مقاومت انزو برای رسیدن به برتری

انزو آنسلمو فراری (ENZO ANSELMO FERRARI) در ۱۸ فوریه ۱۸۹۸ در شهر مودنا ایتالیا و در خانواده ای اهل صنعت متولد شد. انزو جوان علاقه زیادی به تحصیلات رسمی و آکادمیک نداشت ولی شیفته مسابقات اتومبیلرانی بود.
وی دوران سربازی در جنگ جهانی اول (۱۹۱۸ – ۱۹۱۴) در واحد نگهداری از چهارپایان آغاز نمود ولی در حین خدمت در سال ۱۹۱۶ براثر شیوع اپیدمی آنفولانزا بشدت مریض شد و از سربازی معاف گردید در همان دوران پدر وی بر سر همین بیماری بدرود حیات گفت.
بحران اقتصادی و مالی ناشی از جنگ باعث گردید تا شرکت خانوادگی آنها ورشکسته شود و انزو فراری پس از سعی و تلاش ناموفق در آغاز بکار در کارخانه فیات، در شرکت کوچکی بنام CMN مشغول بکار گردید. شرکت CMN در زمینه تبدیل کامیونها و انواع وانت به خودروی سواری فعالیت داشت.
فراری جوان در سال ۱۹۱۹ با حضور در تیم اتومبیلرانی شرکت CMN وارد دنیای مسابقات گردید ولی موفقیت چندانی کسب ننمود. وی در سال ۱۹۲۰ شرکت CMN را برای کار در شرکت آلفارمئو ترک نمود و توانست موفقیت قابل توجهی را در مسابقات محلی بدست آورد.
مسابقات سال ۱۹۲۳ و در جریان مسابقه منطقه Ravenna وی پس از پیروزی با مادر Francesco Bacarra معروفترین خلبان جنگی ایتالیا که در جنگ جهانی اول کشته شد آشنا شد و مجسمه کوچکی که تزئین کننده هواپیمای جنگی Bacarra بود و پس از سقوط از لاشه هواپیمای جنگی وی بدست آمده بود را بعنوان یادگاری دریافت کرد.
فراری در سال ۱۹۳۲ تصمیم گرفت که با قالبگیری از این مجسمه و نشان کوچک از آن بعنوان آدم و نشانه خودروهای مورد استفاده اش در مسابقات استفاده کند که علامت اسب آرم فراری در واقع همان نشان است. البته Fabio Tiglioni نیز به دلیل هم دوره بودن پدرش با خلبان Baracca از علامت اسب فوق الذکر که به ایتالیایی Cavallino rampante (‌امروزه بعضا فراری را در نشریات ایتالیائی به اسم مارک اسب در حال پرش می شناسند)‌ یا اسب در حال پرش نام دارد بر روی موتور سیکلتهای ساخت کارخانه معروف Ducati استفاده می نمود و بعدها فلادرا بر اثر توافق خصوصی با انزو فراری استفاده آن را کنار گذاشت علامت شرکت پورشه آلمان نیز به دلیل استفاده از نشان شهر محل تولیدآن "اشتوتگارت" که نشانه یک اسب سیاه در حال پرش است بسیار شبیه به فراری می باشد.
موفقیت فراری در مسابقات محلی باعث گشت تا آلفارومئو پیشنهاد شرکت در مسابقات مهمتری را با وی در میان بگذارد ولی فراری علاوه بر رد پیشنهاد فوق از رانندگی اتومبیلهای مسابقه دست کشید، البته وی در سال ۱۹۲۷ در چند مسابقه شرکت نمود ولی هیچگاه بطور حرفه ای به دنیای رانندگی بازنگشت. در واقع می‌توان گفت که انز فراری تصمیم بسیار شجاعانه ای گرفته بود و با علم بر اینکه موفقیت وی در مدیریت تیم بیشتر از رانندگی حرفه ای است در سال ۱۹۲۹ تیم اتومبیلرانی فراری را تاسیس نمود تیم فراری توانست با بهینه سازی اتومبیلهای ساخت آلفارو به موفقیت چشمگیری دست یابد انزو فراری از سال ۱۹۳۸ رسما بعنوان مدیر واحد تولید خودروهای مسابقه ای شرکت آلفارو مئو منصوب گردید.
همزمان با بروز جنگ دوم دولت فا شیست موسولینی شرکت آلفارو مئورا مصادره نمود البته تغییر چندانی در واحد سرپرستی فراری پدیدار نشد و تیم فراری که بر اساس قرارداد با آلفا رمئو تا چهارسال اجازه شرکت در مسابقات را نداشت موقتا تغییر نام داد و چندوقتی به ساخت ابزار آلات و قطعات هواپیما مشغول بود در طی این مدت اتومبیل مسابقه ای Tipo ۸۱۵ را نیز عرضه کرد که با توجه به محدودیت فوق بسیار کم رنگ در مسابقات ظاهر شد. کارخانه کوچک فراری در سال ۱۹۴۳ به شهر مارانلو Maranello نقل مکان نمود. با وجود بمباران وتخریب کامل آن در سال ۱۹۴۴ (جنگ جهانی دوم) کارخانه فراری از نو ساخته شد و فعالیت خود را از سال ۱۹۴۶ از سر گرفت.
در همان سال فراری تصمیم گرفت خط تولید خودروهای اسپرت غیر مسابقه ای را جهت کسب سود و منفعت مالی لازم برای تامین بودجه تیم فراری که نام صحیح آن sulderia Ferrari (به معنی اسطبل فراری است) را افتتاح نماید. در همین راستا شرکت خودروسازی فراری تحت عنوان Ferraris .P.A در سال ۱۹۴۵ تاسیس گردید.
اولین خودروی غیر مسابقه ای فراری در سال ۱۹۴۷ با نام ۱۲۵ S عرضه شد. این اتومبیل زیبا و سریع مجهز به موتوری ۱۲ سیلندر بود که فقط CC۱۵۰۰ حجم داشت. بدین ترتیب شرکت فراری پا به عرصه خودروسازی نهاد با این امید که بتواند اتومبیلهای مشتری سپند تولید نماید و با سود عاید شده از محل فروش آنها تیم اسکودر یا فراری را سرپا نگه دارد. در سالهای بعد اتومبیلهای فراری سمبل زیبائی صنعت خودروسازی شدند که این امر نیز مرهون تیز هوشی انزو فراری و به خدمت گرفتن طراحان و استودیوهای طراحی معروف همچون scaglietti , Bertone , Pinin farria Tovring , vignale , ghia, می‌باشد.
پس از سرازیر شدن درآمد حاصل از تولید خودروهای غیر مسابقه ای دیری نپائید که سرمایه گذاریهای به ثمر رسیده و درخشش خودروهای فراری در مسابقات جهانی آغاز گردد. تیم فراری رسما در سال ۱۹۵۰ در مسابقات فرمول یک شرکت نمود و اولین پیروزی خود را در سال ۱۹۵۱ در جریان مسابقه بزرگ (Grand Prix) انگلستان بدست آورد. سال بعد آلبرتو آسکاری راننده معروف آرژانتینی اولین مدال قهرمانی جهان را برای فراری کسب نمود. و بدین ترتیب روند موفقیت تیم فراری که قدیمی ترین تیم فرمول ۱ به حساب می‌آید و تقریبا تمام رکوردهای فرمول ۱ از جمله ۱۴ عنوان قهرمانی رانندگان ۱۴ عنوان قهرمانی خودروسازان را به یدک می کشد آغاز شود.
موفقیت تیم اسکودریا فراری مرهون جدیت و جسارت مردی است که تا هنگام مرگ در سن ۹۰ سالگی همچنان مدیریت تیم خود را حفظ کرد.
انزو فراری در محیط کار بعنوان مردمی خشن جدی و سخت گیر معروف بود. وی پس از فوت پسرش آلفرد فراری معروف به دینو (Dino) که در سال ۱۹۵۶ در سن ۲۴ سالگی در گذشت انزو فراری بیش از پیش گوشه گیر شد و تا پایان سیاست همواره در غم ازدست دادن فرزند و به نشانه تیره شدن دنیا در پیش رویش عینک آفتابی به چشم داشت. علیرغم رویه فوق الذکر وی هیچگاه عشق و علاقه به اتومبیلرانی را از دست نداد و تا آخرین لحظات مشغول اداره تیم اتومبیلرانی خود بود. فراری نیز مانند بسیاری دیگر از صنعتگران و مخترعین از لحاظ محاسبات و مذاکرات مالی بیشتر احساسی عمل می نمود و همین امر باعث گشت که شرکت وی دچار بحران مالی شود.
وی پس از سالها مقاومت بالاخره در سال ۱۹۶۵ تعدادی از سهام شرکت خودروسازی فراری را پس از شکست در مذاکرات با شرکت فورد به شرکت فیات بفروشد. میزان سهام شرکت فیات در سال ۱۹۶۹ به %۵۰ و در سال ۱۹۸۸ به %۹۰ افزایش یافت. انزو فراری تا سال ۱۹۷۱ سمت مدیریت عامل شرکت فراری را حفظ نمود ولی همواره و تا پایان عمر از چهره های موثر در تصمیم گیریها باقی ماند. در حال حاضر ترکیب سهام فراری تغییر یافته است بنحوی که %۸۵ سهام آن متعلق به شرکت فیات %۵ آن متعلق به گروه Mudabala و %۱۰ دیگر به پسر انزو فراری یعنی آقای پیرو فراری تعلق دارد. دراین قسمت آورده شده است.
انزو فراری به پاس خدمات شایسته اش و کسب اعتبار برای کشورش به دریافت عالی ترین نشانهای کشور ایتالیا از جمله شوالیه (cavaliere) و فرمانده (commendatore) نایل گشت و علاوه بر آن چندین لقب افتخاری در دیگر کشورها نیز دریافت نمود. صنعت خودرو همواره مدیون تلاشهای افرادی چون فراری، دکتر پورشه، سوپیشرو هوندا، هنری فورد که هر یک با سبکی کاملا متفاوت این صنعت را پیش بردند خواهد بود.
اکثر اتومبیلهای فراری امروزه به رنگ قرمز بفروش می رسند که این امر نه فقط به واسطه زیبائی و جذابیت رنگ قرمز بلکه ریشه در پیشینه شرکت در مسابقات فراری دارد. در دهه ۱۹۲۰ اکثر اتومبیلهای آلفارومئو، مازاراتی و بعدها فراری با رنگ قرمز در مسابقات شرکت می نمودند. زیرا ارگانهای مسئول وقت که بعدها پس از ادغام FIA یا فدراسیون اتومبیلرانی را تشکیل دادند قرمز را بعنوان رنگ کشور ایتالیا تعیین کردند به همین دلیل نیز اتومبیلهای Bugatti (فرانسوی) به رنگ آبی، اتومبیلهای آلمانی مثل BMW وپورشه به رنگ سفید و جگوارهای انگلیسی با رنگ سبز مسابقه ای انگلیسی (Brithish Racing Green) معروف شدند.
امروزه شرکت فراری علاوه بر تولید خودرو جهت مسابقه و جاده به شرکت تجاری بازرگانی تمام عیاری تبدیل شده است که دامنه متنوعی از محصولات را از جمله عینک، خودکار، عطر، البسه دو چرخه های پیشرفته، موبایل و حتی کامپیوترهای لب تاب را به بازار عرضه نموده است. بر طبق آمار منتشر شده توسط فایناشیال تایمز شرکت فراری رتبه اول را در لیست صد شرکت برتر از لحاظ محیط کار در اروپا بخود اختصاص داده است یعنی اینکه می‌توان کارکنان فراری را از لحاظ کاری خوشبخت ترین کارمندان اروپا دانست.

نویسنده : دکتر رضا لواسانی

منبع : carx1