صدر اعظمی از شرق

نخستین صدراعظم زن آلمان در كمتر از یك سال كه از دوران صدارتش می گذرد با واقعیت های سیاسی كنونی آلمان همچنان دست به گریبان است.
آنگلا مركل كه از سال ۱۹۹۰ شهروند آلمان متحد محسوب می شود تمام دوران زندگی خود را در شرق آلمان سپری كرد و پس از فروپاشی نظام آلمان شرقی و برچیدن دیوار برلین از سوی هلموت كهل، صدراعظم وقت آلمان به كابینه فرا خوانده شد.
این دختر یك كشیش پروتستان سریع تر از آنچه به نظر می آمد مدارج ترقی در حزب دموكرات مسیحی را پیمود و توانست افراد سرشناس این حزب را یكی پس از دیگری از رده اول نامزدی برای پست صدارت اعظمی عقب براند.
حزب سوسیال مسیحی دختر خوانده دموكرات مسیحی ها كه در ایالت باواریا در طول سالهای پس از جنگ دوم جهانی اكثریت آرا را به خود اختصاص داده است با رهبری ادموند اشتویبر مهمترین رقیب پست صدارت آنگلا مركل بود.
اشتویبر كه ادعا می كرد حزب سوسیال مسیحی اكنون پس از پنجاه سال باید پست صدراعظمی را تصاحب كند به علت مخالفت های علنی و مخفی نخست وزیران ایالت هایی كه از سوی دموكرات مسیحی ها اداره می شدند نتوانست در كنگره های متعدد حزبی اكثریت قابل ملاحظه ای را به دست آورد و به ناچار در آخرین كنگره حزب های دموكرات مسیحی و سوسیال مسیحی با نامزدی آنگلا مركل به عنوان رقیب انتخاباتی صدراعظم وقت گرهارد شرودر موافقت كرد.
نظرسنجی ها در زمستان سال پیش از انتخابات نشان می داد كه دو حزب دموكرات مسیحی و سوسیال مسیحی شانس زیادی برای شكست حزب سوسیال دموكرات حاكم دارند و همین موضوع در كنگره حزب باعث رقابت تنگاتنگ نخست وزیران دموكرات مسیحی شد كه اعتقاد داشتند به رغم پیشی گرفتن حزب دموكرات مسیحی در نظر سنجی ها از سوسیال دموكرات ها، شخصیت محبوب گرهارد شرودر ممكن است در آخر مرحله باعث تغییر آرای مردم به نفع سوسیال دموكرات ها شود و از این رو بهتر است شخصیتی در برابر گرهارد شرودر وارد مبارزه های انتخاباتی شود كه در یكی از ایالت های آلمان نیز به عنوان نخست وزیر محبوبیت كسب كرده باشد.
رقابت بین این نخست وزیران در نهایت به نفع آنگلا مركل تمام شد و او مرحله نخست را با موفقیت پشت سر گذاشت.

منبع : روزنامه همشهری