ابوعبدالله محمد امیر معزی نیشابوری

جنسیت: مرد
نام پدر: عبدالملک برهانی
تخلص: معزٌی
تولد و وفات: ( ... - ح ۵۱۸-۵۲۰) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ملقب به امیرالشعراء. شاعر معروف قرن خویش و مدت مدیدی مداح شاهان بزرگ سلجوقی ، ملکشاه و سنجر بود. پدرش در آغاز پادشاهی ملکشاه در قزوین درگذشت و وی را به ملکشاه سپرد. او در منتهای جلال زندگی کرد و یکی از متمول‌ترین مردم روزگار بود. چنان‌که وی را در این زمینه قرین عنصری دانسته‌اند. در عهد سلطان سنجر به مقام عالی رسید و منصب امیرالامراء و ملک‌الشعراء یافت و تخلص او به معزی به سبب اخلاص وی به معز‌الدین ملکشاه بن‌آلب ارسلان است. معزی یکی از بزرگترین شاعران ایران است و عوفی او را "سلطان جهان بیان و لشکرش امراء کلام و شهسوار میدان فصاحت" خوانده و گفته است: "شعر او عذب مطبوع و سلیس مصنوع است. در نوبت بیان او طفل بلاغت به حد بلوغ رسید و دانهٔ قلم سیاه پستان که بر سر فطام فضل بود طفلان عهد را دگرباره سیر شیر کرد". اثر وی: "دیوان" اشعار.

منبع : مطالب ارسالی