پارتی بازی در حفاظت

گونه هایی كه هم اكنون در كتاب داده های سرخ IUCN چه در سطح بین المللی و چه در ایالات متحده تهیه شده یا در خطر انقراض فهرست شده اند، در میان تاكسون های مختلف به شكلی نابرابر توزیع شده اند. چنان كه اعداد و ارقام نشان می دهند به نظر می رسد گرایشی به سوی پستانداران و پرندگان وجود داشته باشد و بزرگترین ناتوانی ما در فهرست كردن مربوط به بی مهرگان و در مقیاس بین المللی مربوط به گیاهان است. گونه های فهرست شده از برخی جهات نشان دهنده شیفتگی انسان به گونه های پستاندار است كه خویشاوندی شان با ما از همه نزدیك تر است.
علاوه بر این تعداد نسبی زیست شناسانی كه برای كار روی تاكسون های مختلف آموزش دیده اند نیز نشانگر همین واقعیت است. از سوی دیگر از جمله عوامل احتمالی این عدم توازن یكی هم آن است كه مقامات مسئول به عمد گونه هایی با نیازهای زیستگاهی وسیع را فهرست می كنند تا بتوانند به عنوان گونه های «چتر» در حفاظت از اكوسیستم های ویژه موثر واقع شوند.توزیع تاكسونومیك گونه های فهرست شده، درك انسان از «ارزش » گونه های مختلف را به خوبی نشان می دهد.
این فهرست همواره به سوی پروانگان و مهره داران زیبا گرایش داشته و از بی مهرگانی كه كسر بزرگ تر تنوع زیستی در هر منطقه ای را می سازند غافل بوده است. استفن كلرت S.Kellert از دانشگاه ییل با بررسی نمونه بزرگی از شهروندانی كه به طور تصادفی انتخاب شده بودند ابعاد جالبی از این مسئله را روشن ساخت. كلرت از آنها پرسید از میان فهرستی از گونه های در خطر انقراض حتی اگر نتیجه آن هزینه بیشتر برای یك طرح توسعه انرژی باشد، كدام ها را انتخاب می كنند.بیشتر مردم حاضر بودند به خاطر گونه هایی همچون عقاب سرسفید، شیركوهی، ماهی آزاد آگاسی، كروكودیل آمریكایی و پروانه خال نقره ای از خودگذشتگی نشان دهند. اما حاضر نبودند به خاطر مار نیلی شرقی، عنكبوت غار یا گیاهی همچون گل شپش باتلاقی فداكاری كنند. با این حال همین بی مهرگان و گیاهان حقیر و به ظاهر بی ارزش برای فرآیندهای اكوسیستمی نظیر چرخه مواد غذایی ، گرده افشانی، كنترل آفات و انتشار بذر اهمیتی حیاتی دارند و قطعا بیشتر گونه های گیاهان به عنوان منبع غذا محل اتكای جانداری هستند.

منبع : روزنامه شرق