انداختن تیر در تاریکی

این نظر و ایده بسیاری از کارشناسان و تعقیب کنندگان کشتی است که جام علی اف که اخیرا در ماخاچکالای روسیه برگزار شد، گره چندانی را از کشتی ما و مشکلات آن نگشود و اگر هدف حل معضلات بوده باشد، این امر در روسیه حاصل نیامده است.
یکی از بزر گ ترین وجوه و اتفاقات در این مسابقات که از آغاز هم عجیب و نافرجام و محکوم به شکست نشان می داد، شرکت دادن علیرضا حیدری در رقابت ها بود. عجیب بود که حیدری و تصمیم گیرنده های کشتی ما به این نتیجه رسیدند که وی پس از فزون تر از ۵/۱ سال دوری از تشک اولین مسابقه اش را در میدانی بسیار دشوار در جا م علی اف و در یکی از مهد های کشتی و در برابر روس ها تجربه کند و آن هم در اوزان سنگین که بر طبق سنت کشتی گیران روس در آن حاکمیتی طولانی و قابل توجه داشته اند و بعید است که در خاک خود به دیگران باج بدهند و اگر کشتی گیرانی از سایر کشورها روسیه بروند بتوانند با غلبه بر تمامی نفرات میزبان به پیروزی نهایی برسند.
● توقع نادرست
بنابراین انتظار پیروزی داشتن از حیدری در چنان میدانی و یا حتی توقع بررسی نحوه کار وی در روسیه انتظار نامعقولی بود زیرا اصلا فرصت چنان کاری فراهم نمی آمد و به مثابه فرستادن کاپیتان و مربی سابق تیم ملی به مسلخ بود همان طور که قبلا نیز برای شما نوشتیم، ارجح و اصلح این بود که حیدری ابتدا ( و بسیار زودتر از این) در تورنمنت هایی سطح پایین تر محک می خورد و میزان واقعی توان و آمادگی اش روشن می شد و فقط در چنان میدان هایی توانش بررسی می گشت و اگر پس از آن هم باز صلاح و لازم تشخیص داده می شد، به میدان چون جام علی اف اعزام می گشت و در حالت فعلی پس از آن همه غیبت در میادین کشتی و رودررو شدن با یک جوان قدرتی روسیه نمی شد از وی انتظار پیروزی و یا حتی دو سه دور صعود در جدول داشت و آنهایی که خلاف این می اندیشیدند، حقیقت و انصاف را وارد معادلات خود نکرده بودند، در مورد برخی از افراد و اوزان دیگر مانند رضا یزدانی اهداف مورد نظر حاصل نیامد و معیار دقیقی از شرایط موجود حاصل نیامد و مربیان برای گرفتن پاسخ سوالات خود و یافتن مسافران المپیک پکن باید به موارد و میدان های بعدی چشم بدوزند. کسب ،۳ ۴ سهمیه باقی مانده کشتی آزاد در هفته های اخیر رخداد مثبت و مساعدی بوده است اما حالا که بحث گزینش کشتی گیران اعزامی پیش آمده، تردیدهایی به وجود آمده که مشخص است حضور در جام علی اف و امثال آن حلال و برطرف کننده آن نیست.
● غافل از رخدادهای بعدی
برخی بر این عقیده اند که کوشش برای کسب سهمیه های باقی مانده چنان فکر و ذکر مسوولان و مربیان کشتی را طی ماه های اخیر به خود مشغول کرده بود که حالا که هدف حاصل آمده است، آنها برنامه ای روشن برای مدت نه چندان طولانی باقی مانده تا المپیک ندارند و یا اگر دارند، ابهام بر این برنامه ها نیز حکم می راند.
گروهی از صاحبنظران می گویند بهترین راه برای رفع این مشکلات برگزاری رقابت های انتخابی در اوزانی است که هنوز در مورد آنها ابهام وجود دارد. با این حال هنوز هم مشخص نیست که اگر در این فرصت تنگ و اندک مسابقات انتخابی گذاشته شود، با توجه به عصبیت ها و نگرانی ها و استرس های حاکم بر کشتی گیران و اردوی ملی و افزایش این دغدغه ها ( در صورت برگزاری چنین مسابقاتی) باز نتیجه ایده الی به دست نمی آید و کار خواهد لنگید و هر بازنده ای می تواند ادعا کند که اگر شرایط این گونه با استرس توام نمی شد می توانست نتیجه ای بهتر و معقولانه بگیرد و رقابت و مسابقه در شرایط فعلی را نامنصفانه بیانگارد.
شاید رویکرد به کارنامه طولانی مدت کشتی گیران و اقدام بر اساس آن نیز صدای اعتراض عده ای را در آورد اما به هر حال از حجم برخی رویدادها و تصمیم گیری های مبتنی بر عجله و استرس خواهد کاست و شاید شرایط عادلانه تری را برقرار نماید.
این فرضیه ای قابل قبول است که برگزاری رقابت های انتخابی در فاصله ای کمتر از ۹۰ روز تا شروع المپیک کار عاقلانه ای نیست اما مجموعه اعمال فدراسیون و کمیته فنی آن شرایط کشتی و تیم ملی را به گونه ای ساخته که به دشواری می توان تخمین زد کار بایسته و بهتر کدام است.
مثل انداختن تیر در دل تاریکی است که امکان دارد به هدف بخورد اما امکان نخوردن آن هم زیاد است و آنچه جای تاسف دارد، این است که این اتفاقات و ابهام و مشکلات در ورزشی روی می دهد که ما در آن معمولا سلطه و درخشش داشته ایم.

منبع : روزنامه جوان