«امید» بدون آینده

پیروزی تیم امید ایران در بازی رده بندی رقابت های آسیایی تا حدودی برخی از مشكلات را كمرنگ تر جلوه داد اما باید با دقت بیشتری این تیم و نتایجش را مورد تحلیل قرار داد. كسب یك مدال برنز به چه قیمتی تمام شد و فوتبال ما، خصوصا باشگاه ها و همچنین رقابت های لیگ برای كسب این مدال تا چه اندازه متضرر شدند و اصلا آیا امكان دست یافتن به این نشان با استفاده از بازیكنانی جوان تر كه آینده تیم المپیك را تضمین می نمودند مقدور نبود؟
شكست تیم امید در نیمه نهایی بازی های آسیایی تحقق پیدا كرد در حالی كه متاسفانه نمایش ضعیف این تیم از همان ابتدا هم نشان می داد كه امید چندانی به دفاع از عنوان قهرمانی بوسان وجود ندارد.
باشگاه های حاضر در لیگ برتر هر كدام با توجه به ترجیح مصالح ملی نسبت به منافع باشگاهی با فدراسیون و كمیته ملی المپیك همكاری كردند تا ۲۲ بازیكن برای حضور در این تورنمنت آماده شوند و در بهترین حالت ممكن یك قهرمانی دیگر در بازی های آسیایی می توانست حاصل همكاری باشگاه ها باشد كه البته در صورت تحقق به نام دیگران ثبت می شد و در این بین باشگاه ها تنها به وظیفه خود عمل كردند، نیازی هم به تقدیر و تشكر نبود!
مسوولان تیم امید حتی بازیكنان مورد نظر خودشان را پیش از آغاز تورنمنت جهت شركت در اردوی برزیل فراخواندند و باشگاه ها باز هم ملزم به تبعیت بودند در حالی كه بازی های لیگ جریان داشت و البته طبیعتا اردوهای تداركاتی مصدومیت برخی از بازیكنان را نیز به همراه داشت. ملی پوشان المپیك در بهترین شرایط فنی راهی اردو می شدند و در بازگشت سوغات سفر همواره مصدومیت هایی بوده كه برای باشگاه ها دردسرساز شده است.
بازیكنان تیم المپیك ایران پس از كش و قوس های فراوان خصوصا ماجرای تعلیق راهی رقابت های دوحه شدند در حالی كه باشگاه ها به بازیكنان خودشان نیاز داشتند اما حتی فدراسیون فوتبال به لغو بازی های لیگ نیز رضایت نداد.
پیكان، پرسپولیس، فولاد، ملوان، سپاهان و پاس بیشترین زیان را در غیبت بازیكنان تاثیرگذار خود دیدند و امتیازاتی در طول همین زمان كوتاه از دست رفت خصوصا پرسپولیس كه در غیاب چهار بازیكن تیم المپیك، شش بازیكن دیگر را هم مقابل فولاد و صباباتری در اختیار نداشت. سرخ پوشان در این دو مسابقه چهار امتیاز كسب كردند اما حقیقتا بدترین بازی خودشان در فصل جاری را ارائه دادند.
ارزش بازیكنی مثل زارع برای ملوان چقدر است؟ كلاه كج تا چه حد در تركیب فولاد و برنامه های مایلی كهن نقش داشت، رودباریان با دیگر دروازه بان های پاس تفاوتی ندارد و آیا پرسپولیس در غیاب شش بازیكن نمی توانست از توانایی های خرسندی، اولادی و رضایی بیشتر استفاده كند؟
غیبت ستاره های موثر در تیم های كم تجربه ای مثل فولاد و ملوان حتی بیش از این احساس می شد و طبیعتا در نتیجه گیری این دو تیم هم تاثیر گذار بود اما باشگاهها در قبال به دست آوردن كدام افتخار بزرگ ملی منافع خودشان را به خطر انداختند و به چه قیمتی ستاره های خودشان را در حساس ترین هفته های نیم فصل اول از دست دادند؟
اگر تیم المپیك با هدف معین و قابل توجهی در این تورنمنت حاضر می شد و جدایی چند ستاره از باشگاهها ضامن حفط منافع ملی بود این مسئله اهمیت زیادی نداشت اما دستاورد حقیقی تیم امید ایران از دوحه چه بود؟
پیش از این فوتبال كشورمان در بازی های آسیایی چه هدفی را دنبال می كرد و آیا قهرمانی در این رقابت ها هدف بزرگ و دور از دسترسی برای كشورهای قدرتمند فوتبال آسیایی محسوب می شود؟
كشورهای قدرتمند آسیا غیر از ایران سال ها است كه با انگیزه ای مشخص و ترسیم اهدافی معین گام به چنین تورنمنت هایی می گذارند. قهرمانی در فوتبال بازی های آسیایی سال ها است كه برای ژاپن، كره جنوبی و عربستان بی اهمیت جلوه می كند و آنها در این تورنمنت به دنبال چیز دیگری هستند. این تیم ها معمولا با شرایط سنی مناسب برای حضور در المپیك جهانی وارد این رقابت ها می شوند و در حقیقت بازی های آسیایی را مسابقاتی تداركاتی برای حضور در مرحله مقدماتی رقابت های فوتبال المپیك جهانی می دانند.
تیم المپیك ژاپن كه در سال ۲۰۰۲ پس از ایران نائب قهرمان رقابت های آسیایی بوسان بود با معدل سنی زیر ۲۰ سال یك سال بعد در رقابت های مقدماتی المپیك حاضر شد اما همین تیم المپیك كشورمان كه با زیان وارد شدن به باشگاهها و پشت سرگذاشتن اردوهای آماده سازی راهی دوحه شد و در نیمه نهایی مقابل میزبان شكست خورد، می تواند در مرحله مقدماتی المپیك ۲۰۰۸ حاضر شود؟
قهرمانی می توانست تنها دستاورد با ارزش فوتبال ایران در دوحه ۲۰۰۶ باشد. حتی اگر این تیم قهرمان می شد اثری از آن باقی نمی ماند و حتی یك سال دیگر شرایط سنی این بازیكنان اجازه نمی داد كه با همین تركیب در مرحله مقدماتی المپیك ۲۰۰۸ حاضر شود. حالا كه قهرمانی هم از دست رفت چه سودی برده ایم و فوتبال ایرانی چگونه می تواند به این حضور افتخار كند؟
سال آینده، مربیان تیم المپیك بازیكنان دیگری را برای حضور در مرحله مقدماتی المپیك ۲۰۰۸ دعوت می كنند و تیم تازه ای شكل می گیرد با كمترین تجربه و هماهنگی. احتمالا فرصت و شرایط انجام بازی های تداركاتی مهمی هم وجود نخواهد داشت و باز هم در هراس از كابوس ناكامی در مرحله مقدماتی المپیك.
باشگاهها كه با مشكلات مالی و بحران های دیگری دست و پنجه نرم می كنند از جهتی باید برنامه ریزی های نامناسب را تحمل كنند، ناداوری های را بپذیرند، بازیكنان آماده خودشان را در حساس ترین بازی ها به خاطر چند تورنمنت دوستانه و یا بازی های آسیایی از دست بدهند و در نهایت كسی پاسخگوی منافع از دست رفته آنها نخواهد بود.
در دیگر كشورهای آسیایی طبیعتا این شرایط را به باشگاهها تحمیل نكرده اند. اگر بهترین بازیكنان زیر ۲۳ سال انتخاب شوند طبیعی است كه باید لیگ تعطیل باشد تا باشگاهها متضرر نشوند اما اگر مثل تیم های قدرتمند آسیا بازیكنان زیر ۲۰ سال انتخاب شوند تعداد بازیكنان انتخابی از لیگ كمتر است و طبیعتا این رقابت ها هم بدون كوچك ترین مشكلی برگزار می شود اما فوتبال ما خارج از این دو حالت با استفاده از ۲۲ بازیكن حاضر در لیگ برتر راهی دوحه شد. باشگاهها از این بابت متضرر شدند و بدون تعدادی از بازیكنان خود در لیگ به میدان رفتند. در هفته سیزدهم هم قطعا همان بازیكنان با نشاط و آماده قبل را در اختیار ندارند.
در هر صورت تشكیل این تیم تاثیری در آینده فوتبال كشور نگذاشت و از دستیابی به مدال طلا هم بازماندیم. برنز به دست آمده هم در جدول مدال ها سرنوشت ساز نبود.
حالا باید از مسوولان تیم امید فدراسیون فوتبال و همچنین برگزار كنندگان رقابت های لیگ برتر پرسید كه این دستاورد كه با بهای پرداخت شده از جیب باشگاه ها به دست آمده برای فوتبال ما ارزشمند توصیف می شود.

محمدجواد پاینده

منبع : روزنامه جوان