ستارگان چند شغله هالیوود

از همان روزهایی که ستاره ای به نام چارلی چاپلین پا به دنیای سینما گذاشت، بازیگران همواره در تلاش بوده اند تا با به عهده گرفتن نقش یک تهیه کننده بر اقبال سینمایی خود کنترل بیشتری داشته باشند اما تا همین چند سال پیش ستاره ای که یک شرکت فیلمسازی برای خود داشت چندان هم جدی تلقی نمی شد و اغلب برای خوشایند ستارگان و شاد کردن دل آنها بود که استودیوها پروژه های بی اهمیت فیلمسازی خود را به شرکت های فیلمسازی آنان محول می کردند. با این حال از همان موقع بسیاری از این ستارگان شغل دوم خود یعنی تهیه کننده بودن در کنار بازی در فیلم ها را جدی می گرفتند و از هیچ تلاشی برای ارتقای کیفی فیلم های تولیدشده توسط شرکت های فیلمسازی شان فروگذاری نمی کردند. آدام سندلر، ویل اسمیت و تام هنکس نمونه هایی از این ستارگان - تهیه کنندگان موفق اند که در هر دو حوزه فعالیت شان چهره هایی پولساز ند.
آشتون کاچر مدیر یک شرکت بزرگ فیلمسازی است که ۲۲ کارمند دارد و اغلب پروژه های در دست ساختش سریال ها و فیلم های محبوب تلویزیونی است. دروبری مور یک تهیه کننده موفق دیگر است و جان مالکوویچ نیز برای خود یک شرکت فیلمسازی کوچک دارد. نکته ای که باید حتماً به آن اشاره کرد وجود حداقل یک شریک کاری است که این ستارگان در اداره شرکت های فیلمسازی خود بدان ها تکیه می کنند. ستارگان از دوستان، مدیر برنامه های خود و گاه حتی از افراد غریبه کاردان دعوت کرده اند تا شرکای تهیه کننده آنها باشند که قبول این دعوت خود یکی از موقعیت های کاری آینده ساز و سودآور هالیوود است. شرکای تهیه کننده همچون جک جیاراپوتو (کمپانی فیلمسازی سندلر)، جیمز لاستیر (اسمیت)، گری گوتزمن (کمپانی فیلمسازی تام هنکس) و... همواره به واسطه روابط حسنه ای که با مدیران استودیوهای بزرگ فیلمسازی دارند و همچنین دایره ارتباطات گسترده خود با کسانی که در ارتباط مستقیم با صنعت فیلمسازی هستند امروزه کمتر از خود بازیگرانی که آنها را استخدام کرده اند مشهور نیستند. استوارت کورن فلد که یکی از شرکای تهیه کننده کمپانی فیلمسازی بن استیلر است و تهیه کننده کمدی جدیدی از استودیو پارا مونت پیکچرز به نام «رعد و برق گرمسیری» می گوید: ساختن یک فیلم وقتی که می دانی شریکت خودش یک ستاره است خیلی ساده تر می شود. من خودم ۱۵ سال یک تهیه کننده مستقل بودم اما حالا با داشتن بن استیلر در کنارم که در فیلم «رعد و برق گرمسیری» بازی کرده است و خود نیز آن را کارگردانی کرده کارها خیلی راحت تر پیش می روند.
کورن فلد و استیلر وقتی که تصمیم گرفتند به صورت تیمی کار کنند همدیگر را نمی شناختند و دوستی مشترک به نام «جری استال» واسطه آشنایی آنها شد در حالی که در نقطه عکس جان مالکوویچ و شریک تهیه کننده او راسل اسمیت هستند که سابقاً در دانشگاه با هم همکلاسی بودند و در حدود یک دهه پیش شرکت فیلمسازی خود را تأسیس کردند. آنها نفر سومی را هم به نام لیان هالفون به جمع خود راه دادند و حال این تیم سه نفره که یکی از آنها یک بازیگر معروف است برخی از موفق ترین پروژه های سینمایی هالیوود را ساخته است . برخی فیلم های آنان شامل «دنیای ارواح» تری زوی گوف و فیلم تحسین شده و منتقدپسند «جونو» می شود و همیشه هم این گونه نبوده که فیلم های آنان برای بازی مالکوویچ ساخته شوند که نمونه آن همین فیلم جونو بوده است. هالفون توضیح می دهد: «برای ما او در وهله اول یک شریک تهیه کننده است و بعد بازیگر و گاه پیش می آید که برای او نقشی خاص را در یک پروژه کنار می گذاریم اما همیشه هم این طور نیست. در مورد «جونو» قرار نبود که مالکوویچ به عنوان یک بازیگر در آن دخیل شود.»
البته همیشه کار با این بازیگران تهیه کننده و یا ساخته شدن یک فیلم توسط کمپانی های فیلمسازی آنان ساده نیست. بسیاری از استودیوهای بزرگ فیلمسازی و یا مدیران و مسئولان شبکه های پربیننده کابلی کار شرکت های فیلمسازی این ستارگان را جدی نمی گیرند و گاه تصور می کنند این ستارگان برای اعتبار بیشتر و یا شانس برای بازی در فیلم های مختلف در قالب پروژه هایی که به کمپانی فیلمسازی آنان ارجاع داده می شوند دست به تأسیس شرکت فیلمسازی می زنند. از سوی دیگر وقتی چند شریک تهیه کننده تیمی تشکیل می دهند که یکی از اعضای آن یک ستاره است مابقی اعضا خود به خود گاه در حاشیه قرار می گیرند و باید در اطاعت یک فرد برتر و کنار آمدن با خواسته ها و سلایق او به عنوان یک ستاره مشهور باشند. بازیگران معمولاً دوست دارند در کانون توجه باشند و همین باعث می شود نقش سایر شرکا در اداره یک شرکت فیلمسازی کمرنگ تر جلوه کند.
در سال ،۱۹۹۳ بزرگ ستاره سینما تام کروز با مدیر برنامه آن زمانش پائولا واگز یکی از موفق ترین شرکت های فیلمسازی را تشکیل دادند و هرکسی که از دفتر کار آنان در محل خود استودیو پارامونت دیدن می کرد همکاری حرفه ای آنان را می ستود. اما تقریباً از اواسط دهه ۹۰ بود که این گونه کمپانی های فیلمسازی ستاره محور به خاطر تولید فیلم های بی کیفیت و ضعیف بدنام شدند و کارشان با مشکل مواجه شد. نانسی جوونن، شریک تهیه کننده دروبری مور در شرکت فیلمسازی او به نام «Flower films» که در سال ۱۹۹۴ تأسیس شد می گوید: «وقتی این شرکت را ایجاد کردیم همه جا حرف از پروژه های ناموفق این گونه کمپانی های فیلمسازی بازیگران بود. بعد فیلم «بار اضافی » از کمپانی فیلمسازی آلیشیا سیلور استون به بازار آمد که فروش ضعیف و نقدهای منفی بسیاری دریافت کرد و در نتیجه کار ما از همان ابتدا با مشقت های بسیاری شروع شد.» با این حال کمپانی فیلمسازی بری مور و جوونون به الگویی از یک شراکت موفق در عرصه تهیه کنندگی تبدیل شد. آنها در همان ابتدای کار با چالش های بسیاری روبه رو بودند. سن کم دروبری مور که در آن زمان ۱۹ ساله بود و بی تجربگی جوونون. شریک بری مور این روزها با به خاطر آوردن سختی کارش می گوید: «در آن زمان کتابی خریدم به نام «کارهایی که یک تهیه کننده باید انجام دهد.» و خط به خط این کتاب را با ماژیک پررنگ کردم.» اما از آن زمان تاکنون کمپانی فیلمسازی «Flower Films» فیلم های موفقی را ساخته است که نمونه آنها «۵۰ قرار اول» و «فرشتگان چارلی» بوده اند. این کمپانی به زودی کمدی رمانتیک «این اونی نیست که می خوای» را بیرون خواهد داد. جوونون برآورد می کند که تقریباً یک سوم فیلم هایی که کمپانی فیلمسازی او و بری مور تولید می کنند برای بازی این هنرپیشه در نظر گرفته نشده اند. کمپانی فیلمسازی بن استیلر و کورن فلد به نام «Red Hour banner» که ۱۰ کارمند دارد نیز فیلم هایی می سازد که ماهیت آنها به گونه ای است که نه استیلر در آنها بازی می کند و نه امکان دارد آنها را خود کارگردانی کند که نمونه آن فیلم های «Blades of glory» با بازی ویل فارل و یا فیلم ترسناک «خرابه ها» است. کورن فید با اشاره به این دست فیلم ها می گوید: «ما دوست داریم با کارگردانان تازه کار همکاری کنیم. بودن بن استیلر در تیم تهیه کنندگان این شرکت یک حسن بزرگ دارد و آن این است که بسیاری از این کارگردانان تازه کار می توانند با او مشورت کنند و از نظر او بهره مند شوند چون خود استیلر هم تجربه کارگردانی دارد.»
جیسون گلدبرگ که شریک آنستون کاچر (هنرپیشه معروف و جوان هالیوود) در کمپانی کاتالیست است رویکردی سنتی تر را در برابر پروژه های سینمایی شان در پیش گرفته و ترجیح می دهد فیلم هایی بسازند که خود کاچر نیز بتواند در آنها بازی کند. او می گوید: «ما بر روی پروژه هایی تمرکز می کنیم که نقشی برای خود کاچر هم داشته باشد و فعالیت حرفه ای او را در عرصه بازیگری رونق بخشد.» گلدبرگ که در سال ۲۰۰۲ شریک این هنرپیشه در کار تهیه کنندگی شد می افزاید: «کمپانی ما به عنوان شرکتی که یکی از سهامداران آن یک ستاره است متفاوت عمل می کند. ما تجارت بزرگتری را می گردانیم.»
شایان ذکر است که پروژه های تلویزیونی این کمپانی فیلمسازی همچون «پانکیو» یا «Beuty and the Geek» آشتون کاچر را به یکی از چهره های پولساز هالیوود تبدیل کرده است.
گلدبرگ رمز موفقیت کمپانی فیلمسازی کاتالیست را فعالیت حرفه ای آنها و سال ها کار مستقل بدون توجه به قراردادهایی برای فیلم های ضعیف می داند که به آنها پیشنهاد شده بود. او می گوید: «ما نمی خواستیم گرفتار این دور باطل شویم. ما سال ها کار مستقل از استودیو کردیم و سعی کردیم کمپانی کاتالیست را خوشنام کنیم.»
اسمیت معتقد است داشتن یک بازیگر ـ تهیه کننده در یک شرکت فیلمسازی حتی اگر در فیلم های تولید کمپانی خودش بازی نکند یک مزیت بزرگ دارد و آن این است که فوراً جواب تلفن هایتان را می دهند. او می گوید: «خیلی مواقع این معامله ها بدین خاطر جوش می خورند که استودیوهای فیلمسازی دوست دارند با ستاره ها بخصوص در مقام تهیه کننده کار کنند در نتیجه اگر می خواهید با استودیوهای بزرگ کار کنید اول به عنوان یک تهیه کننده با یک ستاره ـ تهیه کننده کار کنید.»

مترجم: شیلا ساسانی نیا

منبع : روزنامه ایران