ویتنام مقصدی آرام

ویتنام یکی از زیباترین کشورهای منطقه جنوب شرقی آسیا ست. از شمال با چین و لائوس، از غرب با کامبوج همسایه است و از شرق و جنوب به دریای شرق و اقیانوس آرام منتهی می‌شود.
این کشور ۸۳ میلیون نفر جمعیت با ۵۴ نوع نژاد گوناگون دارد. مذاهب بودیسم، مسیحیت ، کائو دائیسم و هوائیسم در ویتنام پیروانی دارند اما هیچ مذهب رسمی در ویتنام وجود ندارد . البته اکثر مردم در این کشور پیرو بودیسم هستند.
هم اکنون تعداد زیادی از معابد و کلیساها از جمله جاذبه های گردشگری برای جهانگردان به شمار می روند.
ویتنام کشوری است با هزاران سال تاریخ با شکوه و با پیروزیهای درخشانی که مردم ویتنام در مبارزاتشان بر علیه استعمارگران داشتند شاخص شده‌اند.
انقلاب در سال ۱۹۴۵ به پیروزی رسید و این کشور توانست در ۲ سپتامبر این سال استقلال خود را بدست آورد که بعدها این تاریخ روز ملی این کشور نام گرفت.
از آثار میراث فرهنگی این کشور می‌توان از شهر قدیمی و تاریخی «هوآ» نام برد که قدمتی بیش از ۲۰۰ سال دارد و توسط تاجران چینی و ژاپنی ساخته شده و آداب و رسوم و فرهنگ آنان همچنان در این شهر در کنار بناها و آثار معماری دیدنی که همچون گذشته نگاهداری شده، برجای مانده است. این شهر در مرکز کشور واقع است .
ویتنام یک شهر ممنوعه هم دارد که از ویژگیهای جالب توجه و بی‌نظیر این شهر این است که موسیقی و رقص‌های سنتی متعلق به هر سلسله که تنها ویژه پادشاهان برگزار می‌شد نیز در این شهر اجرا می‌شود.
پارک‌های ملی نیز از جمله دیدنیهای کشور ویتنام به شمار می آید.
برپایی فستیوا‌ل های سنتی از دیگر جاذبه‌های این کشوراست. مراسمی سرشار از شادی، نشاط و رنگ با لباسهای سنتی که مردم را درهر سنی گردهم می آورد. این جشنواره‌ها و فستیوال‌ها که توسط ۵۴ نژاد گوناگون در هرگوشه ازکشور برگزار می شوند مقدمه خوبی است برای ورود بینندگان به دنیای منحصر بفرد رسوم و فرهنگ ویتنام و فرصتی برای هرویتنامی تا ریشه‌های خویش را به یادآورد و قدردانی خویش را از آنها که سبب اعتلای کشورش شده اند، قهرمانانی که زندگی‌شان را در راه کشورشان فداکرده‌اندو افراد مقدس نشان دهد.
این فستیوال‌ها همچنین فرصتی است برای مردم تا حس ناب وطن دوستی آنها تقویت شود و زمانی مناسب برای فراغت و به دورریختن نگرانی‌های روزانه است.
بیشترین جشن‌ها و فستیوال‌های ویتنام درطول سه ماه بهار و پائیز یعنی زمانی که برداشت محصول به پایان رسیده و مردم وقت کافی برای فراغت دارند همچنین مناسبترین آب و هوا در این کشوربرگزارمی‌شود.
از بزرگترین فستیوال‌ها می‌توان به «تعطیلات تِت» در آغاز سال نوی قمری شمسی، جشن پانزدهمین روز ماه جولای و فستیوال نیمه پائیز اشاره کرد.
موضوع اصلی این فستیوال‌ها مذهبی است و شامل اجرای مراسم دعا و نیایش، اهدای نذورات ، روشن کردن عودهای خوشبو و شرکت در بازیهای گروهی است. مردم در نیمه شب پیش از روز فستیوال به نظافت و شست و شوی مجسمه‌های مقدس و مکان های برگزاری مراسم مقدس می پردازند آنگاه برنامه فردارا مشخص کرده و به تزئین محل می پردازند.
دنیای رنگ و بو و نشاط ایجاد شده در طول برگزاری فستیوال ها گردشگران بسیاری را در این مراسم جذب می کند.
مردم از گل های مریم و داوودی نیز در اماکن مقدس خویش استفاده می کنند. همچنین گل‌های ارکیده که همواره در مراسم دعا استفاده شده و از جمله نذورات مردم است. در این کشور شکوفه های قرمز هلو همواره یادآور سال نوی ویتنامی است و در این ایام استفاده آن متداول است. گل های نیلوفر، سوسن آبی و شکوفه های زردآلو نیز از مشهورترین گل‌هایی است که در این کشور استفاده می شود.
ویتنامی‌ها بازی های خاص خود را دارند. آنها در ایام «جشن تِت» مسابقه پخت برنج را برگزارمی‌کنند و پرواز با کایت و فرفره بازی از سرگرمی های مورد علاقه آنان است.
فستیوال تت ، بزرگترین و مقدس ترین فستیوال ویتنام است که از آخرین روز دوازدهمین ماه سال کهنه آغاز و تا سومین روز نخستین ماه سال جدید ادامه می‌یابد و از مهم ترین جاذبه‌های این کشور محسوب می شود.
پایان زمستان و آغاز بهار، فصل زندگی فرصتی است برای انجام عبادت و جمع های خانوادگی . زمانمی که هرکس به نیاکانش ادای احترام می کند و همه بهترین آرزوهایشان را نثار هم می کنند. مردم لباسهای زیبا و سنتی خود را به تن می کنند افکار پریشان را از سر دورمی کنند و با یکدیگر از نیکی‌ها سخن می‌گویند.
این فستیوال معمولا بهترین زمان است برای اینکه مردم مزارع جدید برنج یا فروشگاه‌های جدید را افتتاح کنند . آنها در این ایام به جوان ترها یا مسن ترها عیدی می دهند . برای آنان آرزوی طول عمر می کنند.
ویتنامی ها به دعا و نیایش برای نیاکان خویش بسیار معتقدند و درهرخانه‌ای مکانی برای انجام مراسم نیایش برای نیاکان در نظر گرفته شده است.
از آنجا که مزارع برنج و روستاها نقش بزرگی در زندگی آنان ایفاکرده است سبک زندگی آنها بسیار نزدیک و وابسته به دهکده‌ها و فطرتشان بازمی گردد.
مراسم ازدواج نیز برای یک ویتنامی حادثه مهمی در زندگی اش به شمار می رود و بطور سنتی آن را با آداب کامل انجام می دهند. آنها مراسم سوگواری را نیز با آداب و رسوم کامل برگزار می کنند.
ویتنام سرزمین غذاهای خوشمزه نیز هست که با طعم ها ی خاص این منطقه آماده می شوند. نوشیدنی متداول نیز دراین سرزمین معمولا از آب جوش با برگ چای یا برگ، شکوفه، گل یا دانه گیاهان دارویی تهیه می شود.
بومی‌های برخی از مناطق نیزنوشیدنی‌شان را با پختن برنج بواده با آب تهیه می‌کند.
از معروفترین غذاهای ویتنام می‌توان به نوعی سوپ به نام «فوPHO» اشاره کرد که ترکیبی از گوشت گوساله و رشته‌‌های غوطه‌ور در آب گوشت است. البته در این سوپ از پیاز تازه، ریحان معطر، زنجبیل ، سرکه، چیلی و فلفل نیز استفاده می‌شود. طبیعی است که به لحاظ مواد غذایی موجود در این کشور غذاهایی با ماهی، برنج، رشته‌های مختلف، سبزیجات و انواع میوه‌های گرمسیری مثل نارگیل وموزتهیه می شود.
از میوه هایی که به وفور در این کشور یافت می شود می توان به گریپ فروت، رامبوتان، موز، آناناس، پاپایا ومانگوستین اشاره کرد.
ویتنام کشوری است که ۲۴ ساعته فعال است و گردشگران به راحتی در تمام ساعات شبانه روز می‌توانند از مراکز خرید، اقامتی و رستوران‌ها استفاده کنند.
تعطیلات در ویتنام بسیار کم است و گوناگونی فرهنگ‌ها سبب شده تا تنوع زیادی در تمامی نیازمندیهای گردشگران وجود داشته باشد.
بویژه غذاهای ویتنامی که با ذائقه ایرانی‌ها نیز متناسب است.
هر ایرانی می تواند با مراجعه به سفارت و پرکردن یک فرم، ارائه اصل گذرنامه و ۲ قطعه عکس به همراه پرداخت هزینه ویزا، یک ویزای ۱۵ روزه را درمدت زمانی کمتر از ۵ روز دریافت کند.
البته ویزای توریستی فوری نیز برای گردشگران صادر می شود

{ سیمین ثقفی }

منبع : مسافران