انور کولمن: بسکتبال ایران در تمام دنیا قابل احترام است

انور کولمن، یکی از ستارگان سابق لیگ بسکتبال BA N است که به تازگی قرارداد خود را با باشگاه شهرداری گرگان تمدید کرده است. انور تا فصل پیش در عربستان سعودی مشغول به فعالیت بود و جذابیت کلی خاور میانه او را در منطقه حفظ کرده طوری که ترجیح داد پس از وداع با شن های داغ عربستان راهی جنگل های سبز گرگان شود و فعلا فکر بازگشت به آمریکا را از سر به در کرده است.
▪ اولین بار چه چیزی در خصوص بسکتبال ایران شنیدی؟
ـ سال ها بود که با بسکتبال ایران آشنایی داشتم اما هیچگاه فکر نمی کردم که مقصدم ایران باشد. یکی از دوستانم در خصوص لیگ بسکتبال ایران چیزهایی برایم گفت و آنهم زمانی بود که در تور شیلی به سرمی بردم. تابستان گذشته مطالعاتم راجع به بسکتبال این کشور را بیشتر کردم تا اینکه ایران قهرمان بازی های آسیایی شد.
▪ پس این اولین تجربه بسکتبال آسیایی توست؟
ـ خیر، فصل گذشته در عربستان سعودی پا به توپ بودم.
▪ چه عاملی تو را تشویق به حضور در ایران کرد؟
ـ فکر کردم که ایران شانس خوبی برای ادامه راه بسکتبالم است چرا که لیگ این کشور از سطح بالایی برخوردار است. فکر می کنم لیگ ایران از برترین های این فصل آسیا باشد چرا که تابستان گذشته فوق العاده ظاهر شد.
▪ چه پیشنهادات دیگری از باشگاه های خاور میانه داشتی؟
ـ می توانستم درعربستان بمانم یا به مکه بروم یا اینکه در قطر به فعالیتم ادامه بدهم اما فکر کردم که به یک لیگ سطح بالا منتقل شوم.
▪ پیش از سفر به ایران نظرت در خصوص این کشور چه بود؟
ـ چیز زیادی نمی دانستم. وقتی مطالعاتم را آغاز کردم اولین نکته ای که به آن برخورد کردم روابط ناسازگار ایران و آمریکا بود. خیلی ها فکر می کنند که ایران یک سرزمین جنگ خیز است اما واقعیت را بگویم از زمانی که آمده ام خبری از جنگ نبوده است.
▪ اوقات فراغتت را چگونه می گذرانی؟
ـ در کل انسانی اجتماعی هستم و دوست دارم با دوستانم باشم اما از آنجایی که افراد زیادی را در اینجا نمی شناسم ناچارم خودم را با تلویزیون سرگرم کنم.
▪ ورزش چگونه می تواند فاصله میان ملت ها را کمتر کند؟
ـ تاریخ نشان داده که مردم می توانند از طرق مشترک به هم نزدیکتر شوند. به نظر من ورزش یکی از همان راه هایی که بدون شک می تواند ملت ها را بدون جنگ و خونریزی به هم نزدیکتر کند. بیشتر جنگ ها جنگ میان دولت هاست و متاسفانه مردم را نیز دخیل می کند. یک کشور چه بزرگ و چه کوچک بدون مردمش هیچ است. پس اگر بتوان در متحد کردن مردم از طریق عشق به ورزش و مشارکت در آن موفق بود می توان کشورها را نیز گرد هم آورد آنهم به خاطر مردمانش.
▪ آیا واقعیت دارد که به دلیل تحریم هایی که آمریکا نسبت به ایران در نظر گرفته بود بازیکنان آمریکایی اجازه حضور در این کشور را نداشته مگر اینکه از سوی دولت آمریکا مجوز کسب کنند؟
ـ مهم نیست در چه کشوری زندگی می کنید باید تابع قوانین آن کشور باشید. وقتی تصمیم گرفتم به ایران بیایم مقاومتی از سوی دولت آمریکا ندیدم. فکر می کنم دو کشور تنها از لحاظ سیاسی با هم همخوانی ندارند وگرنه از نظر اجتماعی مشکلی در این میان نیست. از آنجایی که من آدم سیاستمداری نیستم نمی توانم پاسخ این سوال شما را بدهم.
▪ آیا شباهتی میان زندگی ایرانی و آمریکایی می بینی؟
ـ بله در هر دوی این کشورها خانواده و مذهب دو فاکتور اصلی زندگی هستند.
▪ آیا با چیز عجیبی در ایران برخورد کرده ای، منظورم رفتار یا فرهنگی است که با دیدن آن جا خورده ای؟
ـ بله، البته، نمی دانم چرا در اینجا مردم اینقدر بی باک رانندگی می کنند. در هیچ جای دنیا چنین چیزی ندیده ام. فکر می کردم رانندگی در عربستان سعودی چندان تعریفی ندارد اما در ایران وضع بدتر از این حرفهاست. در اینجا مردم طوری از خیابان رد می شوند گویی از جنس آهن واستیل هستند. برخی ها حتی بدون نگاه کردن به دو طرف خیابان عبور می کنند و ناگهان از روبروی اتومبیل ها رد می شوند. واقعا جای شگفتی دارد!
▪ نظرت در خصوص بسکتبال ایرانی چیست؟
ـ فکر می کنم بسکتبال ایران فوق العاده قوی است. بازیکنان خارجی خوبی هم در این لیگ مشغول به فعالیت هستند. البته بازیکنان بومی هم سطح بالا هستند. ستارگان بلند قامتی هم نظیر جابر از ذوب آهن به موفقیت بسکتبال ایران کمک می کنند. صمد از مهرام و حدادی از صبا نیز از بازیکنانی هستند که حرف ندارند.
▪ و در مورد هواداران بسکتبال ایران؟
ـ هواداران ایرانی خوب و گرم هستند. سروصدا می کنند و تیمشان را تشویق می کنند. البته نظر من این است که هواداران گرگانی بهترین ها هستند که عاشق تیم شان بوده و حتی در تمرینات ما حاضر می شوند. این را هم بگویم که هواداران ما با تیم های میهمان اصلا رابطه خوبی ندارند و سر آنها داد می زنند. آنها هرکاری می کنند که تمرکز حریف را برهم زده و موقعیت را برای ما فراهم کنند.
▪ مشکل دیگری در بسکتبال ایران نمی بینی؟
ـ متاسفانه برخی سالن ها در زمستان واقعا سرد می شوند و بازی کردن را دشوار می کنند.
▪ آیا در ایجاد رابطه با هم تیمی هایت دچار مشکل نمی شوی؟
ـ البته مشکل زبان مشکل اصلی من است چرا که بیشتر هم تیمی هایم انگلیسی نمی دانند. در آغاز با نظر برخی از آنها در خصوص ادامه روند بازی موافق نبودم اما کم کم عادت کردم. ناچارم با استیل بسکتبال ایران هماهنگ شوم درست مثل بقیه بسکتبالیست های ایرانی.
▪ چرا نخواستی هم تیمی هایت را هماهنگ با خودت ببینی؟
ـ ضرب المثلی است که می گوید وقتی در رم هستی مانند رمی ها باش ( خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو) ، بنابراین هماهنگ شدن یک نفر با یک دسته راحت تر است تا اینکه یک گروه را مطابق میل خودت کنی.
▪ مهرام اولین تیمی بود که صعودی زودهنگام به مرحله نیمه نهایی داشت چرا که تیم شما بازی دوم مقابل آن در مرحله اول دور حذفی را انجام نداد. چرا چنین مساله ای اتفاق افتاد؟
ـ درست نمی دانم علت آن چیست. به من گفتند که هوا بسیار بد بوده و نمی توان با اتوبوس سفر کرد و بلیت هواپیما نیز موجود نمی باشد. بسیار ناامید شدم چرا که من و ادی الیسما دوست داشتیم باردیگر مقابل مهرامی ها بازی کنیم. بسیار آماده بودیم اما متاسفانه آن بازی هیچ گاه انجام نشد.
▪ از زمان حضور در ایران چیزی از فرهنگ ایرانی و اسلام یاد گرفته ای؟
ـ همسر من در خانواده ای مسلمان بزرگ شده بنابراین من هم شناخت جزئی از این دین دارم. مردم مسلمان ایران بسیار خونگرم و میهمان دوست هستند. به نظر می رسد که ایرانی ها همه عضو یک خانواده بزرگ هستند و به راحتی یک خارجی مثل من را در جمع خود قبول می کنند.
▪ قصد دارید از ایران چه یادگاری به سرزمینت ببری؟
ـ ایران کشوری زیبا و تاریخی با اماکن زیبا و جذاب است. مردم فوق العاده هستند و اینجا را به هرجای دیگر در دنیا ترجیح می دهم البته غیر از آمریکا که آنجا را به خاطر خانواده ام دوست دارم. این خاطرات بهترین یادگار از سفر من به ایران خواهند بود. همه در اینجا خوب و مهربان هستند و من اصلا احساس غربت نمی کنم.
▪ پس از پایان قراردادت به آمریکا برمی گردی یا اینکه دوست داری در ایران به کارت ادامه دهی؟
ـ البته که دوست دارم پیشنهاداتی از باشگاه های ایرانی دریافت کرده و در همین جا بمانم. تنها مشکلم دلتنگی برای همسرم است. فکر می کنم فصل بعد او هم به ایران بیاید.
▪ تیم بسکتبال ایران پس از مدتها توانست راهی مسابقات المپیک شود. نظرت در این باره چیست؟
ـ این مساله نشان دهنده سطح پیشرفت بسکتبال این کشور است و فکر می کنم هر روز بهتر از روز قبل نیز بشود. در بازی های المپیک بهترین تیم های دنیا حاضر می شوند و ایران نه به عنوان یک شرکت کننده معمولی بلکه به عنوان قهرمان آسیا راهی المپیک می شود. این مساله یک افتخار بزرگ محسوب می شود. این ورزش می تواند با استعدادهای بومی خود مراحل ترقی را سپری کرده به شرطی که شرایط را برای ستارگانش فراهم کند. لیگ بسکتبال ایران در تمام دنیا شناخته شده و قابل احترام است.

حورا شکیبی ممتاز

منبع : روزنامه جوان