پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
محمد طالب آملی مازندرانی
جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقیالدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتشخان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی بهوزن "خسرو و شیرین" بهنام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازیخان ترخان شد و بهستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و بهوسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، طالب را به درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب بهسرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به مرتبه ملکالشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همانجا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش مینوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، بهقلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقیالدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتشخان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی بهوزن "خسرو و شیرین" بهنام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازیخان ترخان شد و بهستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و بهوسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، طالب را به درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب بهسرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به مرتبه ملکالشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همانجا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش مینوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، بهقلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".
منبع : مطالب ارسالی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران روز معلم آمریکا معلمان رهبر انقلاب دولت مجلس شورای اسلامی مجلس دولت سیزدهم حجاب شهید مطهری شورای نگهبان
تهران زلزله هواشناسی معلم شهرداری تهران سیل قوه قضاییه آموزش و پرورش پلیس سلامت سازمان هواشناسی دستگیری
خودرو بانک مرکزی قیمت خودرو قیمت دلار دلار ایران خودرو قیمت طلا سایپا کارگران بازار خودرو تورم قیمت
مسعود اسکویی فضای مجازی تلویزیون سریال سینمای ایران سینما دفاع مقدس موسیقی تئاتر
دانشگاه علوم پزشکی مکزیک
رژیم صهیونیستی غزه فلسطین اسرائیل جنگ غزه چین روسیه نوار غزه حماس عربستان ترکیه اوکراین
استقلال پرسپولیس فوتبال سپاهان تراکتور لیگ برتر ایران رئال مادرید بایرن مونیخ باشگاه استقلال لیگ قهرمانان اروپا لیگ برتر باشگاه پرسپولیس
اینستاگرام همراه اول دبی اپل ناسا وزیر ارتباطات تبلیغات گوگل پهپاد
کبد چرب بیماری قلبی کاهش وزن دیابت داروخانه ویتامین طول عمر بارداری