کودک آزاری تا کی

این در حالی بود كه پس از سپری شدن بیش از یك ماه از قتل نوزاد ۳۵ روزه در اثر كودك آزاری توسط پدر و انعكاس خبر آن برخی از پزشكان و مسئولین درمانی در راستای همكاری بیشتر با رسانه های خبری، دیگر از اطلاع چنین مواردی خودداری نمی كنند و حتی خود مشتاقانه ما را مطلع می سازند. اما از سوی دیگر بازخواست مسئولین بیمارستان و به خصوص یكی از پرسنل پس از انتشار خبر مرگ نوزاد ۳۵ روزه به رغم هماهنگی با روابط عمومی دانشگاه علوم پزشكی برای تهیه خبر به منظور جلوگیری از هر گونه تبعات بعدی برای پرسنل (به عبارتی پاك كردن صورت مسئله به جای حل آن)، گوشه ای دیگر از عدم تمایل به اطلاع رسانی و انعكاس واقعیت ها را روشن می سازد. همچنین برخورد بسیاری از مسئولین سازمان ها و نهادهای مرتبط با این امر نیز جای بسی تعجب دارد. به گفته مسئولین موارد انعكاس یافته تنها مواردی معدود از وقوع چنین حادثه های ناگواری است و در همین مدت كوتاه موارد بسیار دیگری نیز به آنها گزارش شده كه ترجیح می دهند بازگو نشود و بعضاً كودك آزاری نیز در میان آنها محرز شده است و اگرچه اقدام به كودك آزاری در قلمرو زمان، مكان و اشخاص خاص نمی گنجد اما نقش عوامل بروز این آسیب ها نباید به فراموشی سپرده شود؛ عواملی مانند فقر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و... كه در سایر معضلات اجتماعی جامعه كنونی ما ریشه دوانده است. پدر معتاد كودك در اعترافات خویش به عدم توجه و حمایت لازم و مناسب از سوی مادر و محیط ناامن خانوادگی خویش در كودكی اشاره می كند، اگرچه اتهامی متوجه مادر او نمی شود، اما با فرض دستگیری مادر او نیز به دنبال كدام مقصر بعدی در كودكی مادر باید گشت؟ پس از وقایع مرگبار پاكدشت نگاه بسیاری از مردم و رسانه ها به سوی كودكان و آسیب های اجتماعی وارده بر آنان معطوف گشت، ما نیز بنابر رسالت انسانی و اطلاع رسانی درصدد یافتن مشكلات كودكان استانمان برآمدیم، اما افسوس بنابر تمام دلایل موجودی كه می دانید تنها پاسخی كه می شنیدیم به تعویق انداختن قرار مصاحبه ها و عدم پاسخگویی درخصوص موارد مربوط به كودك آزاری بود و تنها موارد معدود بیان شده نیز برای جلوگیری از به هم ریختن تعامل بین سازمان ها و ترس از بستن تمام روزنه های ناچیز بازشده در خصوص همكاری برای رفع این معضل در حد اطلاعات محرمانه و تاكید بر عدم انتشار عنوان می شد كه البته همكاری خوب مسئولین برخی از سازمان ها به خصوص سازمان بهزیستی در این میان قابل ذكر است. اما آنچه كه همواره وجود داشته است و دارد ترس از انعكاس واقعیت هاست. پس از پیگیری چند ماهه و بررسی و شناخت بسیاری از موارد كودك آزاری های مشاهده شده از جمله آزار جسمی و روحی، سوءاستفاده از كودكان كار و كودكان خیابانی، بی توجهی والدین، تجاوز محارم و... در روز ۱۷ آذر از بستری شدن كودكی ۳۵ روزه در یكی از بیمارستان های شهر رشت آگاه شدم و باقی كه انعكاس اخبار مربوط به آن است و خود می دانید...
هم اكنون در حالی كه از یك سو در چند روز گذشته حكم نهایی برای قاتلان پاكدشت پس از سپری شدن چندین ماه و مدتی طولانی صادر شده است (اشاره ای به دستگیری و صدور حكم و اعدام عاطفه سهاله دختر ۱۶ ساله نكایی در عرض ۱۰۵ روز نمی كنم) و همچنین مدت زمان زیادی تا صدور حكم برای پدر قاتل نوزاد ۳۵ روزه گیلانی نمانده است (به رغم تمام تفاوت هایی كه میان شخصیت آنان و همچنین از لحاظ قوانین شرعی و حقوقی میان حكم صادر شده برای آنان وجود خواهد داشت) اگرچه این پرونده ها نیز بسته خواهند شد اما از سوی دیگر افشا شدن اقدامی كه این بار نه به دلیل عمل وحشیانه اشخاصی غریبه و سنگدل كه توسط پدری ۱۹ ساله كه خود كودكی بیش نیست صورت گرفته است و به گفته خود مسئولین نیز چنین پدرها و یا مادرهایی و نیز علل بروز چنین آسیب هایی در جامعه ما كم نیستند، حقیقتی تلخ تر را برایمان بازگو می كند و پرونده ای دیگر را باز خواهد كرد؛ پرونده ای كه بدون شك تا بسته شدنش زمان زیادی سپری خواهد شد... قاتلان و متجاوزان همخانه ای كه كودكان جامعه ما نزد آنان به سر می برند!به گفته یكی از مسئولین تا زمانی كه عوامل آسیب های اجتماعی در جامعه وجود دارند كودك آزاری نیز به صفر نخواهد رسید و اگرچه تاكید و سعی بسیاری از آنان نیز در راستای كاهش آسیب های اجتماعی و محدود نمودن دامنه های بروز آسیب است اما به راستی برای محدود نمودن علل بروز آسیب ها و كاهش صدمات وارده به كودكانی كه در بسیاری از موارد حتی قدرت فریاد زدن و یا توان دفاع از خود را ندارند و برای ایجاد ضمانت اجرایی سازمان ها و نهادها برای مقابله با این پدیده شوم چندین همایش باید برگزار و چه تعاملاتی باید برقرار شود؟
در حالی كه به رغم مصوبه و توافقات به عمل آمده تا ماه پیش بیمارستان ها و مراكز درمانی عملاً از ارجاع موارد كودك آزاری و وجود سازمانی مرتبط با این امر اظهار بی اطلاعی می كردند، در حالی كه بهزیستی قانوناً متولی این امر خوانده می شود اما حدود و اختیارات پیگیری اش منوط به عملكرد و حكم دادگستری است و پدر قاتل كودك از فاصله بستری شدن كودك تا مرگ و در نهایت تحویل جسد بیش از ۱۰ روز آزادانه زندگی می كرد و سپس توسط نیروی انتظامی دستگیر شد، در حالی كه جایگاه پزشكی قانونی به گفته مسئولین سازمان در آخرین مرحله تشخیص و بعد از فوت كودك قرار داشت و... در حالی كه بسیاری از مسئولین ما در سال پاسخگویی به ارائه عملكرد مثبت خویش می پردازند و روبان های پروژه های نیمه تمام را پاره می كنند، لب های بسته از درد كودكان ما و سوختگی های بدنشان چه می گویند؟ چه می توانند بگویند؟ پیمان هایی كه در سكوت، سوختگی با سیگار و مرگ را تحمل می كنند و هانیه هایی كه با لبخند ناشی از درد، به لنز دوربین ما و نگاه هایی كه متوجه اوست می نگرند. گزارش بعدی از كدامین مورد و عكس بعدی از كدامین چشم و چه نوع آزاری خواهد بود؟ كودك آزاری تا كی و كاهش آسیب های اجتماعی چگونه؟

منبع : باشگاه اندیشه