اختلالات خواب

این اختلالات در کودکی شایع بوده و ممکن است به اشکال موقت ، متناوب یا مزمن جلوه گر شوند . میزان شیوع ۲% - ۱۰ % ذکر شده است.
تظاهرات بالینی . تعداد معتنابهی از اطفال در زمان خواب دچار گرفتاری می باشند . بسیاری از آنان با استفاده از اسباب بازی خاص یا چراغ خواب به خواب می روند . شیرخوارنی که در برقراری الگوی خواب منظم شبانه اشکال دارند ممکن است به همچنین دچار بی قراری و بد خلقی را به صورت یک ویژگی خصلتی باشند .
اختلالات خواب در شیرخوارگی ممکن است منتج از اضطراب یا نزاع و کشمکش بین والدین باشد . کودکان بزرگتر ممکن است گرفتار ترسهایی از قبیل ترس ازدزد و دزدیده شدن ، شلوغی رعد و برق و امثالهم بوده و دچار اختلال خواب گردند .
کودکان ممکن است ترس خود را آشکارا بیان و یا اغلب با توسل به راهههایی که ساعت خواب را به تعویق می اندازد آن را مخفی سازند . کودک ترسیده ممکن است متمایل به خوابیدن در معیت والدین بوده یا سعی کند پس از آنکه والدین به خواب رفتند به اتاق خواب آنهابرگردد .
ناتوانی در بخواب رفتن یا خواب ماندن در کودکی نادر ، لیکن در نوجوانی شایعتر است.
در اغلب اوقات یکی از علل این مسئله اضطراب جدایی ۳ است. کودکان ممکن است به طور ناخودآگاه و سمبولیک به خواب به دید زمانی بنگرند که در آنهنگام از حیطه محبت و علاقهء والدین دور می گردند .
اگر جو خانواده حاکی از کشمکش و طلاق و جدایی باشد طبیعتا چنین اضطرابی برانگیخته می شود . ترسهای هنگام خواب اکثرا با جدائیهای طبیعی نظر رخداد اولین حضور طفل در مهد کودک یا کودکستان مرتبط می باشد .
کودکان در حال رشد هرچه از مرگ آگاهتر میشوند عدم تمایلشان در به خواب رفتن شبانه به دلیل ترس از مرگ افزون می گردد . اگر عضوی از خانواده در ایام اخیر در گذشته باشد این ترس بیشتر اوج می گیرد بالاخره اضطراب مرتبط با دیدگاههای دیگر زندگی طفل ( خانواده ، همتایان و عملکرد درسی ) نیز ممکن است به صورت اختلال خواب جلوه گر شود . همچنین افسردگی نیز موجب اختلال خواب می گردد .
نارکولپسی اختلالی است که همراه با خواب رفتن های مکرر روزانه و کاتاپلکسی ۵ و فلج خواب و / یا توهمات هیپنوگوگیک۱ می باشد . یک نوع تمایل ژنتیکی در مورد ان ذکر شده است . اگرچه معمولا در دوران نوجوانی آغاز می گردد ، لیکن گزارشاتی از شروع قبل از بلوغ نیز موجود است . جهت تشخیص قطعی مطالعات آزمایشگاهی خواب لازم می باشد . معمولا درمان محافظتی پیشنهاد می گردد .
جهت خوابهای روزانه استیمولانها ۲ و جهت کاتاپلسی ضد افسردگی ها بکار رفته اند .
حدود ۷-۵% کودکان مشکلات جاری را از جهت کابوسهای شبانه ۳ گزارش می نمایند . رویاهای اضطراب آور در طی خواب REM روی می دهد ، طفل بیدار شده ، و زود بخود می آید و معمولا محتوای خواب را به یاد می آورد .
کابوسهای شبانه در دخترها بیش از پسرها دیده شده و معمولا قبل از ۱۰ سالگی آغاز می گردد. اینگونه مشکلات در کودکان گرفتار به اضطراب و اختلالات عاطفی شایعتر میباشند .
وحشتهای شبانه۴ معمولا در سالهای قبل از مدرسه آغاز و هنگام برخاستن از مرحلهء- چهارم
(Non-Rem) خواب روی می دهد ، کودک دچار اغتشاش فکر ۵ بوده و گم گشتگی در زمان و مکان ۶ دارد . علائم فعالیت شدید اتونوم ( سیستم اعصاب خودکار ) بروز ( سخت نفس کشیدن ، میدریاز ، تعریق ، تاکپینه و تاکیکاردی ) و ممکن است از پدیده های بینایی خاصی شکایت کند و به نظر میرسد که خیلی ترسیده است.
در پی آن ممکن است راه رفتن در خواب ۷ روی دهد که طی این مرحله کودک در معرض آسیب قرار می گیرد . ممکن است دقایق چندی طول بکشد تا طفل به خود آمده و هشیار گردد . وی معمولا ماجرای خوابی را که باعث وحشت شبانه گردیده به خاطر نمی آورد .
وحشتهای شبانه مهمولا خود محدود شونده بوده و ممکن است براثر کشمکشهای تکاملی خاص یا حوادث ضربه زننده ۸ ایجاد گردند .
میزان بروز در کودکان از ۵- ۲% ذکر گردیده و در پسرها شایهتر از دخترهاست . در تکوین وحشتهای شبانه الگوی خانوادگی موجود و بیماری تب دار می تواند عاملی مستعد کننده باشد .
راه رفتن در خواب ۹ در مرحله ۳-۴ و در ۱۰- ۱۵ % کودکان مدرسه ای دیده می شود . حملات معمولا با رسیدن به سن نوجوانی فروکش می نمایند . راه رفتن در خواب بهمراه انورزی شبانه و سابقه خانوادگی Somnambulism بیشتر دیده میشود . برخلاف بالغین خواب گردی در کودکان معمولا خوش خیم بوده و شرایط مرضی ( پسیکوپاتولوژیک ) قرار گیرد .
معمولا درمان محافظتی است یعنی باید کودک را از سلامت خویش مطمئن ساخته و به والدین تفهیم نماییم که دوره بیماری محدود است .

منبع : سایت جامعه پزشکان ایران