انتخاب یک زاویه درست‌ در عکاسی

وقتی برای اولین بار یك دوربین حرفه‌ای را در دست می‌گیرید، اولین چیزی كه به ذهنتان می‌رسد این است كه عكاسان حرفه‌ای چه كار می‌كنند. ممكن است بارها سعی كرده باشید عكس‌هایی همانند آن‌ها بگیرید، اما احتمالا هیچ‌وقت عكس‌هایتان شبیه آن‌ها نشده است. بحث بر سر عكس‌های منظره و طبیعت بی‌جان نیست.
این روز‌ها دوربین‌های دیجیتال پیشرفته، عكاسی طبیعت را به یك سرگرمی همگانی بدل كرده‌اند. اما عكس‌های پرتره چطور؟ عكاسان هنوز هم مهارت‌های خود را در این زمینه به پیشرفت فناوری نباخته‌اند.
هنوز هم انتخاب یك زاویه مناسب، مهم‌ترین بخش انتخاب كادر است. مطمئناً تنها داشتن یك اتومبیل پورشه شما را به یك راننده فرمول یك تبدیل نمی‌كند. رانندگان حرفه‌ای می‌دانند كه دقیقاً كجا باید بپیچند.
عكاسان حرفه‌ای هم می‌دانند از كدام زاویه سوژه خود را شكار كنند! بیشتر عكس‌های پرتره طوری گرفته می‌شوند كه دوربین دقیقاً هم سطح چشم‌ها قرار دارد. این كار هیچ دلیل و قانون خاصی ندارد و احتمالا به نوعی عادت قدیمی باز‌‌می‌گردد. زیرا با تنظیم دوربین در این سطح، تمامی سر و صورت سوژه در تصویر گنجانده می‌شده است. تقریباً شبیه همان چیزی كه نقاشان در تابلوهای رئالیستی بدان عمل می‌كردند.
از آنجا كه اغلب دوربین‌های دیجیتال به كاربر امكان می‌دهند در هنگام عكسبرداری از LCD آن استفاده نمایید، دیگر می‌توانید هنگام عكسبرداری دوربین را از صورت خود دور نمایید و آن را در زاویه‌هایی غیر معمول‌تر نگاه دارید.
سعی كنید با كج و راست كردن زاویه افقی دوربین، زاویه‌های بهتری را برای عكسبرداری پیدا كنید. یا مثلا دوربین را بالای سر یا جلوی سینه‌ خود نگاه دارید. دور شدن از سوژه در هر حالت می‌تواند شدت تغییر زاویه را ملایم‌تر كند. فرقی نمی‌كند؛ مهم این است كه هم سطح صورت نباشد. یكی از بهترین زاویه‌های عكسبرداری پرتره از كودكان این است كه روی زمین دراز بكشید و دوربین را كمی پایین‌تر از صورت او نگاه دارید.
ـ نكته منظره‌ای:
یكی از زیباترین زوایای عكسبرداری از كوه‌ها هنگامی به وجود می‌آید كه به پشت، روی زمین بخوابید و دوربین را رو به آسمان بگیرید.
‌دوربین را هم‌سطح كمرتان نگاه دارید و در حالی كه راه می‌روید، عكس بگیرید. احتمالاً برخی از عكس‌هایتان محو خواهند بود، اما برخی دیگر از آن‌ها بسیار زیبا می‌شوند. این كار به‌ویژه در زمان عكسبرداری از مكان‌های مربوط به گردشگری و در نور روز بسیار كاربرد دارد. بهتر است در این حالت فاصله‌ شما از خود محل به گونه‌ای باشد كه سوژه اصلی (مثلا ساختمان قدیمی آن) در تصویر بگنجد.
هنگامی كه از یك سوژه با خطوط موازی زیاد عكسبرداری می‌كنید (مثل یك دیوار یا پرچین)، دوربین را با زاویه ۴۵ درجه از سطح قائم نگاه دارید تا جلوه‌ای زاویه‌دار به تصویر بدهد. این كار حالت زیباتری نسبت به زاویه مستقیم دارد.‌
هنگامی كه یك زاویه خوب پیدا می‌كنید، هرگز تصور نكنید با قرار گرفتن در آن ممكن است دیگران درباره شما چه فكری كنند. زاویه خوب برای شما ماندگارتر از تصور افراد نا‌آشنا است. سعی كنید با نشان دادن نتیجه عكس روی‌LCD دوربین، امكان تماشای زاویه زیبایتان را به آن‌ها نیز بدهید.‌
زاویه‌ای در حدود ۳۰ درجه بالاتر یا پایین‌تر از سطح چشم برای عكس‌های پرتره بسیار مناسب است، اما هرگز زاویه‌های پایین‌تر از این سطح را برای افراد چاق به كار نبرید.
نتیجه عكس، سوژه را بسیار بزرگ‌تر از اندازه واقعی نشان خواهد داد. دقیقاً به همین دلیل عكاسان حرفه‌ای برای بزرگ‌تر نشان دادن چیز‌های كوچك، روی زمین دراز می‌كشند و از سوژه رو به بالا عكس می‌گیرند.
بهترین عكس‌های پرتره معمولاً هنگامی ثبت می‌شوند كه نگاه سوژه (به طور طبیعی و نه با چرخاندن مصنوعی گردن) به سوی دیگری است. اما اگر سوژه‌ شما دقیقاً داخل دوربین نگاه می‌كند، حداقل سعی كنید زاویه‌ای بالاتر یا پایین‌تر را انتخاب كنید. پیدا كردن یك زاویه مناسب در اكثر اوقات بستگی به خود سوژه و ارتفاع آن دارد. اما یك قانون كلی را فراموش نكنید: "هرگز زاویه‌ای را انتخاب نكنید كه همه آن را می‌بینند!"

نویسنده : امیر یاری

منبع : سایر منابع