انتخاب اصلح از نگاه رهبر معظم انقلاب

دو روز دیگر انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار می شود. در تمام انتخابات گذشته رهبرمعظم انقلاب بر حضور حداکثری مردم و انتخاب فرد اصلح تأکید فرموده اند. در این شماره از صفحه سیاسی روزنامه، انتخاب اصلح از نگاه رهبر معظم انقلاب مورد بازخوانی قرار گرفته است؛ اینک فرمایشات معظم له را عیناً با هم از نظر می گذرانیم:
● شناسایی اصلح، هنر مردم
ملت ایران، انتخابات را قدر بدانند. انتخابات یک نمایشگاه است برای نشان دادن عزم و رشد ملی ملت ایران، استقامت ملت ایران، دانایی و هوشیاری ملت ایران، پایبندی ملت ایران به نظام مردم سالاری دینی.
آن چه که بنده در همه انتخابات ها تأکید کرده ام، امروز هم همان را در درجه اول تأکید می کنم، حضور مردمی و قدردانی مردمی است از انتخابات. من به شما عرض بکنم- البته حالا سربسته می گویم- سعی شد در این کشور، باب انتخابات بسته شود تا دشمنان بتوانند بگویند نظام جمهوری اسلامی، نظام مردمی نیست؛ تلاش شد برای این کار، خدای متعال نگذاشت؛ اراده ای الهی بر اراده بدخواهان فایق آمد، دل های مردم به سمت انتخابات جذب شد. در دوره های متعدد و بخش های مختلف، علی رغم دشمن، مردم در انتخابات شرکت کردند. این انتخابات هم همان جور است.
آن چه که من عرض می کنم، در درجه اول حضور مردمی است؛ در درجه بعد که این هم البته حایز اهمیت بسیاری است، پیدا کردن نماینده اصلح است. آن کسانی که به وسیله شورای نگهبان صلاحیت آن ها اعلام می شود، معنایش این است که این از حداقل صلاحیت مورد نیاز برخوردار است. در بین این کسانی که اعلام می شوند، افرادی هستند با صلاحیت های بالاتر، افرادی هستند در سطوح پایین تر. هنر ملت ایران و مردم شهرها و حوزه های انتخابیه این است که دقت کنند، نگاه کنند، بشناسند اصلح را، بهترین را انتخاب کنند؛ بهترین از لحاظ ایمان، بهترین از لحاظ اخلاص و امانت، بهترین از لحاظ دینداری و آمادگی برای حضور در میدان های انقلاب؛ دردشناس ترین و دردمندترین نسبت به نیازهای مردم را انتخاب کنند. این ها فرصت هایی هست، بایستی مردم عزیز ما در همه جای کشور- این دیگر مخصوص استان یزد نیست- هوشیارانه، با بصیرت تمام تلاش کنند، پیدا کنند و با رأی خود مسجل کنند و مجلس را- آن مجلسی را که مورد نیاز جامعه کنونی ماست- تشکیل بدهند.
البته مردم باید توجه داشته باشند که تبلیغات رنگین و متنوع ملاک نیست؛ وعده های غیرعملی ملاک نیست. من با خود نماینده های محترم در دوره های مختلف وقتی مواجه شدم، به این ها گفتم: آقایان و خانم های نماینده! وظیفه نماینده این نیست که وعده عمرانی و فلان پروژه، فلان کار را در منطقه انتخابی خود به مردم بدهد؛ این ها کار اجرایی است، کار دولت است. وظیفه نماینده این است که بتواند قانون مورد نیاز کشور را پیدا کند، آن قانون را جعل کند. وقتی قانون شد- یعنی قاعده ای گذاشته می شود- دستگاه های اجرایی و قضایی مجبورند بر طبق قانون عمل بکنند و عمل می کنند. وعده های غیرعملی دادن، وعده های بزرگ دادن، این ها ملاک نیست؛ باید مردم توجه کنند؛ گاهی علامت منفی هم هست.
از طرف علاقه مندان به نامزدهای انتخاباتی گوناگون، بداخلاقی های انتخاباتی، شایسته ملت ما نیست؛ تهمت زدن به آدم های مؤمن، مصونیت دار از لحاظ اسلامی و شرعی؛ در معرض هتک آبرو قرار دادن در شبنامه ها، در مطبوعات، در پایگاه های اینترنتی و غیره، این ها اصلا مصلحت نیست. من به طور جد از همه کسانی که نسبت به نامزدهای مختلف علاقه مندی ای دارند، درخواست می کنم، اصرار می کنم که این علاقه مندی خودتان را از راه تخریب دیگران، اهانت به دیگران، متهم کردن دیگران نشان ندهید. هرچه می خواهید، از نامزد مورد علاقه خودتان تمجید کنید، تعریف کنید؛ اما دیگران را تخریب نکنید. این علامت بدی است. بعضی جاها در دنیا معمول است اسرار خانوادگی یکدیگر را برملا می کنند، عکس های پنهانی از هم می گیرند، افشا می کنند. خوب، همان هایی هستند که وقتی هم رفتند مجلس- دیده اید در تلویزیون- سر یک مسئله می افتند به جان هم، با مشت و لگد با هم رفتار می کنند! این که امتیاز برای نماینده نیست.
آن چه که در مورد انتخابات باید به یاد مردم عزیز ما باشد، آماده شدن برای حضور همه جانبه و گسترده در انتخابات و کوشش کردن برای شناسایی اصلح و مراعات کردن رفتارهای انتخاباتی است.(۱)
● انتخاب اصلح، یک تکلیف الهی
ملت باید تلاش خود را بکنند، باید زحمت بکشند و دنبال اصلح بگردند. من مکرر عرض کرده ام که مسئله، مسئله دین و خدا و ادای تکلیف است. همچنان که اصل انتخابات یک تکلیف الهی است، انتخاب اصلح هم یک تکلیف الهی است. قبلا هم گفتیم که تفاضل ولو کم باشد، در این قضیه بسیار است. باید بگردید، بین خودتان و خدا حجت پیدا کنید؛ یعنی بتوانید از راهی بروید که اگر خدای متعال پرسید شما به چه دلیل به این فرد رأی دادید، بتوانید بگویید به این دلیل. بین خودتان و خدا، دلیل و حجتی فراهم بکنید، بعد با خیال راحت بروید رأی بدهید. مردم باید این کار را بکنند و ما هم از خدا می خواهیم و دعا و آرزو می کنیم که خدای متعال دل های مردم را به سمت نامزد اصلح- آن که واقعاً صلاحیتش بیش تر است- هدایت کند...
هرکسی که برود رأی بدهد، چه رأی او صائب باشد به اصلح رأی داده باشد و چه اشتباه کرده باشد و به غیراصلح رأی بدهد، همین اندازه که از روی احساس تکلیف نسبت به آینده پای صندوق برود و رأی بدهد، این رأی پیش خدای متعال مأجور و موجب ثواب است و این شخص، علاقه مند به نظام و رهبری می باشد. آنچه که مهم است، این احساس تکلیف است. همه آحاد ملت، این احساس تکلیف را باید بکنند.
بحمدالله- همان طور که گفتیم- احساس می شود که مردم کاملا با شور و شوق وارد شده اند. همین شور و شوق، بلکه بیشتر از این را تا روز رأی و لحظه رأی دادن حفظ کنید. بروید تلاش و تفحص خودتان را بکنید، اصلح را پیدا نمایید و آن کسی را که فکر کردید اصلح است و بین خودتان و خدا حجت شده، به او رأی بدهید و خاطر جمع باشید که تکلیفتان را انجام داده اید. این، آن چیزی است که همه باید به آن توجه بکنند. هرکس هم که نتیجه ای آرامتعلق به او شد، خدای متعال ان شاءالله کمک خواهد کرد، ما هم کمک خواهیم کرد، تا بتواند وظایف خود را انجام بدهد. (۲)
● اصلح یعنی کسی که...
اصلح یعنی چه کسی؟ یعنی کسی که همین هدف ها را دنبال کند؛ یعنی کسی که همین دردها را بداند و حس کند؛ یعنی کسی که برای ریشه کنی فقر و فساد عزم جدی داشته باشد؛ یعنی کسی که به حال قشرهای محروم و مستضعف دل بسوزاند. اصلح کسی که است که هم به ترقی و پیشرفت کشور و توسعه اقتصادی و غیراقتصادی بیندیشد، هم زیر توهمات مربوط به توسعه، آن چنان محو و مات نشود که از یاد قشرهای مظلوم و ضعیف غافل بماند. اصلح کسی است که به فکر معیشت مردم، دین مردم، فرهنگ مردم و دنیا و آخرت مردم باشد. اصلح کسی است که بتواند این بار عظیم را بردوش بگیرد؛ هرکسی نمی تواند این بار را بر دوش بگیرد، نشاط و حوصله و همت و قدرت لازم و هوشمندی لازم دارد. البته هرکس صلاحیتش در مراکز قانونی تایید شود، صالح است؛ اما باید در بین صالح ها گشت و صالح تر را پیدا کرد و او را انتخاب کرد. این، هنر شما مردم است.
● نماینده باید کارآمد و شجاع باشد
مردم هم بایستی بگردند و در هرفرصتی که تا انتخابات باقی است، به عنوان یک وظیفه شرعی و اخلاقی، نامزدهایی را پیدا کنند که وقتی در محضر خدا از آنها سؤال می شود که چرا تو این آقا یا این خانم را به قوه مقننه فرستادی، بتواند جواب بدهد و بگوید برای این مصلحت. انتخابات، وظیفه است. انتخابات، یک کار بزرگ و یک اقدام شرعی و یک اقدام خدایی است؛ بگردید آدم های مناسب را برای این کار مهم پیدا کنید.
آدم مناسب چطور آدمی است؟ باید کارآمد باشد؛ کارآمدی تنها هم کافی نیست، باید متدین هم باشد. آدم متدین، احتمال خیانتش کم است. آن متدین هایی که یک وقت دچار لغزش می شوند، اول تقوای خودشان را از دست می دهند؛ بعد این لغزش به سراغ آنها می آید. پس، باید متدین و با تقوا هم باشند تا بتوانید برای کارهای این کشور به آنها اعتماد کنید. همچنین باید در مقابل توپ و تشر این و آن- خارجی، داخلی، زورگویان، قدرتمداران، شجاع باشد و دل خود را نبازد. کسی که دل خود را در مقابل توپ و تشر باخت، دستش هم برای امضا می لرزد، پایش هم برای جلو رفتن می لرزد، نمی شود به او اعتماد کرد. نماینده باید شجاع و با شرف و امین و طرفدار ضعفا و قشر ضعیف باشد.
قانون باید بتواند از حقوق ضعفا دفاع کند، والا قانونی که پولداران را پولدارتر کند، قانون مملکت اسلامی نیست. قانون باید بتواند گره ها را باز کند و به درد دل قشرهای محروم برسد. نماینده باید آدمی باشد که این چیزها را بفهمد؛ آدمی باشد که حتی المقدور باتجربه باشد. دراین کارهای بزرگ، تجربه خیلی مهم است. بگردید این خصوصیات مهم را در اشخاص پیدا کنید.
انسان متدین، عفیف، کارآمد، شجاع، دارای قدرت مقاومت در برابر این و آن، اگر به قوه مقننه برود، طبق تجربه ای که ما در این بیست سال داریم، می تواند در نقاط حساس، به نفع مردم و به نفع کشور کار کند. این طور انسانهایی مهمند، البته از هرجای کشور که نماینده به مجلس برود، نماینده همه ایران است، نه نماینده آن محل بخصوص که از آنجا انتخاب شده است لذا باید به فکر مصالح همه کشور باشد؛ این را هم توجه داشته باشید. بگردید و چنین اشخاصی را بشناسید. اگر خودتان نتوانستید درست شناسایی کنید، از آدم هایی امین و متدین که نسبت به آنها خاطر جمع هستید، سؤال کنید.(۴)
● چهار شرط نماینده اصلح
در انتخاب نماینده هم مردم باید معیارها را در نظر بگیرند. بنده وقتی نگاه می کنم، می بینم بحمدالله درمیان همین نامزدهای انتخابات، جمع بسیار زیادی افراد تحصیلکرده، خوب، کارآمد، مطلع، متدین و دلسوز وجود دارند. بگردید دربین این ها افراد را شناسایی کنید، یا از آدم های امین و مطمئن بشنوید و چنین افرادی را برای قانون گذاری به مجلس بفرستید.
به نظر من مهمترین شرایط نماینده عبارت است از این که متدین، کارآمد، دلسوز و شجاع باشد. اگر این چهار شرط در نماینده ای جمع شد، همان کاری را که شما آرزو و توقع دارید، انجام خواهد داد.
نماینده باید متدین باشد. بی دینی و بی تقوایی چیز بدی است؛ هر جا باشد، انسان را آسیب پذیر می کند. اگر در جای حساس باشد، آسیب پذیری آن بسیار گران تمام خواهد شد.
نماینده باید کارآمد هم باشد. بعضی ها متدین هستند، اما از آن ها کاری ساخته نیست. باید به گونه ای باشند که بتوانند وظایفی را که برعهده شان قرار دارد، انجام دهند.
سوم این که دلسوز مردم- به خصوص طبقات محروم- باشد و برای آن ها کار و فکر کند. من در انتخابات دوره قبل- شاید در نمازجمعه بود- گفتم نامزدهای انتخابات مراقب باشند خود را وامدار ثروتمندان و قدرتمندان و امثال این ها نکنند. اگر کسی وامدار دستگاه ها و اشخاص و وامدار پول و قدرت شد، دیگر نمی تواند برای مردم دلسوزی کند. پس دلسوزی هم یک شرط بزرگ است.
شرط چهارم این است که نماینده مردم باید شجاع باشد. این ملت، ملت شجاع و آزاده ای است؛ ملتی است که تهدید قدرت های متکبر جهانی او را به عقب نمی نشاند؛ بنابراین، نماینده او هم باید شجاع باشد و نترسد؛ شجاعت در مقابل دشمن، شجاعت در مقابل باطل، شجاعت در پذیرش حرف حق.
اگر خودتان توانستید کسانی را بشناسید که دارای این خصوصیات باشند، بروید به آن ها رای دهید؛ اما اگر خودتان آشنایی ندارید، در هر نقطه کشور از آدم های امینی که به آن ها اطمینان داشته باشید، بپرسید؛ آن ها معرفی می کنند، تا ان شاءالله یک مجلس قوی، مردمی و متکی به آرای مردم تشکیل شود و بتواند کارهای بزرگی را که بر عهده او قرار دارد، انجام دهد و مردم را - طبق آن چه شایسته این مردم آزاده و بزرگ است- ان شاءالله راضی و خشنود کند، که این رضایت الهی را هم به دنبال دارد. (۵)
● توجه به ملاک های شرعی و انقلابی
مردم وظیفه دارند در انتخابات شرکت کنند و نامزدهای صحیح را پیدا و آن ها را انتخاب نمایند. مردم وظیفه دارند به ملاک های دینی و شرعی و انقلابی نگاه کنند؛ به روابط قوم و خویشی و ایل و طایفه ای و این طور چیزها نگاه نکنند. ببینند واقعا چه کسی با معیارهای الهی و انقلابی مناسب تر و به آن نزدیک تر است؛ او را برگزینند و با شور و شوق به عنوان یک وظیفه در این کار دخالت کنند. کسانی از مردم وظیفه دارند که دیگران را تشویق و تحریض کنند. کسانی که زبان گویایی دارند، قلم توانایی دارند و آبرویی پیش مردم دارند- که این آبرو هم جزو ذخایر الهی است و خدای متعال به هر کس داده است، باید آن را در راه او مصرف کند و به کار ببرد- مردم را توجیه و تشویق کنند و آدم های خوب را به آن ها معرفی نمایند.
در معرفی نامزدهای نمایندگی باید ملاحظه کنند که هیچ رابطه ای را غیر از رابطه دینی و الهی و وظیفه شرعی دخالت ندهند. فلان کس با ما رفیق است، فلان کس با ما دوست است، فلان کس فایده ای به ما می رساند؛ ابدا این چیزها را در نظر نگیرند. البته هر کاری هم که آن ها بکنند، مردم باید چشمشان باز باشد؛ خودشان واقعا بشناسند و بفهمند که چه کار می کنند. (۶)
● نماینده باید در خط امام باشد
وکیل آینده مجلس، باید دنبال راه امام و در خط او باشد؛ آن مرد بزرگ و انسانی که دشمنانش هم به عظمت و صداقت و شجاعت او اذعان و اعتراف می کردند؛ آن انسانی که ایران ضعیف و وابسته را از چنگ آدم های فاسد و مدیران نالایق و وابسته بیرون آورد و به دست خود ملت داد؛ آن انسانی که توانست حرکت مردم را هدایت و این ملت را مجتمع و متحد کند و در راه آن هدف عظیم، به حرکت بیندازد.
خط امام و ارزش ها و وصیت نامه او را فراموش نکنید. آن چه را که این ارزش ها به شما می آموزد، آن ها را در آدمی سراغ کنید و وقتی پیدا کردید؛ قربه الله و محض رضای خدا، نام او را در صندوق رای بیندازید. این، مجلس شورای اسلامی لایق شما و این ملت می شود. کار را این طور دنبال کنید. (۷)
● تقوا؛ اولین شرط نماینده
کسی که می آید به مجلس، باید با تقوا باشد. اولین شرط تقواست: «ان اکرمکم عندالله اتقیکم». دیگر این که باید طرفدار محرومین باشد؛ بداند که در کشور محرومیت هست و سعی و همت او باشد که رفع محرومیت کند. باید ضد فساد هم باشد و با فساد مالی و اقتصادی به شدت و به جد، از بن دندان و نه به لفظ، مخالف باشد، تا با فساد مبارزه کند. البته توانمند، با اخلاص و عالم هم باشد. صلاحیت براساس این مسایل است و مسئولان دستگاه های مختلف- چه وزارت کشور، چه شورای نگهبان و چه دستگاه هایی که در زیرمجموعه این مراکز مشغول فعالیت هستند- باید معیارشان را قانون قرار دهند؛ زیرا در قانون این مسائل پیش بینی شده است. (۸)
● مومن و شجاع و انقلابی
دنبال آدم های مومن و شجاع و انقلابی و کسانی که بتوانند قدرت این ملت را- که در سایه ارزش های انقلابی است- حفظ کنند، باشید. کسانی که وقتی قوانینی می گذارند و موضعی می گیرند و نطقی می کنند، همه در این جهت باشد. این طور آدمی، شایسته آن است که به عنوان وکیل این ملت، به مجلس شورای اسلامی برود؛ آن کسی که بفهمد امام چه می گفت، چه می خواست و چرا می خروشید.(۹)
● نماینده نباید طمع ورز باشد
نماینده، طمع ورز هم نباید باشد. بعضی ها دهانشان که به اندک چیزی از طرف دشمن شیرین شد، همه چیز را از دست می دهند! اگر بخواهید نماینده ای مرعوب نشود، مفتون نشود، دچار طمع نشود؛ سراغ آدم امین و متدین بروید. معروف است آدم هایی که خودشان هم امین نیستند، وقتی بخواهند مالشان را نگهدارند، دست یک آدم امین می دهند! امانت، یک ارزش است. ممکن است انسان متدین یک وقت اشتباه هم بکند؛ اما وقتی که فهمید اشتباه کرده، بر می گردد. این خیلی ارزش است. این ها مثل آن کسانی نیستند که اگر اشتباه می کنند، پا روی لغزشگاه می گذارند و به طرف جهنم می لغزند؛ وقتی هم فهمیدند، سرحرفشان می ایستند که نخیر، همین است و تا آن اعماق می روند!(۱۰)
● نماینده باید صالح باشد
آن نماینده ای که وارد مجلس می شود، بایستی یک انسان صالح باشد؛ حالا در چه حدی از معرفت و علم و توانایی باشد، آن چیزهایی است که قانون معین کرده و مردم طبق آن چه که صلاحشان است، ان شاءالله تشخیص خواهند داد و تصمیم گیری خواهند کرد؛ لیکن شما به عنوان یک ابزار اطمینان، نگذارید که خدای ناکرده در این طریق اختلالی به وجود بیاید. اگر کسی فاسد است -فساد مالی، یا فسادهای گوناگون اخلاقی، یا فساد عقیدتی و سیاسی- اگر کسی فتنه گری می کند، نظام را تضعیف می کند و کارایی دستگاه ها را از آنها می گیرد -به تعبیر رسایی که بین مردم رایج است: چوب لای چرخ دستگاه می گذارد- واقعا نمی تواند در آن تریبون به آن عظمت حضور پیدا کند؛ او نباید وارد مجلس بشود. آن کسانی که واقعا رفتار و اعمال و گفتار آنها حاکی از این است که برای خاطر هر انگیزه ای -یا به انگیزه های سیاسی، یا به انگیزه های شخصی و خصلتی- با نظام مقابله دارند، اینها نباید وارد مجلس بشوند؛ از این جهت بایستی خیلی رعایت کرد.
این مسأله فساد مالی و فساد اخلاقی و فتنه گری ای که عرض کردم، یک مساله جدی است. انسان کسانی را می بیند که وقتی در تریبونی قرار می گیرند، از آن تریبون برای فتنه گری استفاده می کنند؛ برایشان خلاف واقع گفتن و دروغ گفتن، بلکه مردم را به ناحق تهییج کردن، حق را باطل و باطل را حق جلوه دادن، اهمیت ندارد! واقعا اگر چنین کسانی باشند، باید جلوی آنها را گرفت و نبایدگذاشت به مجلس راه پیدا کنند.(۱۱)
● کفایت سیاسی، همراه با کفایت اخلاقی و اعتقادی
در نظام جمهوری اسلامی، غیر از دانایی و کفایت سیاسی، کفایت اخلاقی و اعتقادی هم لازم است. افرادی نگویند که اخلاق و عقیده، مسأله شخصی انسان هاست. بله، اخلاق و عقیده، مسأله شخصی انسان هاست، اما نه برای مسئول. من اگر در جایگاه مسئولیت قرار گرفتم و اخلاق زشتی داشتم، فهم بدی از مسائل جامعه داشتم و معتقد بودم که باید جیب خودم را پر کنم، نمی توانم به مردم بگویم این عقیده و اخلاق شخصی من است و اخلاق و عقیده ربطی به کسی ندارد.
برای یک مسئول، عقیده و اخلاق مسأله شخصی نیست؛ مسأله اجتماعی و عمومی است؛ حاکم شدن بر سرنوشت مردم است.(۱۲)
● انقلابی و خدوم
نماینده ای که به مجلس می فرستید، باید این خصوصیات را داشته باشد تا بتواند خواسته های شما را تحقق ببخشد. نماینده باید متدین باشد؛ انسان های متدین می توانند مورد اعتماد قرار گیرند. نماینده باید انقلابی باشد؛ روحیه و نشاط و امید و قوت و روحیه انقلابی در او وجود داشته باشد، تا بتواند راه هایی را که به نظر بن بست می رسد، بشکافد و پیش برود. نماینده باید خدوم، امتحان داده، با کفایت، برنامه دار، خوشنام و جوانگرا باشد و به جوانان اعتقاد داشته باشد. چنین افرادی در هر جای کشور حضور دارند، باید خود را موظف بدانند و بروند نامزد شوند.(۱۳)
● تبلیغات با رنگ و بوی دینی
من در بعضی تبلیغات انتخاباتی، در بعضی جاها مشاهده کردم که فلان نامزد انتخاباتی، حتی این قدر به خودش زحمت نداده است که عکسی را برای تبلیغات منتشر کند که اقلا در آن عکس، ظواهر مذهبی را رعایت کرده باشد! خوب؛ چنین مواردی انسان را متنبه به خطر می کند. این که عده ای خیال کنند دیگر وقت این حرف ها گذشت و امروز مردم دنبال دین و آخوند و ریش و از این قبیل نیستند، اشتباه است. امروز هم اعتماد مردم به افراد متدین، نمایندگان متدین و علمای دین است. مردم به این ها اعتماد و اطمینان دارند. سزاوار هم هست که به این ها اطمینان داشته باشند. زیرا دین مانع وابستگی می شود. وقتی دینداری نبود، وابستگی آسان می شود. آیا کسی که در تبلیغات انتخاباتی اش شعارهایی مطرح می کند که نه فقط رنگ و بوی دینی و انقلابی ندارد، بلکه ضد مسائل دینی، ملی و انقلابی است، خطرناک نیست که به مجلس برود؟»

پی نوشت ها:
۱- در اجتماع بزرگ مردم یزد، ۸۶.۱۰.۱۲
۲- دیدار با خانواده های معظم اسرا و مفقودان جنگ تحمیلی ۸۶.۲.۳۱
۳- دراجتماع بزرگ مردم جیرفت، ۸۴.۲.۱۷
۴- دیدار با اقشار مختلف مردم، ۷۸.۱۱.۱۳
۵- خطبه های نماز جمعه تهران، ۸۲.۱۱.۲۴
۶- دیدار با اعضای هیئت نظارت بر انتخابات شورای نگهبان ۷۴.۱۱.۱۴
۷-خطبه های نماز عید سعیدفطر ۱۷۴.۱۲.
۸- دیدار با اقشار مختلف مردم قم، ۸۲.۱۰.۱۸
۹- خطبه های نماز عید سعید فطر، ۱۸۴.۱۲.
۱۰- دیدار با کارگزاران حج، ۷۸.۱۱.۲۶
۱۱-دیدار با اعضای هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات ۴۷۰.۱۲.
۱۲- دیدار با دانشگاهیان قزوین، ۸۲.۹.۲۶
۱۳- در اجتماع بزرگ مردم قزوین، ۸۲.۹.۲۵
۱۴- دیدار با پرسنل و فرماندهان ارتش، ۷۵.۱.۲۸
گرد آوری : علی اکبر سبزیان

منبع : روزنامه کیهان