سرمایه گذاری خارجی در سودان

سودان یکی از کشورهای بزرگ و پر همسایه در آفریقا و به آب ‌های آزاد دسترسی دارد . تا سال ۱۸۹۹ میلادی این کشور به نام سودان انگلستان و مصر خوانده می شد.

سودان در سال ۱۹۵۶ به استقلال رسید. پایتخت این کشور شهر خارطوم می باشد. شاهرگ حیاتی سودان رود نیل و طولانی ترین قسمت این رود نیز در همین کشور است. رود نیل پس از گذر از سودان به کشورمصر رفته و از آنجا به دریای مدیترانه می ریزد. زبان رسمی این کشور عربی و انگلیسی می باشد و جمعیت آن حدود ۳۸۰۰۰۰۰۰ نفر می باشد. از شهرهای مهم آن می توان ام درمان، پورت سودان، واد مدنی، ابیض، قضاریف، و نیالا را نام برد. پایتخت این کشور شهر خارطوم می باشد. سودان دارای ظرفیت‌های عظیم برای سرمایه گذاری می باشد.

سودان دارای سیستم حکومت فدرالی که به سه سطح تقسیم می شود؛ فدرالی، استانی و محلی. سودان توسط حکومت مرکزی از خارطوم اداره می شود.

۱) سودان به ۲۶ ایالت تقسیم می شود که هر کدام دارای حکومت خاص خود می باشد.

۲) سودان نیز دارای سیستم قضایی مستقل می باشد که شایستگی و لیاقت حل جمیع مشکلات و کشمکش ها از مهمترین مشخصات آن به شمار می رود.

۳) عدم تبعیض بین شهروندان سودانی و غیر سودانی از مهمترین مشخصات دستگاه قضایی کشور سودان به شمار می رود.

برای بهبود وضعیت سرمایه گذاری، حکومت سودان چند موافقتنامه منطقه ای و بین المللی در جهت تشویق سرمایه گذاری و ایجاد فرصت های تجاری با کشورهای دیگر امضا کرده است. و همچنین دولت سودان روابط خود با سازمان های بین المللی و منطقه ای و موسسات مربوط به سرمایه گذاری محکم کرده است.

سودان با در دسترس بودن مناطق آزاد در شهرهای بندر سواکن و الجیلی، بخش بانکداری، بخش بیمه، حسابرسی، بخش مالی، و خدمات مشاوره قانونی و تخصصی، باعث می شود که سرمایه گذاران خارجی بیشتر به سرمایه گذاری در بخش های مختلف تشویق شوند. و علاوه بر آن دردسترس بودن تسهیلات آموزشی و بهداشتی با استاندارد بالا که خدمات ضروری و مهم به شهروندان سودانی و مهاجران تقدیم می کند از ویژگی های مهم سرمایه گذاری در سودان به شمار می رود.

سودان دارای منابع غنی معدنی و نفتی و همچنین زمین‌های مناسب کشاورزی می باشد که آن زمینه مناسبی برای سرمایه گذاری در سودان می تواند باشد.

در پی افزایش قیمت مواد غذایی، کمیاب بودن اراضی زراعی و آب در کشورهای حوزه خلیج فارس این کشورها درصدد سرمایه گذاری کشاورزی در کشورهای دیگر هستند. دو کشور عربستان و امارات به عنوان دو کشور بزرگ واردکننده مواد غذایی در خلیج فارس قصد دارند تا در آسیا و آفریقا اقدام به سرمایه گذاری در بخش کشاورزی نمایند. شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان امیر امارات اعلام کرده کشورش ۸۵ درصد از نیازهای مواد غذایی خویش را وارد می کند بنابراین این کشور قصد دارد تا در راستای تنوع بخشیدن به منابع مواد غذایی خویش در بخش کشاورزی سودان سرمایه گذاری کند. سلطان بن سعید المنصوری وزیر اقتصاد امارات نیز تصریح کرده سرمایه گذاری در بخش کشاورزی در خارج از امارات یکی از سیاست های سرمایه گذاری امارات است.

شایان ذکر است افزایش رشد اقتصادی ناشی از افزایش درآمدهای نفتی باعث شده تا نیروهای شاغل در کشورهای حوزه خلیج فارس افزایش یافته و به تبع آن تقاضا برای مواد غذایی بیشتر شود. عربستان با ۲۴ میلیون نفر جمعیت بزرگترین واردکننده مواد غذایی در منطقه به شمار می رود و برنامه ریزی این کشور برای سرمایه گذاری در بخش کشاورزی در خارج از کشور یک تحول ویژه در سیاست های عربستان در سال های اخیر به شمار می رود. شایان ذکر است عربستان طی سال های گذشته سیاست توسعه بخش کشاورزی داخلی با هزینه بالارا در دستور کار قرار داده بود.

مونیکا مالک یکی از کارشناسان اقتصادی شاغل در بانک سرمایه گذاری ای،اف،جی دوبی می گوید، طی دهه های ۷۰ و ۸۰ قرن گذشته عربستان برای تحقق امنیت غذایی اقدام به توسعه بخش کشاورزی کرد اما به علت شرایط خاص آب و هوایی سرمایه گذاری عظیمی در این بخش انجام شد. مونیکا می افزاید: مسئله امنیت غذایی به یکی از بحرانی ترین مسائل در سطح جهان به علت افزایش قیمت غذا و افزایش تقاضا تبدیل شده است و به این دلیل کشورهای شورای همکاری خلیج فارس قصد دارند تا طرح های کشاورزی را در کشورهای نزدیک همچون سودان به جای تولید داخلی پرهزینه به مرحله اجرا درآورند. کشورهای امارات و عربستان با کشور سودان که دارای منابع آب و زمین کشاورزی سرشاری است برای اجرای طرح های زراعی وارد مذاکره شده اند.

در حالیکه روابط سیاسی ایران و سودان همواره بسیار خوب است اما این روابط نتوانسته است باعث توسعه روابط اقتصادی شود. ایران به عنوان سرمایه گذار خارجی می تواند در بخش های مختلف سرمایه گذاری اعم از کشاورزی صنعتی و تجاری سرمایه گذاری کند.

هاشم رحمانی