مزایای پنهان کوررنگی

وجه مشترك اكثر افراد كوررنگ مشكل در تشخیص رنگ های سبز و قرمز است، اما تحقیقات جدید نشان داده است كه این مشكل به آن افراد كمك می كند تا بتوانند سایه های مختلف رنگ خاكی را تشخیص دهند، سایه هایی كه برای افراد دارای بینایی معمولی، یكسان به نظر می رسند.
تقریبا ۶ درصد از مردان و كسر بسیار كمتری از زنان كوررنگی دارند، كه به عنوان كوررنگی سبز- قرمز شناخته می شود. این عارضه با یك جهش ژنتیكی بر روی یكی از سه نوع رنگدانه مخروطی شكل در شبكیه كه به رنگ حساس هستند، تاثیر می گذارد. این جهش، رنگدانه ای را كه به رنگ سبز حساس است تغییر می دهد و برای همین این رنگدانه بیشتر شبیه یك رنگدانه حساس به رنگ قرمز عمل می كند، بنابراین، دو رنگ مختلف در چشم واكنش های یكسانی را بر می انگیزد، این به آن معنی است كه افراد مبتلا به كوررنگی اغلب نمی توانند تفاوتی بین سایه های مختلف رنگ های قرمز و سبز تشخیص دهند. برای تشخیص این بیماری كارت هایی برای تست چشم وجود دارد كه سایه های سبز و قرمز برای مقایسه بر روی آنها وجود دارد. اكنون پژوهشگران در دانشگاه كمبریج و نیوكاسل انگلیس برای مطالعه بر روی این بیماری، رنگ این كارت ها را عوض كرده اند، آنها كارت های آزمونی طراحی كرده اند كه افراد دارای كوررنگی می توانند تفاوت های بین سایه های رنگ خاكی را كه برای افراد با دید معمولی غیرقابل تشخیص است، تشخیص دهند.
احتمال بروز كوررنگی در مردان بیشتر است، زیرا ژن های عامل ساختن رنگدانه سبز شبكیه، بر روی كروموزوم X قرار دارند و كه ژن هایی مغلوب هستند. همچنین تعداد بسیار كمی از زنان كوررنگی دارند، زیرا آنها دو كروموزوم X دارند و برای همین به احتمال زیاد كپی سازی درستی از ژن آنها انجام شده است كه بر آثار جهش ژن مغلوب چیره می شود، اما چون مردان تنها یك كروموزوم X دارند، یك جهش هم كافی است تا این عارضه را به وجود آورد.
پژوهش بر روی این بیماری ابتدا با مطالعه بر روی طول موج های نوری كه رنگدانه جهش یافته به آن حساس هستند، شروع شد. گابریل جردن، متخصص بینایی در دانشگاه نیوكاسل می گوید: ما به این نتیجه رسیدیم چیزی كه تنها افراد كوررنگ را تحریك كند باید وجود داشته باشد كه قابل تشخیص باشد . آنها ۱۵ سایه مختلف خاكی را روی كارت ها مشخص كردند و بعد پیش بینی خود را با نشان دادن كارت ها به دو گروه از افراد آزمایش كردند. یك گروه افرادی كه كوررنگی داشتند و گروه دیگر افرادی كه بینایی معمولی داشتند. هر كارت شامل دو سایه متفاوت از رنگ خاكی بود. تقریبا برای افرادی با دید معمولی غیرممكن بود كه تفاوت رنگ ها را تشخیص دهند. گابریل جردن می گوید: این به من فهماند كه افراد كوررنگ هنگام انجام تست های استاندارد چشم، چه حسی دارند. بسیار مأیوس كننده است اگر از شما بخواهند به رنگ هایی نگاه كنید كه برایتان نامرئی هستند. در حالی كه برای افرادی مثل جردن حدود ۹۰ دقیقه طول كشید تا به میزان تفاوت ۱۰۵ جفت رنگ كه به آنها نشان داده شده بود امتیاز بدهند، افراد كوررنگ تست را در زمانی كمتر از نصف این زمان انجام دادند. او فكر می كند: وقتی به عوامل بوجود آورنده كوررنگی فكر كنید این نتیجه بدیهی است، اما هیچ كس تا به حال از این راه به كوررنگی فكر نكرده بود.
دیوید سیمونز، متخصص ادراك بصری از دانشگاه گلاسكو هم با فرضیه جالبی این نتایج را تفسیر می كند. طبق فرضیه سیمونز، از آنجا كه كوررنگی در بین جمعیت انسان بسیار معمول است، ژنی كه مسئول آن است ممكن است یك بار بر اثر یك مزیت تكاملی بوجود آمده باشد. برای مثال، شاید این كمكی به انسان های اولیه می كرده كه منابعی را كه بالقوه دارای غذا هستند در میان محیط بسیار پیچیده تشخیص دهند، مثلا میوه ها را در بین علف ها یا شاخ و برگ درختان پیدا كنند، برای همین احتمالا نباید كوررنگی را یك بیماری به حساب آورد.
وجه مشترك اكثر افراد كوررنگ مشكل در تشخیص رنگ های سبز و قرمز است، اما تحقیقات جدید نشان داده است كه این مشكل به آن افراد كمك می كند تا بتوانند سایه های مختلف رنگ خاكی را تشخیص دهند، سایه هایی كه برای افراد دارای بینایی معمولی، یكسان به نظر می رسند.
تقریبا ۶ درصد از مردان و كسر بسیار كمتری از زنان كوررنگی دارند، كه به عنوان كوررنگی سبز- قرمز شناخته می شود. این عارضه با یك جهش ژنتیكی بر روی یكی از سه نوع رنگدانه مخروطی شكل در شبكیه كه به رنگ حساس هستند، تاثیر می گذارد. این جهش، رنگدانه ای را كه به رنگ سبز حساس است تغییر می دهد و برای همین این رنگدانه بیشتر شبیه یك رنگدانه حساس به رنگ قرمز عمل می كند، بنابراین، دو رنگ مختلف در چشم واكنش های یكسانی را بر می انگیزد، این به آن معنی است كه افراد مبتلا به كوررنگی اغلب نمی توانند تفاوتی بین سایه های مختلف رنگ های قرمز و سبز تشخیص دهند. برای تشخیص این بیماری كارت هایی برای تست چشم وجود دارد كه سایه های سبز و قرمز برای مقایسه بر روی آنها وجود دارد. اكنون پژوهشگران در دانشگاه كمبریج و نیوكاسل انگلیس برای مطالعه بر روی این بیماری، رنگ این كارت ها را عوض كرده اند، آنها كارت های آزمونی طراحی كرده اند كه افراد دارای كوررنگی می توانند تفاوت های بین سایه های رنگ خاكی را كه برای افراد با دید معمولی غیرقابل تشخیص است، تشخیص دهند.
احتمال بروز كوررنگی در مردان بیشتر است، زیرا ژن های عامل ساختن رنگدانه سبز شبكیه، بر روی كروموزوم X قرار دارند و كه ژن هایی مغلوب هستند. همچنین تعداد بسیار كمی از زنان كوررنگی دارند، زیرا آنها دو كروموزوم X دارند و برای همین به احتمال زیاد كپی سازی درستی از ژن آنها انجام شده است كه بر آثار جهش ژن مغلوب چیره می شود، اما چون مردان تنها یك كروموزوم X دارند، یك جهش هم كافی است تا این عارضه را به وجود آورد.
پژوهش بر روی این بیماری ابتدا با مطالعه بر روی طول موج های نوری كه رنگدانه جهش یافته به آن حساس هستند، شروع شد. گابریل جردن، متخصص بینایی در دانشگاه نیوكاسل می گوید: ما به این نتیجه رسیدیم چیزی كه تنها افراد كوررنگ را تحریك كند باید وجود داشته باشد كه قابل تشخیص باشد . آنها ۱۵ سایه مختلف خاكی را روی كارت ها مشخص كردند و بعد پیش بینی خود را با نشان دادن كارت ها به دو گروه از افراد آزمایش كردند. یك گروه افرادی كه كوررنگی داشتند و گروه دیگر افرادی كه بینایی معمولی داشتند. هر كارت شامل دو سایه متفاوت از رنگ خاكی بود. تقریبا برای افرادی با دید معمولی غیرممكن بود كه تفاوت رنگ ها را تشخیص دهند. گابریل جردن می گوید: این به من فهماند كه افراد كوررنگ هنگام انجام تست های استاندارد چشم، چه حسی دارند. بسیار مأیوس كننده است اگر از شما بخواهند به رنگ هایی نگاه كنید كه برایتان نامرئی هستند. در حالی كه برای افرادی مثل جردن حدود ۹۰ دقیقه طول كشید تا به میزان تفاوت ۱۰۵ جفت رنگ كه به آنها نشان داده شده بود امتیاز بدهند، افراد كوررنگ تست را در زمانی كمتر از نصف این زمان انجام دادند. او فكر می كند: وقتی به عوامل بوجود آورنده كوررنگی فكر كنید این نتیجه بدیهی است، اما هیچ كس تا به حال از این راه به كوررنگی فكر نكرده بود.
دیوید سیمونز، متخصص ادراك بصری از دانشگاه گلاسكو هم با فرضیه جالبی این نتایج را تفسیر می كند. طبق فرضیه سیمونز، از آنجا كه كوررنگی در بین جمعیت انسان بسیار معمول است، ژنی كه مسئول آن است ممكن است یك بار بر اثر یك مزیت تكاملی بوجود آمده باشد. برای مثال، شاید این كمكی به انسان های اولیه می كرده كه منابعی را كه بالقوه دارای غذا هستند در میان محیط بسیار پیچیده تشخیص دهند، مثلا میوه ها را در بین علف ها یا شاخ و برگ درختان پیدا كنند، برای همین احتمالا نباید كوررنگی را یك بیماری به حساب آورد.

مریم جعفراقدمی
Nature.com

منبع : روزنامه همشهری