فرهنگ شهادت تازیانه بیداری بر پیکر خفتگان سرزمین های اسلامی

فرهنگ شهادت به دلیل جامعیت و گستردگی خود در نهضت عاشورا حضوری کامل و همه جانبه دارد و نه در جلوه ای خاص محدود می گردد و نه در عرصه ای تنگ محصور می شود بلکه همچنان که ابعاد و جلوه های گوناگون دارد میادین و عرصه های نقش آفرینی و تحول زایی مختلف پیدا می کند.
حضرت امام حسین (ع ) که خود را موظف می دانست به تبلیغ و ترویج این فرهنگ متعالی بپردازد به تمام ابعاد و جلوه ها و نیز صحنه ها و عرصه های ظهور و تجلی آن توجه دقیق و نظر عمیق می گسترد و سعی وافر داشت تا این مسئولیت و وظیفه الهی را به طور جامع و کامل به مرحله عمل درآورد.
یکی از صحنه هایی که امام (ع ) خویشتن را موظف به مطرح کردن فرهنگ شهادت می دانست لحظات مواجهه و گفتگو با نیروهای دشمن بود.
حضرت امام حسین (ع ) در یکی از مواجهاتی که با سپاه حربن یزید ریاحی داشت در حالی که میان دو لشگر به شمشیر خویش تکیه داده بود برای آنان خطبه ای خواند که در بخشی از آن اینگونه به فرهنگ شهادت و ضرورت گرایش عملی به آن اشاره و تصریح می نماید :
« بر امت اسلامی ناگواری هایی فرود آمد که خود شاهد آن هستید. همانا دنیا دگرگون شد و پشت کرد و نیکی و معروف و خوبی های آن رخ برتافت و زود گذشت و چیزی از آن جز قطره ای باقیمانده در ظرف آب نماند.
آیا نمی نگرید که به « حق » عمل نمی شود و نمی بینید که از « باطل » اجتناب و پرهیز نمی شود
در چنین شرایطی شایسته است که مومن آرزوی مرگ و لقای پروردگار خویش را در دل بپرورد و چنین آرزویی ممدوح و حق است .
همانا من مرگ در راه خدا را سعادت می دانم و زندگی با ستمگران را جز رنج و نابودی نمی نگرم . » (۱ )
۱) اولین موضوع در سخنان حضرت اباعبدالله الحسین (ع ) فرود تلخی ها و ناگواری ها در امت اسلامی است که در اثر آن سرنوشت مسلمین در معرض خطر قرار گرفته و آفات و آسیب های ناشی از آن هویت دینی و زلالی دیانت و مسلمانی را به شدت تهدید می نماید.
امام حسین (ع ) « منکر » را ـ که هر عمل شنیع و هر نوع ظلم و فساد و تباهی و انحراف و گمراهی می باشد در حال نشر و ترویج می بیند و « معروف » را که هر رفتار ممدوح و پسندیده و عمل صالح و نیک و مفید و سازنده است ـ مطرود مشاهده می نماید و از این وضعیت ناگوار منقلب و محزون است و احساس مسئولیت می کند. کاهش و نقصان نیکی ها و عملکردهای سالم و خالص و ارزش های والای اخلاقی و رفتاری به گونه ای است که امام (ع ) باقیمانده آنها را به قطره ای ناچیز در ظرفی آب تشبیه می سازد و به این ترتیب افق آینده امت اسلامی را بسیار سیاه و تاریک و وحشتناک مشاهده می نماید.
حضرت امام حسین (ع ) خطاب به سپاه حر که برای مبارزه و مقابله با حرکت پرشور و الهی او بسیج و گسیل شده اند اعلام می نماید که شما خود این وضعیت تلخ و ناگوار امت اسلامی را مشاهده می کنید. به این ترتیب امام (ع ) واقعیت های رنجزایی را که منجر به ترک معروف و نیکی ها و ترویج منکر و زشتی ها گردیده به گونه ای آشکار و نمایان می داند که هیچ گونه انکار را از جانب سپاه حر غیرقابل پذیرش اعلام می نماید و پیشاپیش هرگونه تغافل و اظهار بی خبری و ناآگاهی را از جانب آنها نفی می کند.
امام حسین (ع ) خود را موظف به قیام برای تغییر وضعیت ناگوار امت اسلامی با تحقق قانون بزرگ « امربه معروف و نهی ازمنکر » می داند و از همین روست که از ابتدای حرکت و نهضت مقدس خویش به این وظیفه الهی تصریح می نماید . (۲ )
۲) دومین موضوع در خطبه امام حسین (ع ) این است که سپاهیان حر را به طور مستقیم و با صراحت مخاطب قرار می دهد و به صورت استفهام آنان را به پاسخ به این پرسش بزرگ و تاریخی دعوت می کند : « آیا نمی بینید که به « حق » عمل نمی شود و از « باطل » پرهیز نمی کنند »
در نگاه ژرف امام حسین (ع ) عمل نکردن به « حق » یعنی امتناع و خودداری از عمل دقیق و خالص و فراگیر به تمام احکام و قوانین و تعالیم و ارزش های اسلامی در همه ابعاد اعتقادی عبادی اخلاقی تربیتی اجتماعی اقتصادی سیاسی و حکومتی .
با این وصف در نظام اموی حاکم بر جامعه تمامیت اسلام ترک و رها گردیده و آنچه با نام دین به منصه ظهور رسیده است ظاهر و شکلی از دین دارد و در باطن و محتوا از حقیقت دین تهی می باشد.
همچنین در نگاه عمیق امام (ع ) « باطل » که از آن هیچ اجتناب و پرهیزی صورت نمی گیرد شامل همه انحراف های اعتقادی و فکری و انحطاط های عملی در ابعاد و جلوه های گوناگون می باشد. تحریف ها بدعت ها برداشت های سطحی جهل ها جمودها تصلب ها نفاق ها نیرنگ ها فسادها و تباهی ها همه « باطل » و رشد و نشر آن عامل انحراف و انحطاط امت اسلامی و دگرگون شدن حقیقت دین گردیده است .
۳) سومین موضوع در سخنان امام (ع ) این است که پس از مخاطب ساختن سپاهیان حر و نمایاندن وضعیت جامعه و ترک و رها شدن « حق » و اصرار و پافشاری بر هر عمل « باطل » آرزوی مرگ را برای هر مسلمان و اهل ایمانی ضروری و لازم می داند.
این بخش از کلام امام (ع ) دو پیام مهم را به سپاه دشمن منتقل می سازد. پیام اول این است که شرایط به گونه ای سخت تلخ وحشتناک غیرقابل تحمل و فرساینده و آزاردهنده جان و روح می باشد که هر مسلمانی را به آرزومندی برای ترک دنیا و مشاهده نکردن این وضعیت و شرایط ناگوار ترغیب می نماید و چنین آرزویی بسیار صحیح و شایسته می باشد.
پیام دوم این است که امام (ع ) سپاهیان حر را به پذیرش « شهادت » برای ایجاد تغییر و دگرگونی در امت اسلامی دعوت می نماید به این ترتیب و با این ندا که شما اگر به درستی اهل ایمان هستید و مسلمانی شما خالص و واقعی می باشد و نمازی که به جماعت و به همراه فرمانده خویش « حربن یزید ریاحی » به امامت من برگزار کردید از سر صدق و خلوص و ایمان و بینش و شناخت است بیائید با من همراهی و همیاری کنید و با پذیرش مرگ سرخ راه احیای حق و نابودی باطل را صاف و هموار سازید.
۴) چهارمین موضوع در سخنان امام حسین (ع ) اعلام اشتیاق فراوان خود نسبت به « شهادت » است و نمایاندن رضایت و خرسندی خویش از راه سرخی که برای پیروزی حق بر باطل انتخاب نموده است .
امام (ع ) اگرچه به طور مکرر شهادت را آرزوی بزرگ خویش اعلام نموده بود لکن در سخنان خویش خطاب به سپاهیان حر دیگر بار به این اشتیاق تصریح می کند :
انی لا اری الموت الا سعاده و الحیاه مع الظالمین الابرما »
« من مرگ سرخ را جز سعادت و زندگی با ستمگران را جز رنج و نابودی نمی دانم » .
اعلان شیفتگی نسبت به « شهادت » و آن هم خطاب به دشمنانی که خود را مسلمان می دانند و پیشتر برای امام (ع ) نامه نگاشته اند و او را به کوفه دعوت کرده اند تازیانه بیداری بر جان و روح خفته آنها برای پیروی از « فرهنگ شهادت » نیل به آزادگی خروج از تبعیت ظالمان و اطاعت از « پیشوای شهادت » به منظور ایجاد دگرگونی در امت اسلامی و جداسازی « حق » و « باطل » با پذیرش مرگ سرخ عزتمند می باشد.
امروز این تازیانه بیداری توسط فرهنگ رهایی بخش شهادت بر ملل مسلمان خفته در آغوش ظلم و ستم ناشی از سیطره حکومت های دست نشانده استعمار خارجی در سرزمین های اسلامی فرود می آید و آنان را به تحول و تحرک برای نجات امت اسلامی از تعدی و تباهی و انحراف و انحطاط ناشی از تاخت و تاز « اسلام آمریکائی » که چهره جدید « اسلام اموی » می باشد فرا می خواند.
آیا خفتگان سرزمین های اسلامی بیدار نمی شوند و درس آزادی و رهایی از رفتار حماسه ساز عاشورا نمی گیرند و به باروری بذرهای همتی که افکار متعالی امام حسین (ع ) در جهان افشانده است نمی پردازند
آیا نمی خواهند « حق » و « باطل » را از هم جدا سازند و مرگ با عزت را بر زندگی همراه با ذلت رجحان و برتری دهند و راه اتحاد و اقتدار جهان اسلام را صاف و هموار نمایند
درس آزادی به دنیا داد رفتار حسین
بذر همت در جهان افشاند افکار حسین
جان خود را در ره صدق و صفا از دست داد
زین سبب تا حشر باشد گرم بازار حسین
با قیام خویش بر اهل جهان معلوم کرد
تابع اهل ستم گشتن بود عار حسین
حق و باطل را به خون خویش کرد از هم جدا
آری آری تا ابد برجاست آثار حسین
« مرگ با عزت » ز « عیش در مذلت » بهتر است
نغمه ای می باشد از لعل درر بار حسین
جان و مال و یاورانش شد فدای راه حق
رادمردان را بود سرمشق رفتار حسین (۳ )

پاورقی :
۱ ـ فرهنگ سخنان امام حسین (ع ) به کوشش محمد دشتی انتشارات مشهور ص ۴۳۹
۲ ـ همان منبع ص ۵۷۰
۳ ـ فضل الله صلواتی گلواژه ج ۱ ص ۹۵
امام حسین (ع ) « منکر » را در حال نشر و ترویج می بیند و « معروف » را مطرود مشاهده می نماید و کاهش و نقصان نیکی ها و عملکردهای سالم و خالص و ارزش های والای اخلاقی و رفتاری به گونه ای است که باقیمانده آنها را به قطره ای ناچیز در ظرفی آب تشبیه می سازد و به این ترتیب افق آینده امت اسلامی را بسیار سیاه و تاریک و وحشتناک مشاهده می نماید
امروز تازیانه بیداری توسط فرهنگ رهایی بخش شهادت بر ملل مسلمان خفته در آغوش ظلم و ستم ناشی از سیطره حکومت های دست نشانده استعمار خارجی در سرزمین های اسلامی فرود می آید و آنان را به تحول و تحرک برای نجات امت اسلامی از تعدی و تباهی و انحراف و انحطاط ناشی از تاخت و تاز « اسلام آمریکایی » که چهره جدید « اسلام اموی » می باشد فرامی خواند

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی