کم شنوایی در نوزادان

كشف كم شنوایی در بدو تولد یا در ماههای اولیه تولد از ارزش خاصی برخوردار است، به طوری كه ارائه درمان و توانبخشی شنوایی را درآن سنین حساس، كه رشد عملكرد شنوایی و گفتار صورت می گیرد، امكان پذیر می سازد.
● روش های تشخیص كم شنوایی:
روش های مختلفی برای تعیین میزان شنوایی نوزادان در دسترس است. به عبارت بهتر، این روش ها استفاده از امكانات مختلفی است كه به افراد جامعه در مورد علایم هشداردهنده كم شنوایی آموزش می دهد.
یك راه شناسایی به موقع اطفال مبتلا به ضایعات شنوایی، تعیین وجود یا عدم وجود شاخص های متعدد همراه با كم شنوایی است.
فهرست عوامل خطر ساز كم شنوایی در نوزادان از بدو تولد تا ۲۸ روزگی براساس، اساسنامه كمیته مشترك شنوایی اطفال در ۱۹۹۴ به این ترتیب می باشند:
۱ـ تاریخچه خانوادگی كم شنوایی حسی عصبی ارثی در كودكی.
۲ـ عفونت های دوران بارداری مثل سرخجه، ساتیومگالو و ویروس، هرپس ویروس و توكسوپلاسموز.
۳ـ ناهنجاری های صورت و مغز (ناهنجاری های كانال و لاله گوش).
۴ـ وزن نوزاد كمتر از ۱۵۰۰ گرم.
۵ـ بالا رفتن بیلی روبین خون.
۶ـ مصرف داروهای دارای اثر سمی بر اعصاب شنوایی.
۷ـ مننژیت باكتریایی.
۸ـ نمره آپگارپائین.
۹ـ تهویه مصنوعی بیشتر از پنج روز.
۱۰ـ علایمی كه با سندرم هایی همراهند كه موجب اختلالات شنوایی می شوند. عوامل خطرناك كم شنوایی نوزادان ۲۹ روزه تا ۲ ساله نیز به این ترتیب است:
۱ـ نگرانی والدین یا پرستار در مورد شنوایی، گفتار و یا تأخیر رشد.
۲ـ ضربهٌ سر همراه با شكستگی جمجمه یا از دست دادن هوشیاری.
۳ـ مننژیت باكتریایی.
۴ـ داروهای دارای اثر سمی بر اعصاب شنوایی.
۵ـ علایم خاصی كه با سندرم هایی همراهند كه موجب ضایعات شنوایی می شوند.
۶ـ اوتیت یا عفونت گوش میانی مزمن با ترشحی كه ۳ ماه یا بیشتر طول بكشد.

منبع : ادیولوژی