مشرق عصمت

سلام! آمده ام تا به من، امان بدهید
دلی به روشنی رنگ آسمان بدهید
یگانه مشرق عصمت! چه می شود که به من
برای عرض ادب، همت و توان بدهید؟
دخیل «پنجره فولاد» تان شدم، شاید
به این کبوتر پربسته، آشیان بدهید
جز این دعا، چه بخواهم من از شما، که مرا
پناه، از خطر «آخرالزمان» بدهید
ودیعه ای است نهان، در نهاد من، «توحید»
«به شرط» آن که طراوت، شما به آن بدهید
از آستان شما، حاجتم فقط این است
که در زمین خراسان، به من ضمان بدهید
دلم که آهوی وحشی است، مانده سرگردان
شما طریق هدایت به او نشان بدهید
جواب این دل درمانده را، به جان «جواد»
به حرمت نفس پاک قدسیان بدهید
علامت دل عاشق، شکستن است اینجا
به این شکسته دل، امید و آرمان بدهید
فرشتگان مقرب! خدا کند گاهی
به من، غباری از این روضه ارمغان بدهید
رهایی از غم ایام، در ولای «رضا»ست
به من، سعادت این فیض جاودان بدهید
یکی است، حرف دلم با زبانم از اول
به من، توان قبولی در امتحان بدهید
در آفتاب قیامت، که عافیت سوز است
خدا کند به «شفق» نیز، سایبان بدهید

منبع : روزنامه خراسان