اوتمار هیتزفلد (۱۹۴۹-)

اوتمار هیتزفلد، ۱۲ ژانویه سال ۱۹۴۹ در لوراخ متولد شد.
هیتزفلد به عنوان آخرین فرزند در بین پنج خواهر و برادر، در لوراخ پرورش یافت. پدرش یک دندانپزشک بود. نام او را از روی نام اوتمار والتر که در سال ۱۹۵۴ قهرمان جهان شده بود، اوتمار گذاشتند.
هیتزفلد در تیم جوانان اشتتن و سپس در تیم آماتور فا. اف. لوراخ بازی می‌کرد. از سال ۱۹۷۱ در تیم اف. ث. بازل مشغول بازی شد و با آن تیم در سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ قهرمان باشگاه‌های سوئیس شد. به علاوه وی در سال ۱۹۷۳ آقای گل لیگ سوئیس شد. در همان سال از مدرسه عالی علوم تربیتی لوراخ در رشته ریاضی و ورزش فارغ التحصیل شد.
در مسابقات المپیک سال ۱۹۷۲ به همراه اولی هوینس در تیم ملی المپیک آلمان حضور داشت. در آن بازی‌ها پنج بار از ابتدا به میدان رفت و در هر بازی هم یک گل زد. در مجموع هشت بازی برای تیم ملی آماتوری آلمان انجام داد.
در سال ۱۹۷ به اشتوتگارت پیوست که از لیگ دسته اول سقوط کرده بود. وی در لیگ دسته دوم ۵۵ بار بازی کرد و ۳۳ گل هم به ثمر رساند. در فصل ۷۷/۱۹۷۶ با ۲۲ گل، یکی از اسطوره‌های "خط حمله ۱۰۰ گله" بود (اشتوتگارت در آن فصل تفاضل گل ۱۰۰ : ۳۶ داشت) و نقش به سزایی در بازگشت این تیم به لیگ دسته اول داشت. شش گل او در پیروزی ۸ بر ۰ مقابل یان رگنسبورگ، هنوز هم یک رکورد محسوب می‌شود.
در فصل ۷۸-۱۹۷۷ ۲۲ بار در بوندسلیگا برای اشتوتگارت بازی کرد و ۵ گل زد. بلافاصله پس از این فصل دوباره به سوئیس بازگشت و در آنجا برای تیم‌های اف. ث. لوگانو و سپس اف. ث. لوتسرن در ناتسیونال لیگا (لیگ فوتبال سوئیس) بازی کرد. در سال ۱۹۸۳ به فعالیت خود به عنوان بازیکن پایان داد.
● دوران مربیگری
▪ باشگاه‌های سوئیس
پس از دوران بازیگری،‌هیتزفلد مربی تیم‌های اس. سی . تسوگ، اف. ث. آراو و نیز گراس هاپرز سوئیس شد. با تیم آراو جام حذفی را به دست آورد و با تیم‌ گرس هاپرزدر بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۱ در مجموع پنج عنوان قهرمانی کسب کرد.
ـ بوروسیا دورتموند
در سال ۱۹۹۱ مربی بوروسیا دورتموند شد. وی برای فصل ۹۲/۹۱ جانشین هورس کوپل شد و این تیم انتهای جدولی را در همان فصل اول به مقام نایب قهرمانی بوندسلیگا رساند. او و دورتموند در آن زمان، تنها چهار دقیقه مانده به پایان فصل،‌ قهرمانی را از دست دادند. گل گیدو بوخوالد در دقیقه ۸۶، پیروزی اشتوتگارت را در لورکوزن رقم زد و اشتوتگارت را با مربیگری کریستف دام به قهرمانی رساند.
در فصل بعدی، هیتزفلد با دورتموند به فینال جام یوفا رسید که در دو بازی رفت و برگشت در مقابل یوونتوس، این جام را از دست داد. رسیدن به فینال جام یوفا درآمد زیادی را نصیب باشگاه کرد و دست هیتزفلد را در فصل نقل و انتقالات برای تقویت تیم باز گذاشت. با استخدام چند بازیکن جدید و بزرگ، هیتزفلد و تیمش به دو قهرمانی بوندسلیگا در سال‌های ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ رسیدند و در سال ۱۹۹۷ به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسیدند. این بار هم حریف آنها یوونتوس ایتالیا بود که دورتموند این دفعه موفق به شکست دادن آنها و تصاحب جام شد. پس از این قهرمانی،‌هیتزفلد از سمت خود به عنوان مربی کناره‌گیری کرد و مدیر ورزشی این تیم شد.
ـ بایرن مونیخ
اوتمار هیتزفلد از اول جولای سال ۱۹۹۸ مربی بایرن مونیخ شد و عناوین زیادی را برای این تیم به ارمغان آورد (بوندسلیگا: ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۸، جام حذفی آلمان: ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۸، لیگ قهرمانان اروپا: ۲۰۰۱، جام باشگاه‌های جهان: ۲۰۰۱). وی بعد از ارنست هاپل ( فاینورد روتردام: ۱۹۷۰ و هامبورگ: ۱۹۸۳)، دومین مربی‌ای است که موفق شده به دو باشگاه مختلف قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود.
در ۱۸ مه سال ۲۰۰۴ بایرن مونیخ اعلام کرد که قرارداد او را که تا سال ۲۰۰۵ اعتبار داشته،‌ پیش از موعد، در تاریخ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ فسخ می‌کند. علت این امر هم کسب نتایج ضعیف تیم عنوان شد که در آن فصل هیچ عنوانی را کسب نکرده بود. شیوه اخراج او،‌ در مطبوعات و نیز داخل باشگاه مناقشات زیادی را برانگیخت. سپس فلیکس ماگات جانشین او شد.
بعد از حذف تیم ملی فوتبال آلمان در جام ملت‌های ۲۰۰۴ اروپا با شکست ۱ بر ۲ مقابل جمهوری چک، از سوی فدراسیون فوتبال آلمان به هیتزفلد پیشنهاد شد که جای رودی فولر را که استعفا داده بود بگیرد،‌ولی وی در تاریخ ۱ جولای ۲۰۰۴ به این پیشنهاد پاسخ منفی داد. از آنجایی که او قبل از مسابقات جام ملت‌های اروپا، در مصاحبه‌های مطبوعاتی، از خود به عنوان کسی که توانایی جانشین فولر را دارد، صحبت می‌کرد، پاسخ منفی‌ و مایوس‌کننده‌اش انتقادات شدیدی را متوجه وی کرد.
هیتزفلد در دورانی که مربیگری را کنار گذاشته بود، ‌به عنوان کارشناس با شبکه تلویزیونی "پرمیر" کار می‌کرد و مسابقات بوندسلیگا،‌ لیگ قهرمانان اروپا و جام جهانی را تفسیر و تحلیل می‌کرد.
در دسامبر سال ۲۰۰۶ اعلام کرد که دوران دوری از مربیگری به پایان رسیده و برای فصل ۰۸-۲۰۰۷ دوباره می‌خواهد به عنوان مربی مشغول به کار شود. وی درخواست باشگاه هامبورگ و باشگاه سابق خود، دورتموند را برای تصدی پست سرمربی این تیم‌ها در شروع دور برگشت فصل ۰۷-۲۰۰۶ بوندسلیگا رد کرد.
ـ بازهم بایرن مونیخ
در اول فوریه سال ۲۰۰۷ به عنوان جانشین فلیکس ماگات برکنارشده از بایرن، که قبلا جانشین خودش در این تیم شده بود، آغاز به کار کرد. بازهم به عنوان دستیار از میشائیل هنکه که قبلا در بوروسیا دورتموند و نیز بایرن دستیارش بود، استفاده کرد. هیتزفلد در ابتدا قصد داشت فقط تا پایان فصل هدایت بایرن را به عهده داشته باشد، اما در ۱۵ مارس سال ۲۰۰۷ قرادادی با این تیم امضاء کرد که تا ۳۰ ژوئن سال ۲۰۰۸ اعتبار داشت. وی در ۲ ژانویه سال ۲۰۰۸ با تایید اظهارات اولی هوینس، مدیر باشگاه بایرن، گفت که قرادادش را برای فصل بعد تمدید نخواهد کرد. او فصل ۰۸-۲۰۰۷ را با دو قهرمانی بوندسلیگا و جام حذفی به پایان برد.
ـ تیم ملی سوئیس
هیتزفلد در ۱۹ فوریه سال ۲۰۰۸ اعلام کرد که پس از مسابقات جام ملت های ۲۰۰۸ اروپا که در سوئیس و اتریش برگزار می‌شد، از اول جولای آن سال، هدایت تیم ملی سوئیس را به عهده خواهد گرفت. هم‌زمان،‌دوباره به زادگاهش لوراخ بازگشت که دقیقا در مجاورت مرز سوئیس قرار دارد. قراداد وی با فدراسیون فوتبال سوئیس به مدت دو سال و تا پایان جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی اعتبار دارد.
هیتزفلد در تیم ملی سوئیس و در مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ شروعی متوسط داشت: یک تساوی ۲ بر۲ در تل‌آویو در مقابل اسرائیل، پس از آن‌که تیمش تا دقیقه ۹۲ با نتیجه ۲ بر ۱ از حریف پیش بود، ‌و شکست خانگی شرم‌آور ۱ بر ۲ در مقابل تیم ضعیف لوکزامبورگ. از آن زمان به بعد اما،‌ تیم سوئیس تحت هدایت مسلط و مطمئن هیتزفلد رو به پیشرفت نهاد و با کسب پنج پیروزی پی در پی توانست با امتیاز مساوی با یونان، قهرمان سابق اروپا،‌ مکان دوم جدول مسابقات انتخابی جام جهانی را تصاحب کند.
● افتخارات شخصی
هیتزفلد در سال‌‌های ۱۹۹۷ (بوروسیا دورتموند) و ۲۰۰۱ (بایرن مونیخ) از سوی فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال به عنوان برترین مربی باشگاهی جهان انتخاب شد. در سال ۲۰۰۸ در جریان اعطای جایزه ورزشی ایالت بایرن،‌ جایزه شخصی نخست وزیر این ایالت را از آن خود کرد.
در سال ۱۹۹۷ و ۲۰۰۱ صاحب عنوان برترین مربی سال جهان، سال ۲۰۰۱ برنده جایزه باشگاه فوتبال یوفا به عنوان مربی سال، و سال ۲۰۰۸ به عنوان برترین مربی سال آلمان انتخاب شد.
▪ افتخارات به عنوان مربی
ـ ۱۹۸۴، باشگاه تسوگ سوئیس، صعود به ناتسیونال لیگ
ـ ۱۹۸۵، باشگاه آراو سوئیس،‌ قهرمانی جام حذفی
ـ ۱۹۸۹، گراس هاپرز سوئیس، قهرمانی جام حذفی و قهرمانی در سوپر جام سوئیس
ـ ۱۹۹۰، گراس هاپرز سوئیس، قهرمانی لیگ و جام حذفی سوئیس
ـ ۱۹۹۱، گراس هاپرز سوئیس، قهرمانی لیگ سوئیس
ـ ۱۹۹۵، دورتموند آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی در سوپرجام
ـ ۱۹۹۶، دورتموند آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی در سوپرجام
ـ ۱۹۹۷، دورتموند آلمان، قهرمانی باشگاه‌های اروپا و قهرمانی باشگاه‌های جهان
ـ ۱۹۹۸، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی جام اتحادیه آلمان
ـ ۱۹۹۹، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی جام اتحادیه آلمان و قهرمانی بوندسلیگا
ـ ۲۰۰۰، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی جام اتحادیه آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان
ـ ۲۰۰۱، بایرن مونیخ آلمان: قهرمانی بوندسلیگا، قهرمانی باشگاه‌های اروپا و قهرمانی باشگاه‌های جهان
ـ ۲۰۰۳، بایرن مونیخ آلمان، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان
ـ ۲۰۰۷، قهرمانی جام اتحادیه آلمان
ـ ۲۰۰۸، قهرمانی بوندسلیگا و قهرمانی جام حذفی آلمان

مریم دری منش

منبع : روزنامه همشهری