شما از نوکران خود مطمئنید؟

●۲۶خرداد ۱۲۸۵
شب نامه ای در این روزها در تهران با ورقه ژلاتین چاپ و منتشر شد كه از نوشتار آن پیداست به قلم لوطی ها یا به قول جوانان امروزی «بامرام» ها نوشته شده است. آشنایی با دیدگاه آنان در آن روزگار نیز سودمند است. بخوانیم: «به قول داش مشهدی ها: اینها را باش! قریب دو سال است كه علمای اعلام، عاجزانه از پادشاه اسلام استدعای یك مجلس عدالت حقه كرده اند چون ظلم و تعدی از حد گذشته، این حرف هم مابین دو كلمه ظلم و عدل است و نمی توانسته كه رد كنند، به طفره و وعده قریب، به دفع الوقت گذرانیده، حالا تازه اتابك (عین الدوله) و وزرای ریش سفید دل سیاه، اصلاح و ساكت كردن این مردم را به شعاع السلطنه مغرور نادان جوان فاسق فاجر متهور واگذار كرده اند. تف بر عقل آنها! این جوان چه قابل است كه شعور این امور را داشته باشد؟ شنیده شد گفته است: «به من رجوع كنید، سرسیدعبدالله (بهبهانی) و سیدمحمد (طباطبایی) را می برم، یا آنها را دهن (دهان) توپ می گذارم، یا به زهر می كشم.» آن شیراز، آن یزد، آن كرمان، آن همدان، آن خراسان، آن اصفهان، همه به جوش و خروش و منتظر یك صدا بلند شدن از تهران است. چنانچه این علما، پیشوایان دین ما هستند، چگونه مردم راضی می شوند كه این جسارت ها به آنها بشود. اگر می توانید، بسم الله بكنید. ببینید چه می شود. چند نفر نزد آقای آقاسیدعبدالله رفته، التماس كرده كه اجازه بدهند امیربهادر را به سزای خود برسانند، اذن نداده. به خدای احد واحد قسم است، به مجرد اینكه اجازه و حكم شرعی بدهند، بهادر و این سوسمار و حاجب الدوله و ناصرالملك منافق را مثل سگ می كشند. افسوس كه علما حكم نمی دهند. احمق ها! شما از نوكرها، خدمتكارها و آشپزهای خودتان مطمئن هستید؟ كه اگر علما اشاره كنند، در یك روز یا در یك شب همه شماها را در ساعت معین به جهنم بفرستند و اجر از خدا بخواهند. پدرسوخته ها! شما چه امتیاز به ماها دارید؟ مگر بگویید: ما وزرا و شاهزادگان ... ممتازیم. خبیث ها! ظلم می كنید، مال مردم را می چاپید، تفرعن و تكبر به بندگان خدا می فروشید. بعد از این، دیگر هرگز ما مردم تحمل این اندازه ظلم را نداریم. بی انصاف ها! نداریم، بی دین ها! نداریم. بی شرف ها! نداریم.» و این گونه شب نامه ها در اردوی خودكامگان كه بیشترشان از این قماش بودند، چندان هم بی تاثیر نبود.

منبع : روزنامه شرق