استقبال نهادهای مدنی در کابل از ترانه ای برای زنان

بیش از ده نهاد جامعه مدنی در افغانستان از آهنگی كه با هدف امیدوار كردن زنان افغان به آینده تهیه و اجرا شده استقبال گسترده ای كرده اند.
این نهادها در تقدیرنامه مشتركی از وجیهه رستگار خواننده این آهنگ و همسرش فرید رستگار تنظیم كننده آهنگ سپاسگزاری كرده اند. نام چندین نشریه و رادیوی محلی و انجمن های دفاع از حقوق زنان در فهرست استقبال كنندگان از آهنگ «زن» به چشم می خورد.
مطلع این ترانه كه با آهنگی متفاوت از موسیقی رایج در میان آوازخوانان افغان اجرا شده، این شعر از سمیع حامد، شاعر افغان است:
بشكن بشكن بشكن بشكن تو یخ ترانه را بشكن دلسردی این زمانه را بشكن بشكن بشكن.
آهنگ دیگری از وجیهه نیز كه اجرای مشترك او همسرش فرید رستگار است و روحیه ای وطن پرستانه دارد در میان افغان های ساكن اروپا شهرت بسیاری یافته است. این آهنگ و تصنیف آن را نیز سمیع حامد ساخته است.
حامد كه در كابل برای انجمن جهانی قلم كار می كند، می گوید كه یكی از مهمترین دلایل ادامه خشونت و ویرانی در افغانستان كاسته شدن از میزان وطن دوستی افغان ها بوده است. وجیهه و فرید رستگار، زوج هنری افغان، از سال ۱۹۹۲ میلادی تاكنون در آلمان زندگی می كنند. نخستین آلبوم آواز هدیه دختر این زوج هنری در ماه های پیش منتشر شد كه مجموعه ای از ترانه ها برای كودكان است. در حالی كه در جنوب افغانستان شورشیان مخالف دولت مكاتب دخترانه را به آتش می كشند، در شمال این كشور، نهادهای مدافع حقوق زن یك مكتب آموزش موسیقی و آوازخوانی دختران را راه اندازی كرده اند.
مركز آموزش موسیقی دخترانه مزارشریف از سوی انجمن هنرمندان افغانستان و با همكاری مالی نهاد جامعه مدنی این كشور با هدف «رشد هنر موسیقی به ویژه در میان دختران» در ولایت های شمالی افغانستان تازه آغاز به كار كرده است.
معصومه نظری كه به كمك چند همكار دیگرش ابتكار راه اندازی این مركز آموزش موسیقی را به دست دارد می گوید: «این پروژه نه هزار دلار هزینه برده و ظرف چند روزی كه از آغاز فعالیت آن می گذرد، ۱۵ دختر ثبت نام شده اند كه عملا فراگیری آلات موسیقی و آوازخوانی را آغاز كرده اند.» دست كم ظرف پانزده سال گذشته، این نخستین مركزی است كه در آن فرصت آموزش هنر موسیقی و آوازخوانی برای دختران افغان فراهم شده است.
با این حال، نظری می گوید شرایط امنیتی و اجتماعی در مزارشریف كه از شهرهای به نسبت آرام افغانستان به شمار می رود، مانع جدی بر سر راه برنامه های آنها به وجود نیاورده است.
با وجود آن وقتی كه از این مركز آموزش موسیقی دخترانه دیدن كردم، اغلب هنرآموزان، دختران جوان زیر ۱۸ سال بودند كه پس از سال ها هجرت، تازه به كشورشان بازگشته اند و دخترانی كه در مزارشریف بزرگ شده اند تاكنون جرات نكرده اند به این مركز بیایند. مریم ۱۶ساله كه می خواهد نواختن گیتار را فراگیرد، می گوید وقتی كه از والدینش خواست اجازه دهند او در این مركز ثبت نام كند، ابتدا با واكنش سرد آنها روبه رو شد. اما او می افزاید كه سرانجام با اصرار زیاد، پدر و مادرش به خواست او تن دادند.
مریم می گوید نمی داند چگونه از هنر آوازخوانی و موسیقی می تواند در آینده بهره ببرد، ولی می افزاید كه در حال حاضر از نواختن گیتار لذت می برد. خلیل باختری استاد گیتار مریم می گوید: «حیف است كه از استعداد دختران برای شكوفا ساختن هنر موسیقی و آوازخوانی افغانستان استفاده نشود.»
به علاوه آموزش آوازخوانی، گیتار، ارگ، طبله و آرمونیه از آلات موسیقی است كه هم اكنون در این مركز آموزش داده می شود. مسئولان مركز می گویند در نظر دارند آلات موسیقی بیشتری را بر آن بیفزایند. افغانستان دست كم در سه دهه گذشته درگیر جنگ بوده و به جای ساز و آواز، نفیر گلوله به گوش های مردم می رسید. در مناطق جنوبی این كشور هنوز هم جنگ ادامه دارد و ده ها مكتب دخترانه به آتش كشیده شده یا در اثر تهدید های روزمره شورشیان مخالف دولت بسته شده است.
برخی از افغان ها خوشبین هستند كه راه اندازی مركز آموزش موسیقی برای دختران می تواند اینگونه تعبیر شود كه به رغم كارشكنی ها و مانع تراشی ها برای پیشرفت و توسعه افغانستان، این كشور همچنان در مسیر توسعه و آزادی در حركت است.

منبع : روزنامه شرق