آدرس های غلط درباره «میم مثل مادر»

در فاصله چهل وپنج روز باقی مانده تا اعلام نامزدهای اسکار فیلم غیرانگلیسی زبان، نماینده سینمای ایران نه پخش جهانی گسترده داشته و نه در جشنواره ای معتبر شرکت کرده است و ظاهرا باید مثل همیشه شکست را از نقطه ای قابل پیش بینی بپذیریم. سوم مهرماه کمیته انتخاب فیلم ایرانی برای اسکار در آخرین نشست خود «میم مثل مادر» را از بین هشت نامزد برای حضور در اسکار به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا معرفی کرد. «تقاطع»، «پاداش سکوت»، «جایی در دوردست»، «خون بازی»، «زمستان است»، «شب بخیر فرمانده» و «وقتی همه خواب بودند» آثار مرحله اول بودند. کمیته انتخاب فیلم ایرانی اسکار بالاخره از این فهرست با ذکر معیارهای خاص خود فیلم مرحوم «رسول ملاقلی پور» را مناسب ترین گزینه برای معرفی به آکادمی اسکار دانست.
معیارهای اعلام شده از سوی این کمیته برای رسیدن به گزینه «میم مثل مادر» هم شامل مواردی چون فیلمنامه و ساختار، نوع و امکانات عرضه و پخش، استقبال مردم، مضمون و نگاه ملی بود. در میان معیارهای اشاره شده برای معرفی «میم مثل مادر» به اسکار باز هم نگاه نگران منتقدان متوجه بندی شد که به گفته بسیاری از کارشناسان مهمترین عامل در موفقیت یک فیلم خارجی در اسکار و حداقل قرار گرفتن در فهرست پنج فیلم غیرانگلیسی زبان اسکار است: «نوع و امکانات عرضه و پخش جهانی فیلم.» وقتی همان زمان نداشتن تهیه و پخش کننده قدر خارجی برای «میم مثل مادر» و حضور نداشتن این فیلم در کشورهای دیگر و جشنواره های معتبر مورد توجه قرار گرفت، تهیه کننده «میم مثل مادر» از آغاز فعالیت ها برای پخش جهانی فیلم خبر داد. «منوچهر محمدی» گفت: «با مسئولان بنیاد سینمایی فارابی رایزنی می کنیم تا در فرصت باقیمانده به معرفی پنج نامزد نهایی هشتادمین دوره اسکار اقدام لازم را برای پخش جهانی «میم مثل مادر» آغاز کنیم.
درصدد امضا» قرارداد با پخش کننده معتبر جهانی برای پخش بین المللی آن هستیم.» و امروز که حدود یک ماه و نیم از آن تاریخ گذشته، بازتابی از وعده های داده شده از سوی تهیه کننده فیلم و فعالیت هایی که قرار بود صورت بگیرد، دیده نمی شود و «محمدی» باید پاسخی قانع کننده داشته باشد!
«میم مثل مادر» در این فاصله تنها متقاضی شرکت در جشنواره داخلی «کوثر» شد! در میان جشنواره های خارجی هم همراه با ۱۲ فیلم کوتاه و بلند از سینمای ایران در دهمین جشنواره بین المللی فیلم «مذهب امروز» ایتالیا شرکت کرد و جایزه بهترین فیلم بلند سینمایی را برد.
این همه داشته های نماینده ایران در اسکار است! «میم مثل مادر» حتی در جشنواره «پالم اسپرینگز» که در این شهر آمریکا برگزار می شود و فیلم های غیرانگلیسی زبان اسکار را که از میان نمایندگان کشورهای مختلف انتخاب شده اند به نمایش می گذارد، حضور ندارد.
در این جشنواره جوایزی به بهترین فیلم از نگاه داوران، بهترین فیلم مستند و فیلم داستانی از سوی تماشاگران و بهترین فیلم از نگاه منتقدان اهدا می شود و ... جالب اینکه «ژانی گه ل» ساخته «جمیل رستمی» به عنوان نماینده معرفی شده عراق به اسکار، در این جشنواره حضور دارد. اینگونه است که بین ۶۱ فیلم برگزیده برای رقابت در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان شصت و پنجمین دوره جوایز «گلدن گلوب» هم نامی از نماینده ایران در این فهرست دیده نمی شود.
در چنین شرایطی خوشبین ترین ایرانی هم نمی تواند به روز دوم بهمن ۸۶ امیدوار باشد. امیدوار به اینکه احتمالا نام ایران در فهرست نامزدهای پنجگانه بخش اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان قرار بگیرد، یک انتظار دور از ذهن تنها برآمده از یک نگاه به کلیت روند این ماجرا است. آیا کمیته انتخاب فیلم ایرانی برای اسکار هنوز هم معتقدند بهترین انتخاب را از بین هشت فیلم نهایی کرده اند یا منتظرند تا روز سوم بهمن درباره عداوت قدیمی اسکار و هالیوود و سینمای آمریکا با ایران و متعلقاتش سخن پراکنی کنند؟ آیا همه کسانی که سوار موج ساخته شده از انتخاب «میم مثل مادر» حمایت کردند، به این وجوه بالقوه برای شکست از پیش تعیین شده سینمای ما در یک میدان دیگر آگاهی دارند یا آنها هم در حال تنظیم بیانیه های شدیداللحن خود پس از رد شدن از فهرست اسکار هستند؟ عادت کرده ایم همواره نشانی غلط بدهیم و بعد خودمان هم از گم شدن قابل پیش بینی اظهار تعجب کنیم! اما واقعیت این است که تفکر پشت این مطلب و مطالب مشابه که «میم مثل مادر» را گزینه مناسبی برای اسکار نمی دانسته و نمی داند نه با مرحوم ملاقلی پور و آثارش مشکلی دارد و نه ... کاش کمی در کاربردی کردن اصول، دانسته ها و داشته هایمان دقت و عجله به خرج می دادیم و آن وقت همواره پشیمانی پیشه ما نبود!

منبع : روزنامه ابتکار