فواید روزه داری

در طب قدیم روزه اهمیت خاصی داشته، فیثاغورث و بقراط برخی از امراض را با روزه معالجه می كردند و ابن سینا فصلی از كتاب قانون را به مداوا با روزه اختصاص داده است. دكتر الكسی سوفورین دانشمند شهیر روسی می گوید: جسم به هنگام روزه به جای غذا از مواد داخلی استفاده كرده و آنها را مصرف می كند و بدین وسیله خود را به وسیله روزه، پاكیزه می سازد. اكثر بیماریهای حاد و مزمن را می توان به وسیله روزه بهبود بخشید یا از شدت آنها كاست. بهترین درمان بیولوژیكی این است كه به وسیله دفع مواد مضر، سلامت فرد را تأمین نماییم. به محض این كه نیروهای نوسازی موجود زنده، در هنگام روزه فعال و آزاد بشوند، تصفیه مواد زائد حاصل از متابولیسم ایجاد می گردد.مشاهدات علمی تفاوت بین روزه داری و گرسنگی را نشان داده اند. نوعی داوطلبی واقعی توأم با آسایش درونی لازمه روزه درمانی است. وضع فكر بیمار، در هدایت اعمال متابولیك تمام بدن تأثیر اساسی دارد. روزه داری سبب افزایش قدرت انقباضی قلب و دفع چربی های زائد می گردد.
آثار مثبت جسمی زیادی در افراد سالم و بیمار، برای روزه داری بیان شده است كه از جمله؛
●اثر بر سوخت و ساز،
● غلظت هورمونها،
● فعالیت كلیه ها، آزمایشهای كبدی،
●دستگاه گوارش،
● دستگاه قلب و عروق،
● آثار عصبی و روانی،
● اثر بر الكترولیت ها و شاخص های خون سازی،
● اثر بر كاهش وزن و... می باشد.
● شیوع حملات صرعی در روزه داران ماه مبارك رمضان كاهش می یابد.
●روزه داری سبب كاهش افسردگی، افكار پارانوئیدی و وسواس می گردد و عزت نفس فرد را افزایش می دهد.
ماه رمضان را از آن جهت ماه صبر نامیده اند چون صابر و روزه دار خود را از تأثیر درگیر ی ها و شكوه ها و آلام می رهاند و خویشتن را از آنها بازمی دارد. صبر یكی از طرق سلامت و بهداشت روانی است كه در روزه دار تجلی می یابد.

منبع : روزنامه همشهری