مارتین ای مارتی(Martin E. Marty)

"مارتین ای مارتی" پنجم فوریه ۱۹۲۸ در شهر "وست پونت" ایالت نبراسكای امریكا دیده به جهان گشود. وی و همسرش، "هریت" كه یك موسیقی‌دان بود، در همان خانه‌ای در منطقه "ریورساید" شهر شیكاگو زیستند كه خانواده مارتی در سال ۱۹۶۳ به آنجا نقل مكان كرده بودند. آنها دارای هفت فرزند، دو فرزند خوانده، ۹ نوه و دو نتیجه شدند.
مارتی یكی از علما و محققان مذهبی فرقه لوتران از دین مسیحیت در امریكا به شمار می‌رود كه آثار فراوانی در زمینه‌های دینی در قرن بیستم به رشته تحریر درآورده است. وی از سال ۱۹۵۲ الی ۱۹۶۲ در حومه شیكاگو، جایی كه خانواده‌اش سكنی داشتند، به عنوان پیشوای روحانی مسیحیان لوتران خدمت كرد. از سال ۱۹۶۳ الی ۱۹۹۸ به عنوان استاد دانشكده علوم الهی دانشگاه شیكاگو مشغول به كار شد و اكنون بازنشسته شده است. وی همچنین از سال ۱۹۸۸ در كالج "سنت اولاف" در منطقه "نورتفیلد" ایالت "مینیسوتا" به عنوان نایب رئیس و عضو هیئت رئیسه این دانشكده خدمت كرد.
در اواخر سال ۲۰۰۰ به عنوان رئیس موقت این كالج منصوب شد و اكنون به عنوان رئیس آن مشغول به كار است.
وی از سال ۱۹۵۹ به عنوان یكی از ستون‌نویسان مجله مذهبی "كریستین سنچری" فعالیت دارد و نوشته‌ها و آثار فراوانی همچون كتاب "امپراتوری واقعی: تجربه پروتستان‌ها در امریكا" (۱۹۷۰) را به رشته تحریر درآورده است؛ كتابی كه توانست جایزه كتاب ملی امریكا را از آن خود كند.
مارتی از ۱۹۶۹ به عنوان ویراستار گاهنامه خبری "كانتكس" كه در زمینه مذهبی و فرهنگی بود، فعالیت كرد و در دوهفته‌نامه "سایتینگز" كه توسط مركز مارتی در دانشكده الهیات دانشگاه شیكاگو به صورت اینترنتی انتشار می‌یابد، مشاركت دارد.
این محقق برجسته بیش از ۵۰ كتاب از خود برجای گذاشته است كه از میان آنها علاوه بر "امپراتوری واقعی: تجربه پروتستان‌ها در امریكا" می‌توان به سه جلد از كتاب "مذهب نوین امریكا"، "كنكاش امریكایی‌ها برای نیكی مشترك"، "امید به سال‌‌های آتی"، "وعده زمستانی"، و "چه زمانی سادگی واقعی به دست می‌آید" نام برد و همچنین كتابی كه در سال ۲۰۰۴ با نام "ماتین لوتر" به دنیای كتاب‌های الهیات عرضه كرد.
وی همچنین مقالات،‌ سرمقاله‌ها،‌ یادداشت‌ها، تحقیق‌ها و مقدمه‌های فراوانی نگاشته است. مارتی ۵ هزار مقاله دارد كه برای مخاطبان خاص عرضه شده است و می‌توان صدها نمونه از این مقالات را در نسخه‌های سالانه ادبی امریكا مشاهده كرد که از طریق اینترنت نیز قابل دسترسی هستند.
همان گونه كه پیش از این نیز ذكر شد، وی در بسیاری از موسسات،‌ نهادها و مراكز دینی و دانشگاهی عضویت داشته است. رئیس آكادمی مذهبی امریكا، ریاست جامع امریكایی‌های تاریخ كلیسا و هدایت انجمن تاریخ كاتولیك امریكا از آن جمله هستند.
وی همچنین عضویت دو كمیسیونی را كه توسط رئیس‌جمهور امریكا در زمینه مذهبی تشكیل شد، تجربه كرد و مدیریت پروژه "بنیادگرایی" در آكادمی هنر و علوم امریكا و پروژه "مذهب عمومی" را در دانشگاه شیكاگو به انجام رساند.
مارتی بنیانگذار مركز "پارك ریج" در زمینه مطالعات دینی و سلامتی به شمار می‌رود و اكنون عضو ارشد افتخاری در دانشگاه "جرج بی كالدول" است.
مارتین ای مارتی توانسته افتخارات و جوایز زیادی را از آن خود كند. مدال انسانیت ملی، جایزه كتاب سال امریكا، مدال دانشكده هنر و علوم امریكا، مدال فارغ‌التحصیلی دانشگاه شیكاگو و همچنین افتخارات دیگری چون نشان افتخار انجمن مكاتب الهی امریكا، برنده مدال لینكولن كه بالاترین نشان افتخار دانشگاه ایلینوی به شمار می‌رود، از جمله افتخارات علمی و دانشگاهی او به شمار می‌روند.
ای مارتی به عنوان عضو افتخاری جامعه باستان‌شناسان امریكا و جامعه تاریخ‌نگاران این كشور و یكی از اعضای برگزیده جامعه فیلسوفان امریكا به شمار می‌رود. در دانشكده علوم سیاسی و اجتماعی "گاندی" امریكا عضو افتخاری است. این نویسنده و محقق برجسته تا كنون توانسته ۷۵ عنوان دكترای افتخاری از دانشگاه‌ها و موسسات و نهادهای مختلف را از آن خود كند.
مارتی هنوز هم كتاب‌ها و عناوینی در ذهن دارد كه می‌خواهد آنها را به رشته تحریر درآورد. خود وی در این باره می‌‌گوید: «موضوعاتی در دل دارم كه می‌خواهم بنویسم، اما نمی‌دانم آیا این امر به تحقق خواهد پیوست یا خیر.»
مارتی علاقه فراوانی به نویسندگان و نمایشنامه‌نویسانی چون "رایت موریس" و "ویلا كاتر" دارد. تاثیر آثار موریس بود كه باعث شد مارتی به درك شكوه متافیزیك برسد. مارتی می‌گوید: «جایی كه تقریباً چیزی وجود ندارد كه بتوان آن را مشاهده كرد، كسانی هستند كه همه چیز را می‌بینند... و از آنجا بود كه انسان تصور كردن آغاز كرد.»
پس از وقوع حملات مرگبار ۱۱ سپتامبر به شهرهای نیویورك و واشنگتن از مارتین ای مارتی خواسته شد در درك امریكایی‌ها از اسلام كمك كند. روزنامه نیویورك تایمز در دوم ژوئن آن سال به نقل از مارتی نوشت: «اكنون ما دین را می‌بینیم كه دیگر به عنوان نیروی دور كننده از گناه در جهان مطرح نیست.»

منبع : موسسه گفتگوی ادیان