اصلاح طلبان و انتخابات ریاست جمهوری

پرسشی که باید پاسخ گفته شود این است که نسبت اصلاح طلبان با انتخابات ریاست جمهوری دهم چیست؟
اهمیت این پاسخگویی نیز به دلیل اهمیتی است که در طرح پرسش نهفته است. انتخابات ریاست جمهوری نهم، شورای اسلامی شهر و روستای سوم، مجلس شورای اسلامی هفتم و هشتم هم برای جامعه ایرانی درس های فراوانی را در بر داشته است. این انتخابات ویژگی های سیاسی و آرایش نیروهای سیاسی و قدرت های اثرگذار بر روند انتخابات و روش های اثر گذاری را به روشنی در معرض دید همگانی قرار داده است. همین اثرات سبب بروز رفتارهای انتخاباتی معنادار از سوی جامعه ایرانی شده است. کاهش میل به مشارکت به ویژه در شهرهای بزرگ و مرکز کشور و مراکز استان ها نمودی معنادار پیدا کرده است و طبقات مختلف اجتماعی کشور را به واکنش های منفی وادار کرده است. رفتار سیاسی گروه های اصلاح طلب هم در بین قشرهای گوناگون اجتماعی سبب تحلیل های گوناگونی شده است. روشن تر بگویم برخی از رفتارهای سیاسی اصلاح طلبان نتوانسته است به نیازهای واقعی هواداران آنان پاسخ گوید و چالش های جدی بروز کرده است که نمی توان به نادیده انگاشتن آنها اکتفا کرد. مردم هر روز با پرسش های پاسخ نگفته بیشتری روبه رو می شوند و هر روز بر حجم این پرسش ها افزوده می شود. بروز این پرسش های تازه تنها مربوط به اردوگاه اصلاح طلبان نیست. از اردوگاه محافظه کاران نیز شاهد بروز این پرسش ها هستیم. دامنه نگرانی ها هر روزه ابعاد تازه تری پیدا می کند. روش های نادرست مدیریتی و اجرایی آسیب های فراوانی را به کشور وارد کرده و تنگناهای بسیاری را فرا روی مملکت قرار داده است.
تهدیدها و خطرات نیز هر روز به شکلی تازه سر برمی آورند. مردم این کاستی ها و نارسایی ها را می بینند و تاثیر سیاست ها را بر زندگی روزمره خود احساس می کنند و اینجا است که پرسش نخست اهمیت خود را بیشتر نشان می دهد و اهمیت پاسخگویی نیز بیشتر می شود.اینکه انتخابات را چگونه می توان به جایگاه خود بازگرداند نیز در این شرایط به راهبردی پایه یی و اساسی نیاز دارد که باید سازوکار آن را طراحی و برنامه ریزی کرد. ما به گفت وگویی بی پرده برای گذر از شرایط دشوار کنونی نیاز داریم. دست اندرکاران اداره کشور نیز باید این نکته را به خوبی دریابند که دخالت های فراوان در انتخابات و سودهای آنی نباید آنها را از زیان های فراوان و بی شمار این روند نامیمون غافل نگه دارد. برخی از آسیب های به ظاهر ساده و کم اثر به آسیب های درازمدت و غیرقابل درمان تبدیل می شوند. امروز پیامدهای اجتماعی و سیاسی برخی رفتارها و اقدامات به شکل نگران کننده یی بروز کرده است.هر گروه سیاسی باید برای برون رفت از شرایط کنونی برنامه عملی مناسبی را ارائه کند.
پیچیدگی های تصمیم گیری در ایران و حاکم بودن شرایط ابهام دشواری های تصمیم گیری را صد چندان می کند. تدوین برنامه راهبردی از نیازهای پایه یی اصلاح طلبان و محافظه کاران و سایر گروه های سیاسی است. اگر برنامه یی مبتنی بر اصلاح روند انتخابات در کشور، طراحی و دخالت های سامان یافته و برنامه ریزی شده را از مقوله انتخابات در کشور حذف کند گام نخست برای اصلاح روند انتخابات برداشته شده است. کنشگران سیاسی به ناگزیر باید در این راه گام بردارند و از دشواری کار و سختی راه نهراسند. اصلاح طلبان رسالتی دشوارتر بر دوش دارند که هم ناشی از کاستی ها و نارسایی هایی است که کشور درگیر آن است و هم ناشی از درکی است که از دگرگونی های اجتماعی و سیاسی دارند و هم ناشی از توانی است که برای برنامه ریزی برای برون رفت از شرایط کنونی به سمت شرایط بهتر دارند. رقابت درون گروهی و فردی باید جای خود را به رقابت های محتوایی و برنامه یی واگذار کند. نگاه به منافع ملی باید جای سهم خواهی های رایج را بگیرد .
تنها تن دادن به کنش های برنامه ریزی شده و هدایت شده پاسخگوی نیازهای کنونی نیست. واکنش هایی نیز باید طراحی و تدوین شود که درصورت بروز شرایط پیش بینی نشده،عملیاتی شود. اصلاح طلبان باید بتوانند با برنامه ریزی و تحلیل مناسب دست اندرکاران اداره کشور را در پذیرش این نکته که انتخابات آزاد و سالم و رقابتی در راستای تامین منافع ملی است، کمک کنند.اصلاح طلبان با راهبرد مناسب و روش یگانه باید پای در این میدان پر افت وخیز و حادثه بگذارند.انتخابات آزاد و پذیرش رقابت از سوی نهادهای متولی امور کشور گام نخست، پرهیز از هرگونه تفرقه گرایی گام دوم، ارائه برنامه گام سوم، فعال کردن بدنه اجتماعی گام چهارم و داشتن نامزد واحد گام پنجم است و گام های بعدی براساس برنامه ریزی های پایه یی برداشته خواهد شد. این نگاهی گذرا است که باید به طور کامل به آن پرداخت و ابعاد آن را نیز تشریح و تحلیل کرد.

یدالله اسلامی
دبیر کل مجمع نمایندگان ادوار مجلس

منبع : روزنامه اعتماد