سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا
استرس کودکان را جدی بگیریم
گاهی اوقات ما والدین تصور میکنیم که استرسهای درونی ما را کودکانمان به هیچ وجه ندارند. اما واقعیت این است که کودکان نیز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتی مطابق با شرایط سنیشان از احساسات زیادی برخوردارند. آنها هم همانند بزرگسالان استرس را احساس میکنند و چنانچه از نحوه برخورد با آن آگاهی کامل نداشته باشند، بدونشک دچار آسیبهایی خواهند شد. کارشناسان تحقیقات وسیعی را درباره کودکان، نوع استرس آنها، احساس آنها و برخورد با این حس و توقعات آنها از والدین و همراهی آنها در برخورد با این حس انجام دادند و مشخص شد که کودکان با استرسهای سالم و ناسالمی درگیر هستند. آنها از والدین خود انتظار دارند که بدون اینکه راجع به این موضوع با آنها صحبت کنند، احساس آنها را درک و در برخورد با استرس به آنها کمک کنند.
نکته حائز اهمیت در این زمینه، داشتن آگاهی کافی برای والدین است. آنها باید به کودکان خود آموزش دهند که چگونه احساسات و عواطف خود را شناسایی کرده و با والدین خود در میان بگذارند. با توجه به تجربیات پدر و مادر این امکان وجود دارد که از راههای سالم با این مشکل برخورد کنند. والدین با ارائه مهارتهای سالم به فرزندان خود به آنها کمک میکنند تا در طول زندگی با هر نوع استرس و فشاری روبرو شده و بتوانند بر آن غلبه کنند. آنها طی مصاحبه با کودکان متوجه شدند که چه چیزهایی بیشتر باعث تولید استرس در این سنین میشود. نمرات و تکالیف مدرسه ۳۶ درصد، مشکلات خانوادگی ۳۲ درصد و دوستان، همکلاسیها، اذیت و آزار و مورد تمسخر واقع شدن توسط آنها به میزان ۲۱ درصد، باعث ایجاد استرس در کودکان میشود.
● روشهایی که کودکان برای مقابله با استرس خود به کار میبرند، شامل این موارد است:
▪ بازی کردن و انجام کارهای فعال: ۵۲ درصد
▪ گوش کردن به موسیقی: ۴۴ درصد
▪ تماشای تلویزیون یا پرداختن به بازیهای کامپیوتری: ۴۲ درصد
▪ صحبت کردن با دوستان:۳۰ درصد
▪ عده ای از کودکان سعی میکنند تا راجع به این موضوع اصلاً فکر نکنند: ۲۹ درصد
▪ با خوردن غذا: ۲۶ درصد
▪ خلق وخوی خود را از دست میدهند: ۲۳ درصد
▪ با والدین خود صحبت میکنند:۲۲ درصد
▪ گریه میکنند: ۱۱ درصد
بیش از ۲۵ درصد کودکان مورد بررسی وقتی دچار استرس میشوند، برای رهایی از این حالت سر خود را با دستمالی بسته و راه میروند، یا سر خود را به در و دیوار میکوبند. این قبیل از کودکان از روشهای ناسالمی مثل غذا خوردن زیاد و یا مخفی کردن مشکلات نیز استفاده میکنند. گاهی بروز برخی رفتارهای ناشایست باعث شگفتی والدین میشود. بعضی وقتها ممکن است فرزند شما دچار خشم، استرس، ناراحتی و عصبانیت شود، اما نمی تواند این احساس را برای شما بازگو کند و در نتیجه به یک کوه آتشفشان تبدیل میشود. در این شرایط دیگر نمی تواند آرام بنشیند و با بروز برخی رفتارهای ناراحتکننده، شما را شوکه خواهد کرد.
برخی از کودکان وقتی کار نادرستی انجام میدهند، از خود شکایت میکنند و احساس شرمندگی و خجالت دارند و در نتیجه با آسیب رساندن به خود، ناراحتی خود را نشان میدهند. همه کودکان در مصاحبه با کارشناسان گفتند که در هنگام چنین احساسهایی نیاز به همراهی و مشورت والدین خود دارند و تنها با کمک آنها میتوانند از مشکلات رهایی پیدا کنند. بنابراین ما به والدین توصیه میکنیم که با فرزندان خود صمیمی باشند و سعی کنند حتی الامکان زمانی را هم برای بودن در کنار فرزندان خود اختصاص دهند.
● چه کـــاری از دست والـــــدین برمــــیآید؟
والدین ممکن است نتوانند از بروز احساساتی مثل خشم، عصبانیت و ناراحتی در فرزندان خود جلوگیری کنند. اما میتوانند ابزار و راهکارهایی را که برای غلبه بر این احساسات وجود دارد، به فرزندان خود معرفی کرده و یا در اختیار آنان قرار دهند.
▪ صــــدای خود را بالا نبـــرید.
وقتی متوجه عصبانیت و ناراحتی فرزندتان شدید، سعی نکنید با صدای بلند از او سؤالی کنید یا با گفتن کلماتی مثل: «خوب، حالا مگه چی شده؟ دنیا که به آخر نرسیده» آن را متهم جلوه دهید.
▪ به سخنان فـــــرزند خود خوب گــــوش دهید.
به آرامی از فرزند خود سؤال کنید که چه موضوعی باعث ناراحتی اش شده است و سعی کنید فقط شنونده باشید. با علاقه و صبر و حوصله به سخنان او گوش دهید و از هرگونه پیشنهاد، داوری، نصیحت و امر و نهی پرهیز کنید. با ادای کلمات و جملاتی سعی کنید به فرزندتان القا کنید که متوجه احساس اش شده اید و با او کاملاً هم عقیده هستید. به طور مثال وقتی کودکتان موضوعی را برای شما تعریف کرد با ادای جملاتی مثل: «من هم اگر جای تو بودم، ناراحت میشدم»، «تعجبی نداره عصبانی شدی چون کار آنها زشت بوده است» و ارائه جملاتی مشابه، به فرزند خود بفهمانید که او را درک میکنید و احساسش را متوجه میشوید. این رفتار باعث میشود تا کودکتان با شما رابطه خوبی برقرار کند و به شما نزدیکتر شود. این احساس برای زمانهای ناراحتی، استرس و خشم برای او کاملاً خوب است. فرزند شما باید بداند والدینی دارد که حامی او هستند و او را درک میکنند.
▪ احســــاس آنها را نامگــذاری کنید.
اکثر کودکان هنوز نامی برای احساسات خود ندارند. اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتی کرد، با استفاده از کلمات به تشخیص احساس او کمک و او را در نامگذاری احساسش یاری کنید. چنانچه آنها به احساس خود و نام آن آگاه باشند، نحوه بیان بهتری خواهند داشت و بهتر میتوانند با شما رابطه برقرار کنند.
ترجمه: لیلی معین
منبع : وزارت آموزش و پرورش ایران
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران بابک زنجانی مجلس شورای اسلامی مجلس دولت سیزدهم قوه قضائیه خلیج فارس دولت لایحه بودجه 1403 شورای نگهبان حجاب مجلس یازدهم
تهران قوه قضاییه هواشناسی سیل آموزش و پرورش شهرداری تهران فضای مجازی پلیس سازمان هواشناسی شورای شهر تهران قتل شورای شهر
خودرو سایپا بانک مرکزی قیمت دلار قیمت خودرو قیمت طلا ایران خودرو دلار بازار خودرو چین مالیات تورم
تلویزیون سریال رسانه سینمای ایران سینما دفاع مقدس موسیقی تئاتر فیلم زنان رسانه ملی کتاب
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس نوار غزه روسیه عربستان نتانیاهو ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال سپاهان تراکتور باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال لیگ برتر تیم ملی فوتسال ایران فوتسال بازی وحید شمسایی
هوش مصنوعی اینستاگرام ناسا اپل تسلا تبلیغات فناوری پهپاد همراه اول آیفون گوگل
داروخانه مسمومیت دیابت خواب کاهش وزن طول عمر سلامت روان بارداری هندوانه