گسترش مصرف مشروبات الکلی

امروزه مصرف مشروبات الکلی در جوامع مختلف به یک معضل تبدیل شده است و شاهدیم که سن مصرف‌کنندگان آن نسبت به سال‌های قبل کاهش می‌یابد. جدای از آثاری چون افزایش تصادفات و مشکلات روحی و روانی حاصله، می‌بایست به معضلات اجتماعی آن نیز توجه داشت. تنها بنا به آمار رسمی موجود، در نتیجه مصرف این گونه نوشیدنی‌ها، سالانه شاهد هفتاد هزار تجاوز جنسی در بین دانشجویان آمریکایی هستیم و با این وجود، شاهد تلاش‌هایی در راستای کاهش سن قانونی استفاده از مشروبات الکلی می‌باشیم.
پس از گذشت حدود چهار دهه تحقیق پیرامون کاهش مخاطرات ناشی از مصرف مشروبات الکلی در حین رانندگی، شاهد تلاش‌هایی در راستای ناکارآمد ساختن یکی از موفق ترین قوانین سال‌های اخیر، یعنی کاهش سن استفاده از مشروبات الکلی از ۲۱ سال به کمتر از آن هستیم.
چنین تلاشی واقعاً دردناک است. در حالی که متخصصان حوزه سلامت عمومی می‌بایست با توسل به شواهد و مدارک دقیق علمی به نقد این جریان بپردازند، شاهدیم که حامیان کاهش سن مصرف مشروبات الکلی، تنها به شواهد گزینشی و مطابق خواست و میل خود توسل می‌جویند.
جای بسی تعجب است که به رغم این همه اطلاعات و تحقیقات گسترده، باز هم شاهد آن باشیم که افرادی به حمایت از این موضوع می‌پردازند. هم اکنون در نیوهمپشایر و وسیکونسین شاهد وضع قوانینی هستیم که بر پایه آن، سن مصرف مشروبات الکلی در بین نظامیان و نیز کلیه ساکنان ورمونت کاهش یابد. نکته قابل تأمل آنکه، برخی نویسندگان و حتی معدودی از دانشگاهیان، با بی‌توجهی به شواهد گوناگون، تنها به برخی ادعاها و شعارها توسل جسته و به تبلیغ این جریان مشغولند.
این ادعاها چیست: استدلال برخی از حامیان این جریان آن است که وقتی سرباز ما به آن سن و سال رسیده که به میدان جنگ برود، پس آن‌قدرها هم بزرگ شده تا مشروب استفاده کند و یا برخی استدلال می‌نمایند که قانون کنونی، تنها به علاقه جوانان برای استفاده از این میوه ممنوعه می‌افزاید. شعارها و ادله دیگر بدین قرار است: «کاهش تصادفات جاده‌ای نیازمند اجرای قوانینی جدی تر است و نه قانون مذکور»؛ «اروپاییان به کودکانشان اجازه می‌دهند که از مشروبات الکلی استفاده کنند و با این کار به آنها می‌آموزند، در زندگی چگونه فردی مسئولیت پذیرتر باشند.» و یا این که «من در کودکی از مشروبات الکلی استفاده کردم و حالا هم کاملاً سالم هستم.»
من شخصاً متوجه استدلال نخست این گروه یعنی ارتباط سن ورود به ارتش و سن استفاده از مشروبات الکلی نمی‌شوم. اساساً آسیب‌های مشروبات الکلی بر روی کودکان از این روست که آنها در حال سپری نمودن رشد جسمی و فکری خود هستند و این گونه مواد می‌تواند به طور جدی آنها را با خطر مواجه سازد.
در مورد استدلال میوه ممنوعه هم، عکس این ادعا صادق است. تحقیقات حکایت از آن دارد که در برخی ایالت‌های آمریکا که سن قانون مصرف مشروبات الکلی هجده سال است، جوانان این مناطق به نسبت دیگر ایالت‌ها که سن قانونی مصرف الکل ۲۱ سال است، در سنین بالا، بیش از همتایان خود به مشروبات الکلی اعتیاد دارند. بررسی‌ها بیانگر آن است که در مناطقی که سن مصرف مشروبات الکلی ۲۱ سال است، میزان تصادف به نسبت دیگر نواحی کمتر است. به استناد آمار اداره امنیت رفت و آمد بزرگ‌راه‌های آمریکا، اعمال قانون ۲۱ سال از سال ۱۹۷۵ تاکنون، حداقل جان ۷۳۳/۲۳ نفر را نجات داده است.
آیا به راستی اروپاییان در ارتباط با مصرف مشروبات الکلی به نسبت دیگر کشورها مشکلات کمتری دارند؟ این تنها یک ادعاست. به عنوان نمونه، عرق خوری در کشورهای اروپایی - البته به جز ترکیه - در مقایسه با آمریکا بیشتر است. میزان مستی در اکثر کشورهای اروپایی بیش از آمریکاست و حتی در کشورهایی چون انگلستان، دانمارک و ایرلند، این میزان دو برابر آمریکاست.
اما استدلال سوم؛ این که در کودکی مشروب استفاده کرده ام و امروز در سلامت به سر می‌برم! تنها باید خدا را شکر کرد؛ چرا که بسیاری از کودکان، شرایطی متفاوت از این را دارند. همه روزه حدود یازده کودک آمریکایی، تنها در نتیجة تصادفات مرتبط با مصرف مشروبات الکلی، جان خود را از دست می‌دهند. مصرف این نوشیدنی‌ها و عواقب حاصل از آن، به افزایش میزان حاملگی در نوجوانان، خشونت‌ها، تجاوزات جنسی و بالاخره هزینه‌های سنگین اجتماعی انجامیده است. همه ساله مصرف مشروبات الکلی در ایالات متحده در بین دانشجویان، به ۷۰۰/۱ مرگ، ۰۰۰/۵۰۰ جراحت، ۰۰۰/۶۰۰ درگیری فیزیکی و ۰۰۰/۷۰ تجاوز جنسی می‌انجامد.
اخیراً، دولت نیوزیلند سن مصرف مشروبات الکلی خود را کاهش داد که این فرصتی مناسب برای بررسی پیامدهای آن برای محققان فراهم آورده است. البته نتیجة آن روشن است: افزایش قابل توجه تصادفات در بین جوانان در مقایسه با دیگر طبقات سنی. من که چهل سال به این موضوع پرداخته ام، باز هم می‌گویم که کاهش سن مصرف مشروبات الکلی، تنها و تنها برای عرضه کنندگان این گونه محصولات سودمند است و بس.

محسن داوری
روبرت واس
منبع: www.csmonitor.com