاهی به سیاهه دروازه بانان گذشته بارسا و جابه جایی های پیاپی آنان و اینكه والدس نزدیك به دو سال توانسته پیراهن شماره ۱ این تیم را از آن خویش سازد نشانگر شایستگی او است. البته او یك سنگربان كامل نیست زیرا معایبی دارد كه هنوز نمی توان او را مرد قابل اطمینان بارسلونا خواند.او هنوز باید نكات جدیدی بیاموزد ولی با نگاهی به سن و سال اندكش جای امیدواری برای پیشرفتش وجود دارد.در كنار لالیگا پیكارهای لیگ قهرمانان اروپا برایش در حكم یك تجربه گرانقیمت تلقی می شد و توانست برابر بهترین مهاجمان اروپا بایستد.

بلتی

این مدافع راست برزیلی توانست تا حدودی انتظارات را برآورده كند. البته این را هم باید بگویم كه بازی هایی كه او در ویارئال به نمایش می گذاشت به مراتب بهتر از نمایش هایش در نوكمپ بود.همه می دانیم كه او یك مدافع راست متخصص نیست.یعنی اینكه به همان اندازه كه در برنامه های تهاجمی تیم مؤثر و عالی عمل می كند هیچگاه نمی تواند در برنامه های تدافعی یك عنصر فوق العاده باشد.بارها این نقیصه را مشاهده كردیم.وقتی او جلو می رفت، عقب خالی می ماند و همین خالی شدن جناح راست بارها خسارات سنگینی را برای آبی اناری پوشان به بارمی آورد!

دامیا

شگفت انگیز بود! وقتی رایكارد در دقایق بحرانی و حساس به او شانس بازی می داد، انصافاً عملكردش بعنوان یك جوان بسیار مطلوب و قابل قبول بود. معتقدم با نمایش هایی كه او ارایه داد شایسته حضور بیشتر در زمین حتی بعنوان یك بازیكن اصلی بود.

اوله گر

تنها قطعه ای كه در پازل ستارگان رنگارنگ بارسا كمی نا همگون بود.برای جوان كم تجربه ای چون او شاید فصلی كه گذشت بیشترین فشار و استرس را برایش به همراه داشت.اما خوشبختانه در كل فصل یك عملكرد ثابت و صد البته مثبتی از خود ارایه كرد كه موجبات امیدواری را در فرانك رایكارد زنده كرد.به شخصه به او علاقه زیادی پیدا كرده ام چون مرد مقاوم و شجاعی است. برای یك بازیكن گمنام و كم تجربه بازی در تیم تهاجمی چون بارسا آن هم در قلب خط دفاعی بسیار وحشتناك است!

پویول

كدام تیم را پیدا می كنید كه از داشتن این مرد تمام عیار كاتالانی خشنود نباشد!مرد روحیه بلوگرانا اگر كمی به سرعتش اضافه كند و در لحظاتی كه تیمش تحت فشار است كمی بر اعصابش چیره شود آنگاه می توان به جرأت به او لقب بهترین بهترین را داد!نمی دانم اگر رایكارد او را در اختیار نداشت و یا مجبور می شد بدلیل مصدومیت از او چشم پوشی كند تیمش به چه سرنوشتی دچار می شد.تأثیر شگرف او بر مجموعه نكته ایست كه انكار ان احمقانه به نظر می رسد!

رافا ماركس

او آچار فرانسه بارساست!وقتی رایكارد ادمیلسون، موتا، گابری، جرارد و... را از دست رفته دید به مدافع-هافبك مكزیكی اش پناه آورد.شگفت انگیز است وقتی می بینیم مدافعی كه همیشه در كشورش از او بعنوان یك مدافع میانی تمام عیار یاد می شد به این سرعت در جایگاه یك هافبك دفاعی كه رابطی است میان مدافعان و هافبك ها جا بیفتد. البته در برخی از بازی ها كمی متزلزل بود ولی عادلانه است كه بگوییم او یكی از اركان قهرمانی بارسا در این فصل به شمار می رود.

جیوانی فان برونكورست

شاید ۵ سال پیش تصور اینكه روزی او بتواند در نقش یك مدافع بازی كند محال به نظر می رسید اما مدافع چپ و سابق رنجرز و آرسنال به خوبی از عهده مسؤولیتش بر آمد.اكثر حملات برنده و كارساز این تیم در همین منطقه شكل می گرفت.نباید از یاد ببریم كه سمت چپ از مهمترین نقاط زمین و بی تردید خطرناك ترین مكان برای مدافعان است.آبی اناری پوشان نیز از این نعمت بی نصیب نبودند و به لطف حضور او و صد البته نابغه ای چون رونالدینیو فصل خوبی را پست سر نهادند.

سیلوینیو

در نخستین فصل حضورش در نوكمپ نتوانست چندان خودی نشان دهد.به این خاطر كه مصدومیت مانع از حضور مرتب و متوالی او به جای جیو شد.همانطور كه گفتم در هر تیم سمت چپ خط دفاعی بسیار حساس و حیاتی است.در این فصل رایكارد در اكثر مواقع تنها از یك مدافع چپ كه آن هم جیو بود سود می جست و معلوم نبود كه اگر جیو نیز به گرداب مصدومیت كشیده می شد چه سرنوشتی در انتظار این تیم بود!

ژاوی

در اوایل كار فوق العاده عمل می كرد. بی نظیر و كاملاً انگشت نما، به گونه ای كه كمتر هافبكی در لالیگا می توانست با او مبارزه كند.اما كم كم از آن سطح استثنایی اش فاصله گرفت و البته نه تاحدی كه كاملاً از جریان تیم خارج شود.ژاوی یك بازیكن مهم و قابل احترام است.یكی از بهترین بازیكنان چند سال اخیر این تیم.كسی كه كم افت می كند و كاملاً در خدمت تیم فعالیت می كند.اما ضعف او این است كه از تمام توانایی اش بهره نمی برد.مثلاً او می تواند بیشتر نفوذ كند و یاحتی گل های حیاتی و زیبایی به ثمر برساند اما این كار را نمی كند.او محتاج فضای بیشتری در زمین است تا جنبه دیگری از توانایی هاش را آشكار كند.

دكو

باشكوه، بی همتا، فداكار، متفكر و... هر صفتی كه دلتان می خواهد به او بدهید.در بدو ورود او به كاتالان دو احتمال وجود داشت.اول آنكه او درمیان ستارگان آسولگرانا به حاشیه برود و نتواند درخششی را كه در پورتو و تیم ملی پرتغال داشته است در اینجا به نمایش بگذارد و دیگری آنكه او بی درنگ جا بیفتد و در كنار ژاوی مرد ثابت این تیم شود.دومی به بهترین شكل به وقوع پیوست.دكو در این فصل مانند یك الماس فریبا در میانه میدان درخشید.بگونه ای كه او در كنار اتوو مؤثرترین ستاره های فرانك رایكارد به شمار می رفتند.

آندرس اینیستا

بی تردید ذخیره طلایی بهترین و مناسبترین صفت برای اوست. جوان جویای نام نوكمپ كسی است كه همواره در ۲۰ دقیقه پایانی به او فرصت می دهند و او در همان لحظات تأثیرات شگرف خود را بر بازی تیمش نشان می دهد.او استاد سرعت بخشیدن به ریتم بازی بارسا در لحظاتی است كه بازیكنان تمایل كمتری برای هجوم دارند.مطمئنا در فصل آینده او مجال بیشتری برای خودنمایی خواهد داشت.در اسپانیا جمعیت كثیری به آتیه اش امیدوارند!

جرارد لوپس

علاقه زیادی به او دارم.اما متأسفانه باز هم او بدلیل بدشانسی در اكثر مسابقات بارسا غایب بود.اینكه چرا در این سالها در بارسا یك بازیكن معمولی باقی ماند مسأله یی است كه تنها باید خود به آن پاسخ گوید.بعید بنظر می رسد كه او دوباره به همان جرارد والنسیا با آن مهارت مثال زدنی تبدیل شود.

لوودویك ژولی

در اوایل فصل بسیار عالی بود.اواسط فصل را به حاشیه رفت و دوباره اواخر سال را با قدرت به پایان رساند. از آن دسته بازیكنانی است كه در هر لحظه می تواند گره گشا باشد.البته مصدومیت نیز مانع از روند رو به رشد كاپیتان اسبق موناكو در بارسا شد.به ثمر رساندن ۱۰ گل توسط او ما را به این نكته می رساند كه او از هر لحاظ شایسته حضور در تركیب ثابت فرانك رایكارد بود.مهمترین امتیاز ژولی سرعت بالا و وحشتناك اوست!

ساموئل اتوئو

شگفت انگیز ترین ستاره لالیگا!البته من هیچگاه به توانایی هایش تردید نداشتم اما برایم كمی غیر قابل هضم بود كه فوتبالیستی چون او كه سالها در مایوركا توپ می زد با یك انتقال به تیم بزرگی چون بارسا بیاید و در همان فصل نخست نیز پیچیچی اسپانیا شود!قدرت بدنی بالا؛سریع؛تكنیك عالی؛تصمیم گیری های سریع و صدالبته منطقی از شاخصه های بازی اتوئوست.گلهای او برای قهرمانی بارسا واقعاً حیاتی بود.با اینكه بازیكن بزرگی است اما هنوز هم نكاتی وجود دارد كه اگر آنها را به كارگمارد بدل به یك بی همتا در دنیای فوتبال خواهد شد.او باید در مواقعی كه توپ را در اختیار ندارد فضاسازی های بیشتری انجام دهد تا مدافعان حریف را به دردسر بیندازد.

رونالدینیو

او فصل گذشته بی نظیر بود. اگر او نبود شاید بارسا نمی توانست جایی در میان ۴ تیم نخست برای خود دست و پا كند.وقتی فصل شروع شد و تقریباً به انتهایش رسید همه به این واقعیت معترف شدند كه كیفیت او نسبت به فصل گذشته كمی كاهش یافته است.اما خب...كدام فوتبالیستی را می شناسید كه همواره در سطح فوق العاده بالا بازی كند. واقعاً چنین انتظاری از یك فوتبالیست كه باید همیشه اول باشد كمی بی رحمانه است.این فصل برای رونالدینیو درس های بسیاری داشت. اینكه او همیشه عالی كار نمی كند و گاهی اوقات از جریان بازی خارج می شود.بزرگترین ویژگی او این است كه می داند در چه موقعی باید ریتم بازی تیمش را تسریع و در چه لحظه یی آرام كند. او وقتی توپ را در اختیار دارد سعی می كند كمتر دست به كارهای نمایشی بزند و همواره كار تیمی را در اولویت قرار می دهد.هر چند كه او توانایی این را دارد كه دو سه بازیكن را در یك لحظه از پیش روی بردارد اما با اینكه چنین مهارتی را در خود می بیند سعی می كند كمتر از آن استفاده كند و بیشتر تمركزش را به بازی تیمی معطوف كند.