وسوسه‌های تمام نشدنی یک بازیگر صاحب نام

اگر در سال‌های پایانی دهه شصت و اوایل دهه هفتاد نام افرادی چون اکبر عبدی و خسرو شکیبایی زیاد شنیده می‌شد و اگر در حال حاضر سینما در اختیار بازیگران محبوبی مثل محمدرضا فروتن و هدیه تهرانی است، به جرات می توان گفت که هیچ بازیگری در سال‌های پس از انقلاب موفقیت‌هایش به اندازه پرویز پرستویی تداوم نیافت؛ کسی که هیچ نشانه جوان‌پسندی در سیمایش دیده نمی‌شود و اندام ورزیده چهره‌های محبوب را ندارد و خیلی دیر به سینما پا گذاشت؛ اما همه از او با احترام یاد می‌کنند. چهره تکیده او همراه با وسوسه های تمام نشدنی‌اش در بررسی نقش‌هایی که پیشنهاد می‌شود از او بازیگری پرتوان ساخته که بی‌شک یکی از 5 چهره ماندگار بازیگری در تاریخ سینمای ایران است. خیلی از همراهانش می‌گویند که قبل از فیلمبرداری، وسواس و تشویش یک بازیگر تازه‌کار را دارد؛ مدام با دیالوگ‌ها کلنجار می رود و خیلی کم اتفاق افتاده که از بازی در فیلمی پشیمان شود. وقتی در جلسه مطبوعاتی فیلم «موج مرده» ابراهیم حاتمی‌کیا با ناراحتی و اندوه از سرنوشت فیلمش صحبت می‌کرد ناگهان پرستویی به روی سن رفت و با اظهاراتی تند و تیز از حاتمی‌کیا به عنوان فیلمسازی متعهد و دوستی وفادار یاد کرد. پرستویی آنقدر نقش خوب بازی کرده که نمی‌توان به نمونه خاصی اشاره کرد. بی‌گمان ماندگارترین تجربه‌های او با ابراهیم حاتمی‌کیا بوده. فیلم «آژانس شیشه‌ای» اوج تسلط پرستویی است و «روبان قرمز» نشانگر خلاقیت عجیب او در ایفای نقشی دشوار. با این حال پرستویی فقط نقش‌های جدی بازی نمی‌کند. یکی از پرفروش‌ترین کمدی‌های پس از انقلاب فیلمی است با نام «مرد عوضی» که حتما به خاطر دارید شوخی‌های پرستویی چقدر خنده‌دار و بامزه است. سپس در فیلم «مومیایی3» هم با محمدرضا هنرمند همکاری کرد؛ اما نقشی که در «مارمولک» بازی کرد چیز دیگری بود. خیلی از کارشناسان سینما این ایده را مطرح کردند که هیچ بازیگری جز پرستویی نمی‌توانست چنین قدرتمند به ایفای این نقش بپردازد. شاید فیلمی مثل «دوئل» عرصه تاخت و تاز جوانانی مثل پژمان بازغی و کامبیز دیرباز باشد. شاید چهره‌های محبوبی مثل هدیه تهرانی یا پریوش نظریه در این فیلم به چشم بیایند و شاید بازگشت سعید راد پس از 20 سال در این فیلم خبرساز و بحث‌انگیز باشد؛ اما حقیقتا چهره پرستویی در «دوئل» فراموش شدنی نیست. انگار که حتی از الگوی واقعی‌اش هم موثرتر و دوست داشتنی‌تر است. او نقشی را ایفا می‌کند با خصوصیات پیچیده. صبوری و تکید‌گی او حالا حالاها از یاد تماشاگر نمی رود. او که نقش معاون شهید جهان‌آرا را بازی می‌کند با ایثارگری‌ها و فداکاری‌هایش بیش از هر چیز خاطره آن شهید والامقام را زنده می‌کند. پرویز پرستویی یک پدیده است، یک استثناء. کسی که بعد از این همه جایزه و تحسین، هنوز موقع بازی کردن وسوسه تعهد به تماشاگر رهایش نمی‌کند. جایگاهی که او در سینمای ایران دارد، آرزوی هر بازیگری است و روشن است که چنین جایگاهی براحتی به دست نمی‌آید.

منبع : United Press International