ابوعبید قاسم هروی بغدادی

جنسیت: مرد
نام پدر: سلام بن عبدالله
تولد و وفات: (۱۵۷ -۲۲۴/۲۲۳/۲۲۲) قمری
محل تولد: هرات
شهرت علمی و فرهنگی: حافظ ، محدث ، فقیه ، مجتهد ، ادیب و لغوی
پدرش از غلامان رومی و در خدمت مردی از اهل هرات بود. ادبیات فقه را از اساتید بزرگ آن زمان فرا گرفت. قرآن و لغت را نزد ابوالحسن کسایی و اسماعیل بن جعفر و شجاع بن ابونصر بلخی و ابوعمرو شیبانی و فرٌاء و ابوزیاد کلابی و ابوعبیده و اصمعی و یزیدی و ابوزید انصاری و عده‌ای دیگر آموخت. وی در قراآت ، فقه ، لغت و شعر متبحر بود. از اسحاق بن سلیمان رازی و اسماعیل بن جعفر و شریک بن عبدالله و اسماعیل بن عیاش و هشیم بن بشیر و سفیان بن عیینه و اسماعیل بن علیه و یزید بن هارون و یحیی بن سعید قطّان و حجّاج بن محمد و ابومعاویه ضریر و صفوان بن عیسی و عبدالرحمان بن مهدی و حماد بن مسعده و مروان بن معاویه و ابوبکر بن عیّاش و محمد بن جعفر غندر و سعید بن عبدالرحمان جمحی و عبیدالله اشجعی و وکیع بن جراح و عبدالله بن ادریس و جریر بن عبدالحمید و عباد بن عباد مهلّبی و معاذ بن معاذ عنبری و عمر بن یونس و عبدالله بن مبارک و اسحاق ازرق و دیگران حدیث شنید. استادش ، ابوسعید ابومریم مصری ، و نصر بن داوود بن طوق صاغانی و محمد بن اسحاق صاغانی و حسین بن مکرم و احمد بن یوسف تغلبی و ابوبکر بن ابی الدنیا و حارث بن ابی اسامه و محمد بن یحیی مروزی و علی بن عبدالعزیز بغوی و عبدالله بن عبدالرحمان دارمی و عباس دوری و محمد بن حفص دوری و احمد بن یحیی بلاذری و عبدالمجید بوشنجی و ابوالحسن علی بن عبدالله طوسی و جماعتی دیگر از وی روایت کرده‌اند. وی مدتی در بغداد اقامت گزید سپس در زمان امیر ثابت بن نصر بن مالک خزاعی به منصب قضاوت شهر طرسوس گمارده شد. در اواخر عمر به مکه رفت و همان‌جا درگذشت. از آثارش:"الغریب" یا "غریب احدیث"؛ "غریب‌القرآن"؛ "الغریب‌المنصف فی علم اللسان"؛ "فضائل‌القرآن"؛ ادب‌القاضی"؛ "الاموال" ، "الشعراء"؛ "الناسخ و المنسوخ"؛ "المواعظ"؛ "القراآت"؛ "النسب"؛ "معانی القرآن"؛ "المجاز فی‌القرآن"؛ "عدد آی‌القرآن"؛ "الامثال السائرهٔ"؛ "المقصور و الممدود"؛ "الطهارهٔ".

منبع : مطالب ارسالی