نگرانی‌های رئیس جمهور فرانسه

این روزها انتخاب موضوع برای روزنامه کار نه چندان آسانی است. از یک سو دهه‌فجر فرارسیده که هر قدر هم که درباره ایام پرشکوه آن بنویسیم باز جای پرداختن به خاطرات باقی می‌ماند و از دیگر سو آنچه در کشورهای بزرگ و کوچک جهان رخ می‌دهد به گونه‌ای ‌است که نمی‌توان به بهانه فرارسیدن ایام مبارک دهه‌فجر از آنها غفلت کرد و تنوع این حوادث خارجی هم به گونه‌ای است که حتی انسان در اولویت‌بندی آنها هم دچار مشکل می‌شود.‌
برای مثال درحالی که ولادیمیر پوتین در اجلاس داووس در پاسخ به غربی‌ها که می‌خواهند برای توسعه روسیه فعالیت کنند می‌گوید که روسیه به کمک آنها نیازی ندارد و بهتر است که آنها به مشکلات بازنشستگان خودشان بپردازند تظاهرات ضدپوتین در مسکو برگزار می‌شود که مخالفان نخست‌وزیر روسیه خواهان استعفای او می‌شوند. البته حجم تظاهرات گسترده نیست با این حال درگیری با پلیس شدید است و شدت عمل نیروهای امنیتی روسیه هم از وسعت زیادی برخوردار است.
یا اینکه آدم با کمال تعجب کارگران انگلیسی را در صفحات تلویزیون می‌بیند که پلاکاردهای <کار انگلیسی برای کارگران انگلیسی> را حمل می‌کنند و خواهان عدم به کارگیری سیصد کارگر پرتغالی و ایتالیایی در یک پالاشگاه شرکت فرانسوی توتال در انگلیس شده‌اند و انگلیسی‌ها به گونه‌ای شعار می‌دهند که انگار نه اتحادیه اروپایی هست و نه آزادی کار برای اروپاییان در این اتحادیه.
یا اینکه در اجلاس داووس حرکت نخست‌وزیر ترکیه و کلماتی که او در پاسخ به رئیس جمهور رژیم‌صهیونیستی بیان می‌کند شگفتی غربیان و صهیونیست‌ها را برمی‌انگیزد و از او در بازگشتش به ترکیه مانند یک قهرمان ملی استقبال می‌شود و حرکت او تحسین جهان اسلام را برمی‌انگیزد.
و بالاخره وقتی انسان می‌شنود که روز پنج شنبه گذشته ۵/۲ میلیون نفر فرانسوی در شهرهای بزرگ و کوچک این کشور تظاهرات می‌کنند و خواهان تغییر برنامه‌های اصلاحات اقتصادی آقای نیکولاسرکوزی می‌شوند آدم تعجب می‌کند که بالاخره کار این کشور بزرگ اروپا به کجا می‌ انجامد.
حالا وقتی این موضوعات را در کنار بحران عظیم مالی جهانی قرار می‌دهیم و وعده‌های جناب باراک اوباما، هر چند مشکل است که به کدامین موضوع پرداخته شود با توجه به اینکه مدتی است در این ستون به حوادث فرانسه کم توجه شده شاید لازم باشد که امروز قدری به فرانسه و رئیس جمهور پرتحرک و پرصدای آن بپردازیم.‌
آقای سرکوزی قرار است پنج‌شنبه این هفته در تلویزیون ظاهر شود و با مردم فرانسه سخن بگوید و باز پس از راهپیمایی‌های بزرگ پنج‌شنبه گذشته او گفته است که نگرانی‌های مردم فرانسه را درک می‌کند و در ماه فوریه با نمایندگان اتحادیه‌های بزرگ کارگری فرانسه دیدن خواهد کرد و وزیر کار او گفته است <در اطاق من به روی همه باز است.>
آقای سرکوزی هم نگرانی داخلی دارد و هم اشتغال ذهنی خارجی. او ضمن اینکه در داخل با فشارهای سندیکاها دست و پنجه نرم می‌کند در خارج نیز از آنجا که کشورش یکی از بنیان‌گذاران اتحادیه اروپاست دلواپس مشکلات منطقه یورو و حوزه شنگن است. اشتغال ذهنی داخلی او به مشکلات کارگری، افت صادرات، بالا رفتن بدهی‌های دولت وکسر بودجه آن و افزایش شمار بیکاران مربوط می‌شود و مزید براین نگرانی‌ها طوفان سهمگین یک هفته پیش هم به نگرانی‌های او اضافه شده و با اینکه بنا به نظرسنجی‌ها ۷۵ درصد مردم فرانسه از رسیدگی دولت به امور طوفان‌زدگان راضی‌اند هنوز هزاران خانواده فرانسوی نه برق دارند نه آب آشامیدنی معمولی.
در سیاست خارجی آقای سرکوزی باور دارد که جانشین وی در ریاست دوره‌ای اتحادیه تحرک لازم را ندارد و رئیس کمیسیون اروپا آقای خوزه مانوئس برازو نیز برای اینکه در دور دوم به ریاست انتخاب شود حالت تسامح با کشورهای عضو را پیش گرفته است. او هم چنین به <ژان کلودتریشه> فرانسوی که رئیس بانک مرکزی اروپاست با این دید نگاه می‌کند که برنامه‌های او مبهم است.
بعد از مکالمه تلفنی آقای سرکوزی با رئیس جمهور آمریکا که هفته گذشته صورت گرفت وی بیشتر نگران شده و به قرار اطلاع در فردای این گفتگو یعنی ۲۷ ژانویه گفته است که <بحران مالی آمریکا در ابتدای راه است نه در انتهای راه> و به عبارت شیرین فارسی خودمان این هنوز از نتایج سحر است.
با لحاظ این بحران و ضعف کشورهایی نظیر بلغارستان، یونان، پرتغال، اسپانیا و ایسلند نظر آقای سرکوزی برخلاف عقیده خانم مرکل این است که باید به این کشورها کمک شود که حوزه یورو با وضعیت لرزانی مواجه نشود زیرا اگر آنها نتوانند از بانک مرکزی اروپا وام بگیرند مجبورند به طرف صندوق بین‌المللی پول بروند که این اقبال به صندوق به عقیده جناب سرکوزی ایجاد بحران جدید در حوزه یورو می‌کند. و برای همین نگرانی‌هاست که وی تلاش می‌کند پیش از اجلاس شورای اروپا در روزهای ۱۹ و ۲۰ ماه مارس آینده سران اتحادیه اروپا را گرد آورد و یک اقدام عملی جمعی برای حفظ اقتدار حوزه یورو به عمل آورد.
این خواست‌ آقای سرکوزی شاید تصور این باشد که اتحادیه در اجلاس ‌‌۲۰‌G که قرار است در هفتم ماه جاری میلادی در لندن تشکیل شود و باراک اوباما نیز قاعدتا باید در آن شرکت کند با آمادگی بیشتری حضور یابد.
البته اگر انگلیس را که فعلا در لاک خود فرو رفته و به یافتن راه‌حل انگلیسی برای مشکلات می‌پردازد کنار بگذاریم خانم آنگلا مرکل صدراعظم آلمان علی‌رغم رابطه خوب و دیدارهای متعددی که با جناب سرکوزی دارد خیلی علاقه‌مند نیست که رئیس جمهور فرانسه میدان‌دار اصلی اروپا شود و ترجیح می‌دهد که اجلاس سران اروپا طبق تاریخی که تعیین شده در ۲۲ فوریه در برلین صورت گیرد.
یک مشکل دیگر آقای سرکوزی هم این است که هرچند بازارهای مالی پس از بانک‌ها حالا دارند دولت‌ها را هدف قرار می‌دهند ماده شماره ۱۰۱ پیمان ماستریخت این اجازه را نمی‌دهد که بانک مرکزی اروپا به کمک دولت‌ها بپردازد و نظر دولت آلمان هم همین است که نباید به کشورهای حوزه مدیترانه یعنی اسپانیا، پرتغال، ایتالیا و یونان به گونه‌ای کمک شود که آنها خودشان نخواهند اوضاع مالیشان را جمع و جور کنند.
آقای سرکوزی به گونه‌ای ماهرانه عمل کرده است که مشکلات داخلی فرانسه را به مشکلات جهانی و حوزه‌یورو و اتحادیه اروپا پیوند زده است و به بیان دیگر راه‌حل مشکلات داخلی فرانسه را در روابط و مسائل جهانی می‌بیند و گرفتاریهای داخلی وی را از پرداختن به مسائل جهانی و قاره‌ای اروپا دور نگاه نداشته است. البته آقای سرکوزی ضمن اینکه جوان و پرتحرک و قدری جاه‌طلب نیز هست سنت حضور پررنگ فرانسه در اروپا و جهان را به شیوه جدید خودش ادامه می‌دهد. و شاید گرفتاری بیش از حد لندن نیز این فرصت را به پاریس داده باشد که به قول فرانسویها وی <تک‌سواری> کند.
سوسیالیست‌های رقیب دولت سرکوزی هفته پیش نخست‌وزیر او را به مجلس ملی فرانسه کشاندند و او و دولتش را استیضاح کردند و در تظاهرات پررنگ پنج‌شنبه گذشته نیز برای اولین بار بخش خصوصی و بانک‌ها در کنار آموزش و پرورش، کارخانه‌های اتومبیل‌سازی، شرکت‌های بزرگ حمل‌ونقل زمینی و هوایی فرانسه شرکت کردند زیرا مردم فرانسه همانند بقیه اروپایی‌ها و غربی‌ها نگران آینده‌اند و با اینکه در مورد بحران جهانی می‌خوانند و می‌شنوند و این بحران را جهانی می‌دانند شخص آقای سرکوزی و دولت او را مسئول وضع موجود می‌دانند. اتحادیه‌های کارگری و کارمندی خواهان پایان دادن به اخراج‌ها، توقف کاستن از مواهب اجتماعی و نیز اضافه کردن دست مزدها و حقوقها می‌باشند و آقای سرکوزی و دولت او علی‌رغم تلاش چشمگیری که کرده‌اند و در مقایسه با آمریکا و انگلیس ضربه‌پذیری اقتصادی مالی - فرانسه را کم‌تر کرده‌اند می‌بایست در مقابل امواج بزرگ‌ انسانی که چه بسا درآینده پرجمعیت‌تر از پنج‌شنبه گذشته برای مطالبات اجتماعی خود به خیابانها بیایند خویش را آماده کنند. بالاخره این پیش‌بینی در اجلاس داووس که بحران مالی جهانی ممکن است به بحرانهای اجتماعی تبدیل شود تنها متوجه چین و روسیه و ونزوئلا نمی‌گردد و فرانسه نیز که یکی از ارکان سرمایه‌داری مغرب زمین است از هم‌اکنون گرفتار مطالبات ملی اجتماعی مردم خود شده این مطالبات دولت آقای سرکوزی را هدف قرار داده است.

دکتر شهیدی مودب

منبع : روزنامه اطلاعات