شهر قصه، پر از غصه !

اینجا شهری است که بر پایه تعریف حقیقی اش باید ترکیبی از معماری، نقاشی و مجسمه سازی باشد. شهری که دکورهایش می باید دوره های مختلف تاریخی را بعنوان بستری جهت داستان های سینما و تلویزیون برای ما قابل باور ساخته و همچنین بعنوان سندی زنده بر جریان پویای طراحی صحنه و دکور در سینمای امروز تلقی شوند. اما گذشته از این بایدها، اینجا شهری است که همواره محل مناقشه و بحث های بسیاری بوده است.
شهرک سینمایی غزالی پس از گذشت بیش از دو دهه از ساخت آن، هنوز بعنوان تنها گزینه اغلب پروژه ها و آثار سینمایی و تلویزیونی به حیات بی رقیب خود ادامه می دهد. چراکه مکان هایی چون شهرک دفاع مقدس بخاطر نداشتن شرایط لازم و کافی بعنوان یک شهرک سینمایی، هرگز نتوانسته اند رقیبان نیرومندی برای این شهرک به حساب بیایند. درباره شهرک و مشکلاتی نظیر کمبود زمین ساخت وساز و مشرف بودن دکورها به همدیگر، کهنه شدن دکورها و کمبود بودجه برای بازسازی، سر و صداهای مزاحم و نزدیکی کارخانه هایی با این شهرک و مواردی از این دست، تاکنون بحث های بسیاری میان سینماگران و مدیران سازمان وجود داشته است. چندی پیش نیز یکی از بحث هایی که در خصوص این شهرک بالا گرفت، بحث فروش آن و واگذاری به بخش خصوصی بود که با موافقت و مخالفت هایی روبرو شد. شهرک سینمایی غزالی که بخش وسیعی از آن به خاطرات سال های ۵۸ و ساخت خیابان لاله زار توسط مرحوم «علی حاتمی» بازمی گردد، حالا دیگر شهری ۱۹هکتاری است که تنها با یک ورودی ۶ متری کنترل می شود. شهری که به گفته مدیران قبلی اش در زمینه ساختار اداری، مالی و پشتیبانی، گروه های فنی، طراحی و امور کارشناسی باید به آن توجه بیشتری بشود.
تعامل با برنامه سازان و شهرک های سینمایی و همچنین برپایی تورهای سیاحتی از اقصی نقاط دنیا و همین طور برگزاری کارگاه های آموزشی، از برنامه های بلندمدتی بود که در دوره مدیریت قبلی از آنها یاد می شد و هنوز نمی دانیم که تا چه اندازه عملی شده اند. گشت وگذار در یک روز گرم تابستانی در شهرک سینمایی اگرچه نمی تواند پاسخگوی همه پرسش هایی باشد که بخشی از آن به مدیریت شهرک برمی گردد، اما می شود از حال و هوای این روزهای شهرک آگاه شد. درست در ابتدای ورودی لاله زار، عبداللهی در کارگاه خیاطی خود، پشت ویترینی از دامن های چین دار و هزار رنگ روزگار قدیم مشغول کار است.
۳۴سال است که او با سازمان همکاری می کند و سه چهار سال است که اینجا در کارگاه خود، یاد جامه های قدیمی را زنده نگاه می دارد. آنچنان که خود می گوید در بسیاری از مجموعه ها چون «مردان آنجلس»، «تنهاترین سردار»،«امام علی»و... نیز همکاری داشته است. او می گوید: «من دلم می خواست از این لباس ها نمایشگاهی برپا کنیم تا هم مردم با فرهنگ اقوام مختلف آشنا شوند و هم همه بتوانند از این لباس ها بخرند و استفاده کنند.
اما کسی به این مسئله توجهی نشان نمی دهد.مسئله اینست که ما همیشه در مدل لباس جامانده ایم و یک طرح فقط شش ماه طول می کشد تا تصویب شود. متاسفانه وقتی برای ما مسئله نان شب واجب می شود، خلاقیت کنار می رود. اما اگر امکانات و حمایت لازم صورت بگیرد من می توانم هر ۲۰ روز یک طرح تازه بدهم.»
وقتی در ظهر ساکت لاله زار قدم می زنی، کمی آن طرف تر، حجره ساخت وساز تار و سه تار است. در و دیوارش را عکس هایی از بزرگان موسیقی پوشانده و استادش پس از ۳۵ سال کار، امروز حال و هوایی برای حرف زدن ندارد. به گراند هتل می رسی، که حالا دیگر در دست بخش خصوصی اداره می شود . به گزارش پایگاه خبری سیمافیلم، «گراند هتل» با پرده ها و لوسترها و کفپوش های سبز هر کسی را بخاطره «هزار دستان» می برد. عکس های سریال مرحوم حاتمی هنوز در گوشه و کنار آن آویخته و انتهایش به رستوران سنتی می رسد که استفاده از آن برای عموم آزاد است. کمی آن طرف تر هم حوضخانه «هزار دستان» است با تخت ها و گلدان های دور حوض و طوطی سخنگو و درختی بلند و کنار همه این ها اتاق کوچک عقد!
عکاسخانه تهران قدیم تعطیل است. عکس مشتری هایش را که با لباس های سنتی در گوشه و کنار لاله زار ایستاده اند، پشت ویترین چیده است. وقتی از لاله زار به سمت جنوب غربی شهرک حرکت می کنید و از دکورهای نیمه مخروبه کنار شهرداری با در و پنجره های شکسته و پوسیده آن می گذری، نزدیک دکورهای کوفه (که سابقه ساخت آن به سریال «امام علی(ع)» بازمی گردد و در حال حاضر در اختیار پروژه ای است به نام «دو طفل مسلم») دکورهای مجموعه «میرقباد» قرار دارد. اندکی آن سوتر هم دکورهای «کلاه پهلوی» در سکوت کامل و پشت علامت ورود ممنوع خودنمایی می کند. در انتهای خیابان، دکور تابلوی فرمانداری شهر سامان به چشم می خورد. شهری که رضاخان می خواست آنجا را به سبک فرانسه بسازد و نتوانست. در معبد اورشلیم با طراحی های «عبدالحمید قدیریان» که «شهریار بحرانی» سریال «مریم مقدس» را در آن ساخت و نیز جز سر و صدای پرنده هایی که بالای سقف های بلندش لانه کرده اند هیچ صدای دیگری شنیده نمی شود.
همچنین گفتنی است، در مورد بازدید های سیاحتی شهرک، یکی از راهنمایان توضیحاتی می دهد که بر اساس آن می شود گفت بیشتر حجم این بازدید ها مربوط به مدارس است. در کنار آن، البته بازدید هایی از شرکت ها صورت می گیرد و تورهایی نیز از گروه تولید مراکز مختلف سازمان وجود دارد که بیشتر در فصل تابستان اتفاق می افتد. یکی دو سال از برنامه ریزی مدیران قبلی برای فضاهای درآمدزای شهرک می گذرد. در حال حاضر، گراند هتل و باشگاه سوارکاری بعنوان مهم ترین این مراکز در اختیار بخش خصوصی قرار دارند و مهم ترین منبع درآمد شهرک نیز بشمار می آیند. اما بسیاری از طرح ها هنوز ناتمام مانده و هنوز به نظر می رسد که در زمینه بحث اجاره، آبادانی شهرک، تجهیزات و نگهداری از هتل باید راه درازی پیموده شود و شهرک سینمایی در بخش سیاحتی تا رسیدن به استانداردهای واقعی یک چنین مکان هایی فاصله ای دراز دارد.

منبع : روزنامه ابتکار